DE DRIE STUKKEN

De leerorde in ons Heidelbergs onderwijs houdt ook verband met de in de Heilige Schrift geopenbaarde huishoudelijke werkorde van de drie Goddelijke Personen.

In het stuk der ellende treedt de eerste Persoon, de Vader als Rechter op de voorgrond, tegen Wie overtreden is. In dat van de verlossing treedt de Zoon op de voorgrond als Middelaar om van de zonde te verlossen, zoals de Heilige Geest door het werk der heiligmaking de ware dankbaarheid verwekken moet. In bovenstaande tekst wordt deze orde kennelijk aangegeven. Trouwens ook verder in de Heidelberger Catechismus zelf wordt dit, en met name in de hoofdindeling, van de behandeling van detwaalf artikelen des geloofs aangewezen. Daar toch wordt gesproken van God de Vader en onze schepping, waaronder ook de voorzienigheid begrepen is, van God de Zoon en onze verlossing, en van God de Heilige Geest en onze heiligmaking. En onder de voorzienigheid Gods is immers ook de val en bondsbreuk in het paradijs begrepen. Zo gaat het in de leerorde der ellende, verlossing en dankbaarheid van de Vader als strafeisend Rechter, naar de Zoon als Schuldovernemend en betalend Borg en Middelaar, door wiens voldoening verzoening en verlossing voor Gods volk verkregen wordt. En van daar gaat het naar het zaligmakend werk van God de Heilige Geest in de Heiligmaking en het stuk der ware dankbaarheid. Het gaat dus van de eerste Persoon en Rechter naar de Tweede als Losser, van de eerste Adam naar de tweede Adam, van de Wet als kenbron van ellende naar het Evangelie als kenbron van verlossing, van de bekendmaking van zonde, schuld en straf naar de bekendmaking van genade, verzoening en zaligheid, voor Gods uitverkoren Sion.

Zo gaat het stuk der ellende voorop en volgen de andere delen. De leer en kennis der verlossing, is, om met Ursinus te spreken nodig, opdat wij niet wanhopen.

Want als wij onze ellende kennen, zo zouden wij geworpen worden in de uiterste wanhoop, als er geen hoop en vertrouwen op verlossing aanwezig zou zijn. Maar verder is zij ook nodig, opdat wij de verlossing ernstig mogen begeren, want het goed, dat men niet kent, wordt ook niet begeerd; opdat wij daardoor getroost worden, en opdat wij die verlossing met een waar geloof mogen ontvangen en er God oprecht dankbaar voor mogen zijn. Om al deze oorzaken nu is de kennis van de verlossing noodzakelijk voor een vaste en welgefundeerde troost, opdat wij weten, welke en hoe groot deze weldaad is, hoe en door wien zij verkregen wordt. En deze kennis nu wordt verkregen uit het Evangelie, als de kenbron, het zij dan gehoord of gelezen en met een waar geloof aangenomen.

Want het Evangelie belooft alleen aan hen, die in Christus geloven, de verlossing uit de ellende. En zo is ook de leer der dankbaarheid nodig, opdat de Heere in Zijn verloste volk ook Zijn doel moge bereiken, waartoe Hij hen geschapen en verlost heeft, namelijk om Hem eeuwig groot te maken en te prijzen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen