DE OPGANG UIT DE HOOGTE

Daar was heel wat gebeurd met Zacharias sinds hij in de tempel het gezicht van de engel Gabriël had aanschouwd en de boodschap had ontvangen, dat hij in zijn ouderdom nog een zoon in zijn armen zou mogen drukken. Zacharias had het niet kunnen geloven, en was met stomheid geslagen geweest. Sindsdien had hij in zijn woning te Hebron vertoefd, en had daar nog mede gemaakt hoe de Heere Maria de moeder des Heeren en Elizabeth zijn vrouw, die Johannes onder het hart droeg, een zalige ure had bereid. En thans was het nu zover gekomen, dat de Heere vervulling geschonken had, en dat hij de naam van het kind, Johannes had mogen geven. En toen, o wonder had de Heere zijn tong losgemaakt, en werd hij vervuld met de Heilige Geest. En zo begon hij te zingen van de zalige wegen des Heeren, tot roem van Zijn vrijmachtig welbehagen. Zo lang had hij moeten zwijgen, maar nu mocht hij weer spreken van de grote daden Gods en van Zijne genade, ja profeteren tot in verre tijden heen. En de inhoud van zijn lied is de grote Zone Davids, de hoorn der zaligheid, de Opgang uit de hoogte, Die Zijn volk verlossing zou teweeg brengen, opdat het, verlost uit hand der vijanden den Heere dienen zoude zonder vrees. En zo ook zou Johannes de Dooper er eerst zijn en voor Hem uitgaan om Hem de weg te bereiden. Maar de opgang zelf uit de hoogte zou de Heere Jezus zijn als de grote Zonne der gerechtigheid.

Zo was Hij eeuwen geleden al aangewezen in het Woord der profetie, en inzonderheid door Maleachi. En nu stond Hij dan op het punt om te verschijnen, voortkomend uit de eeuwige barmhartigheden Gods, met welke Hij de Zijnen tot hunne zaligheid kwam bezoeken, als die lang verbeide opgang uit den hogen. En zo is Hij dan die ware Zon der gerechtigheid, gekomen uit den hogen, als God en mensch in een persoon opdat Hij de duisternis van zonde en ellende, van vloek en dood voor de Zijnen zou wegnemen, en vrede, heil en zaligheid voor hunne arme zielen zou aanbrengen. O, dat eeuwig wonder, dat Hij verschijnt aan hen, die zitten in de duisternis en schaduw des doods. Dat Hij opgaat in hunne duistere harten met het zoete licht van Zijne genade. Gelukkig nu dat volk, dat zich maar heeft leren kennen bij Geestes licht als zijnde in de donkerheid zijner ellende en wonend in de schaduw des doods. Voor dezulken krijgt die Opgang uit de hoogte een onschatbare en waarde en onmisbaarheid. Voor hen wordt Hij het licht en het leven hunner ziel, naar Wien hun innig zielsbegeren uitgaat. De Heere geve Zijn volk er op de komende Kerstdagen nog eens iets van en doe nog eens nieuwelingen in Sion geboren worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen