Een inzender doet

Een inzender doet ons opmerken, dat toch ook Calvijn het gevoelen was toegedaan van hen, die in den Boom des levens een Sacrament zagen; waarmee hij waarschijnlijk wil te kennen geven, dat dus niet, gelijk de Heraut schreef, eerst latere godgeleerden dit zoo lieten voorkomen.

Hierop kan ons antwoord kort zijn.

Dat Calvijn op meer dan ééne plaats in zijne geschriften deze voorstelling uit de Roomsche theologie overnam, is niet tegen te spreken. Maar, hoe hoog we Calvijns inzicht ook stellen, toch eeren we Calvijn in het minst niet als onfeilbaar, zoodat afwijking van zijn gevoelens, waar het ondergeschikte punten geldt, altoos vrij moet blijven. Niet natuurlijk in de hoofdlijnen, omdat de juistheid dier hoofdlijnen door Calvijn uit de Heilige Schrift breedvoerig en afdoende is aangetoond. Op punten daarentegen gelijk hier, die meer een opvatting gelden, en door Calvijn zelf met geen bewijzen uit de Schrift kunnen gestaafd, omdat deze er niet zijn, zou een zwerea bij Calvijn af keurenswaard zijn. Calvijn zelf verlangde dat van de Calvinisten nooit. Hij leerde ze buigen voor Gods Woord, niet voor zijn opvatting.

Maar hiermee is de zaak nog niet uit.

Men moet namelijk bij hen, die den Boom des levens een Sacrament noemen, wel onderscheiden tusschen degenen, die dit woord Sacrament in algemeenen, en hen die het in engeren zin nemen.

Oorspronkelijk had het een algemeenen", ver strekkenden zin, en wierd gebezigd voor elk begrip, waar het heilige aan kleefde. Men noemde de Drieëenheid een Sacrament. Een Sacrament de Vleeschwording. Een Sacrament de Verzoening, enz.

In dat voetspoor nu traden ook oudtijds degenen, die den Boom des levens, en deels ook den Boom der kennisse, een Sacrament noemden, hiermede te kennen gevende, dat deze Boomen een bijzondere beteekenis hadden, en dat God er aan Adam en Eva iets geestelijks onder te verstaan gaf.

Heel anders daarentegen is de Coccejaansche methode geweest. Deze latere godgeleerden toch namen het woord Sacrament in engeren zin, en stelden een achtereenvolgende reeks van allerlei verbonden, die God met menschen had aangegaan, en waarbij nu telkens de Sacramenten kwamen. Daardoor stelden deze godgeleerden den Boom des levens met de Sacramenten des Nieuwen Testaments in den grond op één lijn.

En dit nu laat de Gereformeerde belij-" denis niet toe.

Is toch, naar onze belijdenis, een Sacrament een heilig waarteeken en zegel van God ingezet, om ons de waarheid van het Evangelie te beter te verstéian te geven, dan kan er natuurlijk geen sprake van zijn, dat de Boom des levens een Sacrament zou wezen, om de eenvoudige reden, dat het Evangelie eerst na den val kon en is afgekondigd.

Leest men nu wat Calvijn over den Boom des levens zegt, met eenige opmerkzaamheid, dan zal men zien, dat Calvijn hier het woord Sacrament in dien wij deren zin neemt, dien de oude theologen er aan hechtten, en dat de fout der latere godgeleerden niet door hem is begaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen