Opgewekt de handen ineen

BIJBELSTUDIE

door L.W.Ch. Ruijgrok, Monster

'Toen sprak Haggaï, de bode des HEEREN, in de boodschap des HEEREN, tot het volk, zeggende: Ik ben met ulieden, spreekt de HEERE. En de HEERE verwekte de geest van Zerubhabel, de zoon van Sealthiël, de vorst vanjuda, en de geest vanjosua, de zoon vanfozadak, de hogepriester en de geest van het ganse overblijfsel van het volk; en zij kwamen en maakten het werk in het huis van de HEERE der heirscharen, hun God'

(Haggaï 1:13-14)

H ET woord dat Haggaï in naam van zijn Zender richt tot de teruggekeerde ballingen draagt rijke vrucht. Zijn ontdekkend en vermanend woord bewerkt in hun hart allereerst vrees. We overdachten dat de vorige keer: En het volk vreesde voor het aangezicht van de HEERE'. Door 'schuldbesef getroffen en verslagen' wordt het volk vervuld met diep ontzag voor hun God. Ze gevoelen: we hebben Hem tekort gedaan. Hem niet de eer gegeven die Hem toekomt. Hem bedroefd en vertoornd. Maar daar blijft het niet bij. Echte bekering bestaat immers niet alleen uit verslagenheid van hart, maar ook uit daadwerkelijke ommekeer. En ook dat zien we bij Israël. De verzen die dit keer onze aandacht vragen maken duidelijk, hoe op verootmoediging ook daadwerkelijke bekering volgt.

Bemoedigd van Godswege

Aan die daadwerkelijke bekering gaat echter eerst een bemoediging van Godswege vooraf. Want als het volk diep geraakt is door het profetische woord en vreest voor het aangezicht van de HEERE, richt de HEER^ Zich opnieuw middels de dienst van Haggaï tot het volk: 'Toen sprak Haggaï, de bode des HEEREN, in de boodschap des HEEREN, tot het volk zeggende: Ik ben met ulieden, spreekt de HEERE'. AUe nadruk valt hier op het feit dat Haggaï zich niet in zijn eigen naam tot het volk richt, maar in naam van zijn Zender. Hij is de 'bode' des HEEB^N. D.w.z.: de gezant die slechts spreekt wat zijn Zender hem opgedragen heeft. De boodschap die hij voor het volk heeft, is dan ook niet zijn eigen boodschap maar de 'boodschap des HEE­ REN'! U voelt: er mag bij het volk opnieuw geen enkele twijfel bestaan over de vraag Wie hier aan het woord is. De aanklacht kwam van God maar dat geldt ook voor de nu volgende bemoediging.

Nu het volk tot inkeer is gekomen, zijn schuld en zonde beseft en daarom vreest voor het aangezicht van God, nu keert God Zich ook weer tot Zijn volk en vervult op die wijze wat Hij later ook bij monde van Zacharia zou zeggen: 'Keert weder tot Mij en Ik zal tot u wederkeren' (Zach. 1:3). Uit naam van zijn Zender mag Haggaï het aan de teruggekeerde ballingen prediken: 'Ik ben met u, spreekt de HEERE'. Denk het u in: eerst was de HEERE tegen hen. De droogte en de daaruit voortvloeiende misoogsten, voedselschaarste en hoge prijzen waren evenzovele tekenen van Zijn misnoegen. Dat Hij Zich tegen hen had gekeerd. Maar nu er inkeer is, schuldbesef en berouw en nu diep ontzag voor God opnieuw hun harten vervult, nu keert Hij Zijn aangezicht niet langer tegen hen, maar doet het opnieuw in gunst en genade over hen lichten: 'Ik ben met u, spreekt de HEERE'.

Een woord waarin alles ligt opgesloten. Ook vandaag. De HEERE tegen is aUes tegen, de HEEP^ mee is alles mee. Eeuwen later zou Paulus spreken: 'Zo God voor ons is, wie zal tegen ons zijn? Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft maar heeft Hem voor ons allen overgegeven, hoe zal Hij ons met Hem niet alle dingen schenken' (Rom. 8:31-32). Uit Haggaï's profetie kunnen we leren: in welke weg krijgen we de HEERE mee? Als we eigen wegen gaan? Als we alleen gericht zijn op onszelf en op ons eigen huis in plaats van op God en op Zijn huis? Absoluut niet. Dan keert Zijn aangezicht zich tegen ons. Met alle droeve gevolgen van dien: donkerheid, duisternis, geestelijke onvruchtbaarheid, ingezonkenheid en tenslotte de eeuwige nacht. Maar waar berouw is en wederkeer, waar het eigen 'ik' verbroken wordt en er weer een vragen is naar Hem, daar belooft Hij ook vandaag: 'Ik hen met u, spreekt de HEERE'. Met u met Mijn Hefde. Met u met Mijn barmhartigheid, zegen en genadige zorg.

'Ik... met u'! Daarin horen we ook hier reeds de naam Immanuël, dat is: God met ons.Vanwege Hem, vanwege Zijn offer, vanwege Zijn bitter lijden en sterven op Golgotha's kruis, ja omdat Hij volstrekt van God verlaten is geweest, daarom neemt Israels Gods schuldige zondaren weer in genade aan. Dankzij Hem doet Hij over boetvaardigen Zijn vriendelijk aangezicht lichten en mogen ze die geweldige heilsbelofte uit Zijn mond vernemen: 'Ik ben met u, spreekt de HEERE'. Hier hebt u het hart van het Evangelie. Dit is leven. Dit is kracht. Dit is zaligheid. En niets gordt zo aan tot de geestelijke strijd en niets doet geloof, hoop en liefde zo opleven dan juist deze heerlijke werkelijkheid: 'Ik... met u'!

Een reveil

Is de inkeer die zich onder het volk voltrekt reeds uit God, dat geldt ook voor het vervolg.

Want de verslagenheid van hart en de heilsbelofte die Haggaï vervolgens aan het volk doet toekomen, monden uit in een daadwerkelijke ommekeer: 'En de HEERE verwekte de geest van Zeruhhahel, de zoon van Sealthiël, de vorst vanjuda en de geest van Jasna, de zoon van Jozadak, de hogepriester en de geest van het gans overblijfsel van het volk en zij kwamen en maakten het werk in het huis van de HEERE der heirscharen hun God' (vs. 14).Volle nadruk valt hier op het feit dat ook dit herstel van de HEERE uitgaat: 'En de HEERE verwekte'! Anders gezegd: Hij raakt hun harten aan. Hij werkt zo met Zijn Geest in op hun binnenste dat daar niet alleen sprake is van schuldbesef en berouw, maar ook van concrete bekering. Let wel: ook nu worden de leidslieden eerst genoemd. Anders gezegd: de HEERE verwekt eerst de geest van Zerubbabel (de politieke leider) enjosua (de geestelijke leider) en van daaruit 'de geest van het ganse overblijfsel va het volk'. Dus: veler hart wordt geraakt. God wekt hen op door Zijn Woord en raakt hen aan door Zijn Geest. Met als rijke vrucht dat ze niet langer hun eigen belangen centraal stellen maar Gods belangen. Dat er weer ijver komt voor Hem en Zijn huis: 'En zij kwamen en maakten het werk in het huis van de HEERE der heirscharen'. Wat eerst niet kon en waar men eerst allerlei bezwaren tegen had, kan nu wel. Nu geen bezwaren meer, geen tegenwerpingen, geen uitvluchten, maar ijver en verlangen. Er wordt onder de teruggekeerde ballingen iets zichtbaar van die heer- lijke werkelijkheid: 'Reeds verlangen Uwe knechten/ hare stenen op rechten/ Elk heeft deernis met haar gruis/ Elk toont ijver voor Godshuis'(Ps. 102:8).

U voelt: hoe zijn we ook vandaag verlegen om zulk een reveil. Dat God ook onze geest 'verwekt'. De geest van zowel kerkelijke als politieke leiders, maar van daaruit ook de geest van het ganse volk. Opdat harten verbroken worden. Opdat alle slapheid, traagheid en lamlendigheid wordt afgelegd en er weer echte ijver komt voor God en Zijn huis. Niet alleen in theorie, maar ook metterdaad. IJver voor Zijn Naam en eer. IJver voor de uitbreiding van Zijn Koninkrijk en de opbouw van Zijn gemeente. Anders gezegd: dat er weer iets van het Pinkstervuur gaat branden en 'het huis van de HEERE der heirscharen' gebouwd zal worden in de breedte en de diepte. Is daar uw gebed om? Is dat het verlangen wat ook in uw hart is gewekt dankzij dat wat in Haggaï's dagen plaatsvond.'Och, dat Gij de hemelen scheurde, dat Gij nederkwaamt' (Jes. 64:1).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen