Een veelbelovende eredienst

MEDITATIE

door J.C. Schuurman, Ridderkerk

Een trieste afloop

„En Jezus kwam te Nazareth, daar Hij opgevoed was, en ging, naar Zijn gewoonte, op de dag van de sabbat in de synagoge; en stond op om te lezen. En Hem werd gegeven het boek van de profeet Jesaja; en als Hij het boek opengedaan had, vond Hij de plaats, daar geschreven was: De Geest des Heeren is op Mij, daarom heeft Hij Mij gezalfd; Hij heeft Mij gezonden om... En Hij begon tot hen te zeggen: heden is deze Schrift in uw oren vervuld." Lukas4: 16-18aen21

IN Lukas 4 zijn we getuige van een veelbelovende eredienst. En wel in de synagoge van Nazareth waar de Heere Jezus Zelf voorgaat. Hij is bezig met een rondreis door Galilea. Plaats na plaats wordt bezocht. Overal leert Hij in de synagogen. Naast Zijn prediking verricht Hij ook tekenen en wonderen. Vooral in Kapernaüm (zie vers 23). En hoe gaat dat: de geruchten gaan als een lopend vuur door het noorden van Israël. Als Jezus voor de eerste keer ergens komt wordt hij met een gespannen verwachting ontvangen. Want de verhalen zijn Hem al vooruit gereisd. Zo ook in Nazareth, het stadje waar Jezus is opgegroeid. Hier heeft Hij vele jaren gewoond en ook... gewerkt.Tot Zijn mens­ wording behoorde ook dat Hij heeft deelgenomen aan het arbeidsproces. In Markus 6 : 3 wordt Hij door Zijn plaatsgenoten de timmerman genoemd. Dé timmerman - dat zal betekenen datjezus heeft meegewerkt in het bedrijf van Jozef. Hij is ons (op de zonde na) in alles gelijk geworden. Hij heeft ook een beroep uitgeoefend. Hij kent dus van binnenuit de strijd om het bestaan. Ook daarin kan Hij ons verstaan. En daarom mogen we ook de dagelijkse zorgen en spanningen van ons werk en onze studie in het gebed voor Hem neerleggen.

Het komt net zo uit dat Jezus in Nazareth een sabbat over is. En volgens de tekst be- zoekt Hij "naar Zijn gewoonte" de synagoge. Wij hebben wel eens de neiging om wat negatief over een gewoonte te doen. Maar laten we daarmee uitkijken. Gewoontevorming is niet verkeerd, maar kan juist heilzaam zijn. Ik hoop dat het onze gewoonte is om trouw naar de kerk te gaan, in de beide diensten als het kan. Ook Christus was het gewend om naar de synagoge te gaan op de sabbat. En bij Hem was het meer dan alleen een gewoonte. Lukas schrijft: "naar Zijn gewoonte". Dat is iets anders dan "uit gewoonte". Als we uit gewoonte naar de kerk gaan, denken we er nauwelijks bij na. Het is slechts een vorm zonder dat we zegen van het Woord verwachten.Wat moeten we daar trouwens voor waken dat de gewoonte geen sleur wordt. Dan zien we niet uit naar een ontmoeting met de levende God. En er wordt ook niet vurig om gebeden! Jezus kon niet zonder de eredienst. Toen Hij als twaalfjarige jongen in de tempel was, gaf Hij al aan te moeten zijn in de dingen van Zijn Vader. En zo is het gebleven. Jezus gaat vanuit een diepe innerlijke behoefte om rond de Schriften de stem van Zijn hemelse Vader te horen en om Zich met het oog op Zijn roeping te sterken in God. Als Hij dat al nodig had, hoeveel te meer dan wij!

In de week worden we door zoveel dingen in beslag genomen. Hebt u er ook last van? Wat wórden we dikwijls geleefd. De aardse beslommeringen eisen ons op en trekken ons omlaag. Dan wordt het hoog tijd dat er weer een zondag aanbreekt.We hebben het wekelijks nodig om door de verkondiging van het Woord omhoog getrokken te worden, zodat we gericht worden op God en bedenken de dingen die Boven zijn.Vergelijk het maar met hoogspanningskabels. Tussen de masten zakken ze omlaag. Het is maar goed dat er om de zoveel meter een mast is gebouwd waardoor die lange kabels omhoog worden gehouden. Zo is het ook met de zondag en met de eredienst. Dat zijn bij wijze van spreken de masten die ons leven omhoog willen trekken naar de Heere toe. Daarom is het een zegen als ook wij "naar gewoonte" naar de kerk gaan (of de kerktelefoon aanzetten), én tegelijk met een diep verlangen om God te ontmoeten en Zijn genade te ontvangen. Laten we in onze tijd zuinig zijn op de rustdag. Door allerlei factoren en ontwikkelingen in de samenleving staat de zondag onder druk. Binnen de gemeente hebben we het eigen karakter van deze dag zorgvuldig te bewaken. "Laat ons de rustdag wijden " (Psalm 92 ber.).

In de synagoge van Nazareth staatjezus op een gegeven moment op om een gedeelte uit de Schrift te lezen. Hij krijgt de boekrol van Jesaja in handen. Heeft Hij daar om gevraagd? Of was Jesaja die sabbat aan de beurt? We weten het niet. In ieder geval zoekt Christus heel bewust een bepaald gedeelte op. Er staat immers in vers 17 dat Hij de te lezen plaats uóndl Hij heeft dus even gezocht. Het begin van Jesaja 61 - dat moet het worden. Een profetie van de Messias. Eerst leest Hij enkele verzen voor en daarna geeft Hij de boekrol terug aan de dienaar van de synagoge. Wat zal het toen stil geworden zijn. Wat gaat Jezus nü zeggen? Alle ogen zijn vol spanning op Hem gericht. En dan klinkt het in de tekst: "Heden is deze Schrift in uw oren vervuld!" Alles wat Hij zojuist gelezen heeft.

Het Woord dat Jesaja eeuwen geleden heeft geprofeteerd. Het is heden in vervulling gegaan. En het gaat om een bijzonder rijke boodschap die Christus op Zichzelf betrekt. Het zijn de Schriften die van Hém getuigen. Ook dit woord uit Jesaja dat we kort langs lopen. "De Geest des Heeren is op Mij, daarom heeft Hij Mij gezalfd!" In het Oude Testament werden knechten van God gezalfd als teken van aanstelling en toerusting. De zalfolie was een symbool van de Geest Die wijsheid en leiding geeft. Nu, ook Christus is gezalfd bij Zijn doop in de Jordaan. In de gedaante van een duif is de Heilige Geest op Hem neergedaald. Bovendien heeft God Hem aangewezen als Zijn geliefde Zoon in Wie Hij Zijn welbehagen heeft. Jezus mag weten dat de Vader achter Hem staat. Hij is van Hogerhand gezonden!

Waartoe? Het is zojuist door Jezus Zelf voorgelezen in de synagoge van Nazareth. Rijke woorden die nog altijd vol vertroosting zijn voor allen die om de Heere verlegen zijn. Hij is gezonden om aan armen het evangelie te verkondigen. Dat wil zeggen: aan mensen die zichzelf niet kunnen redden en met hun nood op God zijn aangewezen. Arme zondaren dus. En dat is geen bekende term en nog minder een cliché, maar levende werkelijkheid voor ieder die zichzelf heeft leren kennen tegenover God. Ik ben zó arm dat ik alles mis wat de Heere van mij eist. Maar Christus hééft en gééft het. Hij is ook gekomen om gebrokenen van hart te genezen. We zingen het in psalm 147: Hij heelt gebrokenen van hart. Verder is Hij gezonden om loslating te prediken voor gevangenen. Bovendien ont- vangen blinden het licht zodat ze gaan zien. Ook worden verslagenen bevrijd. Wat een heerlijke woorden. Kortom, het aangename jaar des Heeren is aangebroken. Hiermee wordt Jesaja's profetie treffend samengevat. De eeuwige verlossing is begonnen. Het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen. En heden (!) is deze Schrift vervuld, zegt Jezus! Heden - dat slaat op die bewuste sabbat in Nazareth. Maar dat slaat ook op dit moment nu u deze meditatie leest. Heden is de Heere bezig om Zich te ontfermen over armen, over gebrokenen van hart, over blinden en over gevangenen!

Hebben •we ondertussen onze eigen naam horen noemen? Zijn we onszelf tegengekomen in de profetie van Jesaja? Daar gaat het om. En daar zit het tegelijk op vast bij de synagogegangers in Nazareth. Zij hebben Christus helaas niet nodig als Zaligmaker. Zij lijden niet aan de kwalen die in Jesaja worden genoemd. Althans, dat denken ze. Zij hebben geen belang bij een Jezus Die aan armen het evangelie verkondigt omdat ze zich niet arm weten. Ze voelen zich evenmin aangesproken als het gaat om een gebroken hart en om gebondenheid. En wij? Hebben wij al ontdekt dat we bevrijding nodig hebben omdat we gevangen zitten in de zonde? Wie heeft er een gebroken hart? Dat kan om allerlei redenen het geval zijn. Maar wie beseft dat de diepste oorzaak de verbroken relatie met God is? Wie zit er klem? En wie moet belijden dat hij blind is: "ik zie, ik versta de geestelijke dingen niet!". Wie kan niet over zijn schuld heen kijken? Wie heeft Jezus nodig voor datgene waarvoor Hij in de eerste plaats gekomen is, namelijk om Zijn volk zalig te maken van hun zonden?

Hoe meer we onze nood kennen, hoe meer de profetie van Jesaja gaat spreken. Je zult maar gevangen zitten in jezelf. En je zult maar met een gebroken hart door het leven moeten. En je zult maar je geestelijke armoede en blindheid beseffen. Dat lossen wij van onze kant niet op. Maar Christus wel. Daartoe is Hij gezalfd en gezonden. Heden is deze Schrift in uw oren vervuld. Hij is precies de Zaligmaker die we nodig hebben. Hoe gebonden ons leven ook is! Wat kan een mens verschrikkelijk vast zitten, vaak door eigen schuld omdat je er zelf een puinhoop van hebt gemaakt. Maar... bij Hem is uitkomst. Dat is de boodschap die Jezus brengt. Toen in Nazareth.Vandaag onder ons. Heden is deze Schrift vervuld. Heden! Dat wil ook zeggen dat we heden voor de keus worden geplaatst. Christus Zelf komt tot ons in het kleed van Zijn Woord. Vallen we vóór Hem of vallen we óver Hem? Dat maakt een groot verschil. Niet alleen voor nu maar ook voor eeuwig. Wie zijn eigen signalement hoort noemen in het Jesaja-woord, kan bij de Heere terecht. Al die rijke beloften zijn ja en amen in Christus. Wie zich verlaat op het Woord dat Hij spreekt, wordt niet beschaamd. Stel het niet uit. Het kan ook een keer te laat zijn. Daarom: "Zo gij Zij stem dan heden hoort, gelooft Zijn heil- en troostrijk woord.Verhardt u niet, maar laat u leiden!" Helaas heeft Nazareth zich wél verhard zoals we in de volgende meditatie hopen te zien. Een veelbelovende eredienst heeft een trieste afloop gekregen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen