HET GROENE EN HET DORRE HOUT

Reeds is het vonnis des doods over de Heere Jezus door Pilatus geveld, en bevindt Hij Zich op de via dolorosa, de weg der smarten, naar Golgotha. Simon van Cyrene, daartoe gedwongen, liep achter Hem aan, dragende Zijn kruis. Een grote menigte mensen volgt Hem op de weg naar Golgotha. Daaronder waren ook vele vrouwen, die Hem ziende in die naren, ellendige toestand, over Hem weenden en Hem beklaagde. De Heere Jezus, Die wel wist wat in de mens is en nog tot het laatste toe ontdekkend wil onderwijzen, wendt Zich tot haar en vermaant haar om niet over Hem te wenen, maar over zichzelf en over haar nageslacht.

Immers, deze vrouwen hadden een geheel verkeerd inzicht in wat met Jezus gebeurde. Ze hadden medelijden met Christus. Ze dachten, dat het toch zo jammerlijk met Hem afliep, dat Hij toch zo teleurgesteld moest zijn, en dat zijn leven toch zo tragisch eindigde aan de kruispaal. Ze verstonden er zo niets van, dat Hij juist door deze weg van lijden en sterven tot Zijn heerlijkheid zou ingaan. Dat Hij bewust de drinkbeker door de Vader Hem op de hand gezet ging ledigen. Dat Hij machtig genoeg was om Zichzelf te verlossen, maar dat Hij als het ware Godslam Zich ten dode overgaf, om de Zijnen van het eeuwig verderf te verlossen. En dat dit alles niet over Hem kwam als een lot, doch dat Hijzelf het alles zo bestierde ter ere Zijns Vaders en tot heil voor Zijn volk. Vandaar ook, dat Hij zegt, dat zij niet over Hem moesten wenen, maar over zichzelf en over hare kinderen. Want er zouden dagen komen, waarin de Heere de grote bloedschuld van Jeruzalem in de uitwerping van de Messias Gods zou bezoeken door het te doen verwoesten door de wrede hand der Romeinen. Dat zouden bange dagen zijn, vol schrik en ontzetting voor haar, als zij dan zouden leven en voor hare kinderen. En verder, als zij onbekeerd zouden sterven, dan zou de wrake Gods over haar komen. Zo mist de mens van nature het rechte inzicht in zijn droeve toestand ten aanzien van de eeuwigheid. En dan ziet hij de Heere Jezus, Die bezig was om aan het heilige recht Gods tegen de zonde voor de Zijnen te voldoen meewarig aan als iemand die teleurgesteld uitkomt. Hij waarschuwt dan hier en houdt het oordeel Gods voor, dat gewisselijk komen zal bij onbekeerlijkheid en besluit Zijn ernstig waarschuwende prediking met de woorden: Want indien zij dit doen aan het groene hout, wat zal aan het dorre geschieden?

Hij vergelijkt Zichzelf met het groene hout, dat wil zeggen met een volop levende, vochtrijke, vruchtbare, sierlijke boom. Immers Hij kon zeggen: Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Hij bezit het leven uit Zichzelf, en ook naar Zijn menselijke natuur was en is Hij de levende, zonder enig zondegebrek. Hij was die vruchtbare boom des levens, gevende Zijn vrucht tot genezing der heidenen, die appelboom onder de bomen des wouds, die Zijn volk met Zijn gerechtigheid overdekt. En zo is Hij de Schuldeloze, De Heilige, de Rechtvaardige, aan wie zij dit alles doen en Die Zich dat alles laat aandoen, opdat de heilige Raad Gods en de profetische voorzegging, vervuld zoude worden tot Zijns volks verlossing van hunne zonden. Niettemin waren het geweldige zonden om de handen te slaan aan de Rechtvaardige, waarom Hij dan ook laat uitkomen, dat Zijn gezegend lijden en sterven niet alleen tot zegen, maar ook tot een oordeel zou zijn. Want, zo zegt hij verder, wat zal aan het dorre geschieden. Dor hout is dood hout, zoals alle mensen van nature dat zijn, en zo ook de Joden, al roemden zij zich Abrahams zaad te zijn. Dor hout is geheel onvruchtbaar hout, maar waard om in het vuur geworpen en verbrand te worden.

En zo nu ook is het met de mens van nature, ook al is het dat hij wat natuurlijk medelijden heeft met de Heere Jezus in Zijn lijden en sterven, dat hij juist, levend in zijn zonde en ongerechtigheid, dat dorre hout is, naar waard om door het vuur van Gods brandende toorn eeuwig verteerd te worden. Gelukkig nu de mens, die in waarheid ontdekt wordt door de zaligmakende bediening des Geestes, dat hij dat dorre hout is, die boom waaruit geen vrucht meer op kan komen in der eeuwigheid, opdat hij door genade in de borggerechtigheid van Christus, dien dierbare boom des levens, dat leven gevende groene hout, het leven moge ontvangen voor zijn dorre ziel. Welgelukzalig is hij, wiens overtreding vergeven, wiens zonde bedekt is. Welgelukzalig is de mens die de HEERE de ongerechtigpieid niet toerekent, en in wiens geest geen bedrog is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen