In meer dan ééne plaats kwam,

In meer dan ééne plaats kwam, onder veel meer, ook de quaestie aan de orde, hoe men met de zitplaatsen in de lokalen zou doen.

Eén ding stond daarbij vast: het niocht geen geldhandel meer worden.

Niet langer in Gods huis die baatzuchtige gestalten, die met den uitgerekten arm u uw dubbeltje afvergen. Dit had nooit moeten toegelaten zijn, en mocht althans nu niet langer geduld.

Doch hiermee was nog niet elk verschil van gevoelen uit den vit.'g geruimd.

Immers men kon, na uitbanning van deze kerkelijke grijpvogels, nog altoos drieërlei systeem volgen: i. alle plaatsen geheel vrij; 2. alle plaatsen verhuren; of ook 3. deels verhuren en deels vrijlaten.

Nu, gelijk de historie en het gebruik in alle deelen der wereld toont, is tusschen deze drie stelsels niet absoluut te kiezen, en hangt de keuze daartusschen van allerlei omstandigheden af.

Regel en hoofdzaak, waar het op aankomt is maar, dat de geldmacht in de kerk des Heeren den mindere niet achteruit doe zetten; dat er voor een ieder, ook voor gebrekkigen en weezen en weduwen, plaats zij; en dat men door gemis aan allen regel aan de saamvergaderingen der gemeente niet te zeer haar stichtelijkheid ontneme.

Op een dorp, waar men uit kan tellen voor wie plaats noodig is, kan men het dus inrichten gelijk men wil. Desnoods kan men, om alle bedenking af te snijden, op het cijfer af de gezinnen om en om laten zitten, opdat niet de ééne familie altoos de beste en de andere altoos de slechtste plaats zou hebben.

Maar, gelijk gezegd, op een dorp loopt dit alles gemakkelijk en vanzelf. Men kan daar verhuren, of verkoopen zelfs, of ook alles vrij laten, zonder dat er eenig beginsel of hooger belang bij in het spel komt.

Maar moeilijker is het in groote steden, omdat daar meer lokalen dienst doen, en dus niet één lokaal voor allen plaats oplevert.

Dit toch maakt, dat men dan, om elkaar het af te winnen, vroeger gaat komen. Soms reeds twee uren vooraf. Ja, dat enkelen blijven overzitten van 's morgens. En dit nu is een ongehoorde toestand. Daar lijden de huisgezinnen onder. Dat belet de luchtverversching. Dat maakt voor moeders met een druk gezin het kerkgaan bezwaarlijk.

Toch zat er niet anders op, dan in den eersten aanloop allen vrij te laten. Maar komt men tot eigen lokalen, dan zal men o. i. wel doen, met wel evenals nu, het grooter deel vrij te laten, maar om tevens een der galerijen b. v. te verhuren aan hen die in die v/ijk wonen. Deze moeten een zeker prae krijgen. Dan hecht men almeer aan zijn wijklokaal. Hoort dan beurtelings alle predikers. En zoo houdt vanzelf het te groote gedrang op.

En wat o. i. als een paal boven water moet staan: in al onze lokalen moeten de voorste rijen zijn voor de dooven en blinden en gebrekkigen en zwakken, die niet zoo lang zitten kunnen.

Erbarming alleen make onderscheid!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen