EEN WORM, GEEN MAN

Wat heeft de Heere Jezus Zich toch diep willen vernederen voor Zijn uitverkoren volk. Och, neen! de inhoud van deze Messiaanse psalm gaat veel dieper dan dat hij slechts het lijden van de door Gods Geest geïnspireerde dichter David zou weergeven. David is wel de dichter, maar niet het bezongen onderwerp in de diepste zin van de psalm. Als Messiaanse psalm wordt er de diepte van het lijden van Christus in Oud-Testamentische vertolking in ontsloten. Die diepte van het lijden des Heeren begint hier in de psalm al aanstonds, in het begin, tot uitdrukking te komen in de bange uitroep: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten ? Dan wordt, voortgeschreden naar het onderscheid tussen de vromen van de oude dag, die uitgered zijn geworden en Hem, als gezegd wordt: Maar Ik ben een worm en geen man. Die vaderen toch zijn juist uitgered en in het vertrouwen gesterkt mogen worden, omdat Hij voor hen en in hunne plaats een vloekdragende worm wilde worden in de diepte van Zijn dierbaar zoen- en kruislijden.

Ik ben een worm en geen man. De worm is het beeld van geringheid, nietigheid en krachteloosheid. Het beeld ook van verachting. O, het drukt uit de ijdelheid, de nietigheid en vloekwaardigheid van de mens, zoals hij geworden is door de droeve val in het paradijs. Daarom zegt ook Bildad de Suhiet in Job 25:5, 6: En de stemmen zijn niet zuiver in Zijne ogen. Hoeveel te min de mens, die een made is en des mensenkind, die een worm is. En zie, nu heeft Hij plaatsbekledend voor Zijn volk de vloek op Zich willen nemen, en alzo in die weg Zijner zo diepe vernedering als een worm willen worden, kronkelend in het stof onder de brandende toorn van Zijn lieve Vader. Of, als onder de verberging Zijner Goddelijke natuur, heeft Hij onder de verlating van Zijn Vader, Zich over willen laten in de machten van hel, wereld en dood. En als een worm, dat wil zeggen op de meest weerloze wijze, geheel ontdaan van alle wederstand der mannelijke kracht, heeft Hij dat alles willen ondergaan. Ja, als een lam is Hij ter slachting geleid en als een schaap, dat stom is voor het aangezicht zijner scheerders, alzo heeft Hij Zijn mond niet opengedaan. En zo heeft Hij Zijne ziel tot een schuldoffer gesteld, opdat Hij zaad zou zien En dat zaad, dat Hij Zich verkreeg door als een worm en geen man het plaatsbekledend lijden en sterven te willen ondergaan, is nu het wormpje Jacobs, waarvan toch zo dierbaar beschreven staat, dat zijn Verlosser de Heilige Israëls is.

En dat, immers, is dat arme, aan eigen ellende en schuld ontdekte, van eigen kracht en gerechtigheid ontblote volk, dat gebogen onder de last van eigen zonde en walgelijkheid voor God, een berging vinden mag door genade in de zaligmakende kracht van die vloekdragende en verbrijzelde Worm Christus, Die echter in Zijn verbrijzeld worden overwon, en alzo in Zijne heerlijkheid inging. Dat is dat volk voor 't welk Hij sprak: Indien gij dan Mij zoekt, zo laat deze henengaan. Dat is dat volk, waarvan de dichter zeide:

Hij zal den armen en den kleenen,
Genadig zijn en goed,
Dengenen, die schreien en wenen,
Wordt Hij vriendelijk en zoet.
Hij zal ze voor het geweld bewaren
En voor bedrog zeer kwaad.
Hij zal ook 't bloed Zijner dienaren
Hoog achten, vroeg en spaad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen