Een teken van leven

RONDOM PASEN

door L.W. den Boer, Oud-Beijerland

Want nu de Heer is opgestaan nu vangt het nieuwe leven aan.

Jezus leeft en wij met Hem

Pasen is het feest van het leven; het feest van de Levende. Op de paasmorgen mag de blijde boodschap klinken: 'Jezus leeft'. Het is deze levende Jezus Die ook de belovende woorden gesproken heeft: 'Ik leef en gij zult leven'; èn gij. Doden zullen horen de stem van de Zoon van God en die ze gehoord hebben zullen leven.

Pasen is het feest van het leven; leven voor doden. Dode zondaren geven tekenen van leven. Zoals een pasgeboren baby een teken van leven geeft, wanneer het bijvoorbeeld huilt, zo geven allen die met Christus zijn levend gemaakt ook een levensteken.

Veel zou hier zijn te noemen: het teken van de hoop; het teken van het geloof; het teken van de droefheid naar God.

In dit artikel wil ik ingaan op een ander teken: het teken van het kruis. Het kruis tekent immers het leven van alle volgelingen van Christus; opgestaan in een nieuw leven mogen ze Hem volgen en wel met het teken van het kruis.

Jezus heeft het immers zelf gezegd: Wie achter Mij wil komen die verloochene zichzelf en neme zijn kruis dagelijks op en volge Mij (Luc. 9:23). En wie zijn kruis niet draagt en Mij navolgt, die kan Mijn discipel niet zijn (Luc. 14:27). Een volgeling van Christus is herkenbaar aan zijn of haar kruis.

Het kruis: een martelwerktuig; een executiemiddel. Wie in Jeruzalem in de tijd van Jezus iemand met zijn kruis ziet sjouwen weet: Die gaat zijn einde tegemoet.

Over navolging van Christus gesproken! Hij is het immers Die voorgegaan is met Zijn kruis. Als een veroordeelde; en Zijn volgelingen evenzo.Levendgemaakt en dan... veroordeeld! Wie achter Jezus mag aangaan, gaat net zo'n weg als Hij. Levendgemaakt en dan de woorden van Jezus: 'Neem uw kruis op!'

Voor een ieder die Jezus navolgt ligt een kruis klaar; zijn kruis; haar kruis; alsof de naam erop staat. Paradoxaal tot en met. Een kruis wijst immers op de dood en dat terwijl de volgelingen van Jezus stuk voor stuk zijn levendgemaakt met Hem.

Wie leven mag met Christus gaat zijn eigen leven verliezen. Jezus zegt het immers zelf: Alleen wie zijn leven verliezen zal die zal het behouden. Verliezen aan Hem; verliezen in een leven van zelfverloochening en van kruisdragen. Je leven lang. De evangelist Lucas spreekt van een dagelijks navolgen. De kruisdragers achter Christus aan behoeven hun kruis als het ware nooit op te bergen. Nee, iedere dag het kruis opnemen; elke dag weer: leven onder het kruis.

Wie leeft met Christus gaat sterven; sterven aan zichzelf. Het steunpunt van het eigen ik gaat op de schop; onveilig verklaard door de Levensvorst. Dagelijks leert Hij de Zijnen om niet langer te steunen op iets van henzelf: hun prestaties; hun ervaring; hun gezondheid; hun financiële positie. Sterven aan jezelf; ouderwets gezegd: sterven aan alles wat geen God en Christus is.

Het gebed van de gemeente wordt zo verhoord: Wij bidden U dat Gij deze kinderen genadig wilt aanzien en door Uw Heilige Geest Uw Zoon, Jezus Christus, inlijven, opdat zij met Hem in Zijn dood begraven worden en met Hem moge opstaan in een nieuw leven; opdat zij hun kruis, Hem dagelijks navolgende, vrolijk dragen moge Hem aanhangende met waarachtig geloof, vast hoop en vurige liefde.

Op de kruisweg achter Jezus zet de Leidsman zo maar een streep door dat steunpunt in mijzelf; het kruis opnemen betekent dat steunpunt vaarwel zeggen; het houvast erin opzeggen; meebidden met Paulus: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?

En dan komt het; de strijd tussen leven en dood. Want dat eigen ik komt in opstand als het houvast daarin wordt opgezegd. Als iemand het levensanker niet langer uitwerpt in zichzelf, dan gaat er van binnen iets protesteren. Dat eigen ik wil aan zijn trekken komen en hij zal het laten merken ook.

Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen van het lichaam van deze dood? De stem van een grote in het Koninkrijk van God; Paulus is zijn naam; en toch... dat kruis; zijn kruis; zijn lichaam van deze dood.

Met Paulus zijn al Gods kinderen herkenbaar aan hun kruis. Bepaald niet verheffend; eerlijk gezegd valt het best wel tegen. Het kruis als levensteken. Misschien is het in dit licht dat de klassieke formulieren nogal eens spreken over de dood; het formulier voor de Heilige Doop noemt dit leven een gestadige dood en het formulier voor het Heilig Avondmaal spreekt zelfs van een bekennen dat wij midden in de dood liggen. Geen wonder als je ziet op het kruis op de schouders van Gods kinderen; inderdaad, dat wijst op de dood.

En dan dat woord van Jezus: Wie zijn leven verliezen zal om Mijnentwil die zal het behouden. Behoud door het kruis heen; behoud door de dood heen. Het kruis is uiteindelijk niet het eindpunt; het kruis is de doorgang tot het leven. Christus leert de Zijnen het steunpunt in zichzelf vaarwel te zeggen en dat doet Hij met een bijzondere reden: opdat zij steunen op Hem alleen; opdat zij zich dagelijks verliezen aan Hem.

Christus is de weg van verlossing gegaan; door lijden tot heerlijkheid. Zijn verlossingsweg is dwars door de dood gegaan. Bij de Zijnen is het niet anders: door lijden tot heerlijkheid; door het verlies van zichzelf in een leven van kruisdragen heen; de weg naar de heerlijkheid.

Dagelijks weer luisteren naar de Heiland Die het dagelijks wil zeggen: 'Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood zou moeten sterven'.

Wat kunnen Christus' volgelingen zich verkijken op hun kruis; op het eerste gezicht bepaald geen levensteken; soms om moedeloos van te worden. Jezus leeft en wij met Hem. O ja? En mijn kruis dan? Altijd maar weer dat gevaar om te veel te zien op zichzelf; het is daarom van belang om dagelijks te luisteren naar de stem van de Levende; de stem waarmee al de Zijnen zijn levendgemaakt; die kennen ze wel. Hoor wat Hij zegt: 'Ik leef en gij zult leven; gij zult.' Er komt een dag waarop Jezus niet meer zeggen zal: 'Neem uw kruis op'. Het zal zijn op de jongste dag. Op die klinkt het: 'Neem uw kroon op'. De kroon van de overwinning.

De weg van de navolging is immers geen doodlopende weg; het is uiteindelijk niet minder dan de weg naar de heerlijkheid. Robert Murray MacCheyne heeft het gezongen: 'Nu reis ik getroost onder 't heiligend kruis'. In de eerste plaats heb ik altijd gedacht aan het kruis van Golgotha maar waarom zou dit heiligend kruis ook niet kunnen verwijzen naar dat kruis van Jezus' volgelingen? Het kruis van Paulus; het kruis van MacCheyne; het kruis van... Om juist zo heilig te leren leven. Niets van mij maar aUes van Hem.

Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelf voor mij overgegeven heeft (Gal. 2: 20).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen