"Zalig zijn de vreedzamen!”

Zalig zijn de vreedzamen; want zij zullen Gods kinderen ge naamd worden. Matth. 5 : 9.

De machtige alles teboven gaande tegenstelling tusschen den hemel daarboven en de aarde hierbeneden, is, dat er in den hemel één psalm des vredes ruischt, en dat op aarde de schrilste wanklanken tegen elkander ingillen.

Vrede in den hemel bij onzen God, maar onvrede, twist, gemis aan harmonie, saamwerking en overeenstemming hierbeneden.

Er is vrede op uw harp, zoolang de snaren elk op heur eigen toon gespannen staan, en die harmonisch gespannen snaren door een vaar dige hand op evenredig maatgeUiid getokkeld worden. Maar de vrede is van uw harp weg, zoodra er ook maar een enkele snaar ontstemd is, of door een die valsch speelt een valsche greep op uw snaren gedaan wordt.

En nu, als met die harp, zoo ook is het met uw ha-t.

Ook op dat hart des menschen spande God in de Schepping allerlei snaren; en Hij spande die snaren in zalige harmonie; en gaf aan elke snaar een toon om te doen klinken, die met de tonen vaa andere snaren in zuivere melodie ruischen kon.

Vrede en harmonie, vervulde in de ure der Schepping niet enkel den hemel, maar ook de natuur.

Vrede en harmonie lag in goddelijken glans over den hof van Eden uitgegoten. Vrede en harmonie deed mensch en dier naar Goddelijke ordinantiën saamleven Vrede en harmonie was het om, vrede en schoone harmonie in den mensch. En, toen Eva aan Adam geschonken was, vr«dc en harmonie eveneens tusschen mensch en racnsch onderling.

En al week nu door de schriklijke verwoesting der zonde die vrede en harmonie ook van deze aarde weg, eens keert ze in heilige zegepraal weder; en dies meldt ons de profetie van een dag waarop de wolf en het lam saam zullen weiden, een kind zich met een adder zal vermaken en de leeuw stroo zal eten gelijk het rund.

Maar inmiddels is die heilige, goddel^'ke vrede weg Wij derven die sctoone harmonie op elk terrein van het leven. En hoe dicht de betere evenredigheden soms ook de volkomen zuiverheid van toon weer nabij komen, toch vindt ge de diepe, volle harmonie nergens tneer,

Zoolang ge een grove van gehoor zijt en onfijn van gevoel, moge u dat niei deren, maar zóó kunt ge niet in gehoor verfijnd en in uw gevoel verdiept zijn, of aanstonds beginnen de wanklanken u te hinderen, de disharmonieën u te kwetsen, de onevenredigheden uw zielsrust te storen, en hoe meer ge in het leven thuis raakt, hoe meer ge tot de droeve ontdekking komt, hoezeer twist en tumult en nijd op den bodem van heel ons menschelijk leven ligt.

Zoo is het in uw eigen persoon. Telkens de vrede verstoord tusschen ziel en lichaam. Telkens de . vrede weg tusschen de verschillende neigingen van uw hart. Telkens de vrede bedreigd tusschen plicht en plicht dien ge volbrengen moet. Gedeeld, geperst, uiteengescheurd wordt keer op keer uw menschelijk hart tot zelfs door de teederste liefde die u innerlijk bewegen mag.

En waar ge dan uit uw eigen sfeer uittreedt in het leven buiten u, altoos weer vangt uw oor ook daar denzelfden wanklank op. Verschil van opiniën, van inzichten, van overtuigingen, van beginselen. Uiteenloopende belangen en neigingen, die diep in het bloed of in het verleden der historie hun oorsprong hebben. Volken tegen volken, standen tegen standen opstaande.

Op wetenschappelijk gebied de eene school die aan de andere de heerschappij betwist. En zelfs in de kerk van onzen Heere Jezus Christus vrede, - ja, in geesteloos lauwe dagen, maar zóó begon de adem des Geestes weer niet in de doodsbeenderen te blazen, of strijd verving ook daar de ruste; tot ten leste zelfs de naaste broeders en belijders met gespannen trek om de lippen tegenover elkander stonden.

En te midden van die wereld treedt nu Jezus op en roept: Zalig zijn de vreedzamen, want zij zullen Gods kinderen genaamd worden! Wat wil dit woord?

Zegt het u, dat ge den strijd voor uw overtuiging zult prijsgeven, de worsteling voor het u heilig beginsel zult laten varen! Wil het, dat een kind van God met zekere goedbloedigheid alle water over Gods akker zal laten loopen, en alles sussend, alles blusschend eiken morgen en eiken avond roepen zal: » Vrede, vrede en geen gevaar!"

Stellig niet.

Immers, het merkteeken van deze »vreedzamen" is, dat ze kinderen Gods zullen genaamd worden, en is het dan de Heere zelf niet, die gezegd heeft: »Ik zal vijandschap zetten, " en die in den Zoon roept: »Ik ben niet om vrede te brengen in de wereld gekomen, maar het zwaard!"

Dus dat han niet gemeend zijn. Beginsel te missen en overtuiging prijs te geven is karakterloos, en een kind Gods is niet iemand zonder karakter, maar met een karakter dat diep ingegraven is en nochtans blinkt in harmonie

De ervaring leert dan ook, dat zulk een blusschen van elk vonkje niets baat Het vuur smeult onder de asch toch yoort. En, als het dan eindelijk uitslaat, is de vernielende kracht zooveel te sterker.

Bovendien, ge moogt, ge zult dien weg der goedbloedigen niet betreden, wanneer het gaat om de waarh-id Gods en niet om uw waarheid. Ja, wee u, zoo ge de wacht bij het heiligdom dier waarheid Gods niet betrekt.

Neen, vreedzaam in zulk een zin te zijn, dat ge Az.'Axdoor en daaro/» »Gods kind" zult ge naamd worden, heeft heel iets anders in.

Er staat letterlijk: Zalig zijn ze die vrede maken; wat onze vertalers zeer terecht niet door vredemakers^ maar door vreedzamen ve taald hebben, omdat vredemaker een veel te beperkt begrip is.

«Vredemaker" beduidt iemand die als twee ruzie of geschil hebben, een poging waagt om zulk een geschil bij te leggen.

En zeker ook dat is goed en nuttig. Ook dat hoort er toe, want gevloekt zijn ze van den Heere Zebaóth, de duivelsche geesten die er lust aan hebben om het vuur van twist aan te blazen en te heller te doen opvlammen. En waar ge twist bij kunt leggen, is dit zeer zeker uw roeping.

Maar toch die vreedzame zin, dien de Heere zalig spreekt, is nog heel iets anders en iets veel diepers.

Bij de harp werkt snaar op snaar. En of al de zes snaren zuiver gestemd zijn en één snaar klinkt valsch, dan is er toch aan die harp geen zuivere melodie te ontlokken.

En zoo ook is het onder ons kinderen der menschen. Een iegelijk van ons is schuld aan den onvrede en de disharmonie, die krijscliend door het leven der wereld gilt. Elkeen van ons draagt daartoe zijn eigen ontstemdheid, zijn eigen valschen toon bij. Het is de zonde, het ik willen zijn van ons eigen hart, onze baatzucht, eerzucht, geprikkeldheid, die, ineenvloeiend, met de baatzucht, eerzucht en geprikkeldheid van den ander als met een stemme veler wateren dit wangeluid van onvrede en disharmonie doet aanzwellen tot een machtigen stroom

En dat blijft nu zoo, tot de Heilige Geest uw hart omzet, uw wil ombuigt, uw zinnen orastemt, en er, dank zij de vrucht van die hemelsche gave, een zin in u komt, gelijk de zin des Heeren uws Gods is, om voor zooveel u aangaat dien schriklijken wanklank niet langer te voeden, maar tegen dien wanklank met al Gods heiligen in te zingen in hemelsche harmonie.

Vreedzaam is hij die zich in zijn nieren niet prikkelen laat. Vreedzaam is hij die zijn driften in toom houdt Vreedzaam is hij die zich speent aan booze, giftige woorden. Vreedzaam zijt ge als ge liever schade en ongelijk lijdt, dan een reeds zoo machtig aangezwollen stroom van bitterheid en twist nog te verhoogen. Vreedzaam is wie niet achterklapt; den laster niet tot geleiddraad dient; het boos gerucht begraaft in stee va» opwekt; den een, niet vleit en den ander niet prikkelt.

De vreedzame heeft pijn van den onvrede om zich heen, en is er daarom op uit, om den twist neer te leggen, wat onverzoend is te verzoenen, en, met dooding van al den boozen prikkel, dien het kleine ikje zoo scherp in de ziel van den broeder kan drijven, balsera heeft voor de wonde die schrijnt en den storm der hartstochten bezweert, waar die opstak.

Welnu, wie dat kan, door genade kan, die is zalig; want in deze dingen te leven is zielsgenieting.

Zoo werkt de Heilige Geest, die God zelf is. En daarom zal, wie alzoo met den Heiligen Geest medewerkt, Gèds kindgstxi2.zxaé. worden want in Hem zijn de eeuwige harmonieën, en nooit een enkele harmonie zal van de harp van uw hart de wereld inklinken, en Gods heiligen verrukken, «f ge ontvingt ze van uw God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen