In Zwitserland werd

In Zwitserland werd den 18 den April in de hoofdstad van het kanton Freiburg een nieuwe Universiteit geopend, en wel van Roomsche zijde.

Deze Universiteit begint klein. Ze zal voorshands slechts twee faculteiten bezitten, de juridische en de philologische-oi literarische. Ook zal het getal leerlingen aanvankelijk zeer klein zijn.

Toch bestaat er algemeen zekere verwachting, ook bij de tegenstanders, dat het optreden van deze Universiteit met een positief standpunt, meê zal tellen onder de gebeurtenissen, die den geest in Zwitserland allengs omzetten.

Het is, op eigenaardige wijze een nieuw protest tegen den v/aan, dat hooger onderwijs voor allen gelijk, aan eenzelfde academie, onder geen andere heerschappij dan die der Rede moet gegeven.

Immers, miskend waren de Roomschen in Zwitserland niet. Zoo had men b.v. in de Universiteit te Bern een dubbele theologische faculteit ingericht, evenals.te Bonn, een Roomsche naast een Protestantsche.

Veel billijker en schappelijker dus dan ten onzent.

Doch evenmin als te Bonn heeft deze dubbele faculteit te Bern veel opgang gemaakt.

Er werd weinig geld aan ten koste gelegd. Ze schitterde niet. Ze bloeide niet. Ze won niet de liefde van hen, voor wie ze bestemd was.

Meer nog; de Roomschen in Zwitserland zijn allengs gaan inzien, dat de hoofdvraag niet was, of de theologische faculteit, zoo half en half nog orthodox zou blijven, maar dat de tegenstelling tusschen geloof en ongeloof zich uitstrekte over heel het terrein der wetenschap, en zich daarom ook practisch in Staat en maatschappij bij eiken stand moest doen gelden.

Zoolang het volk blijft onder de hoogheid van ambtenaren en artsen, van rechters en advocaten, van hoogleeraren en leeraren op eik gebied, die de pretentie maken van de wetenschappelijk gevormden te zijn, en onder het schild dier pretensie het gif van hun ongeloof door heel het adergestel der maatschappij doen uitvloeien, kan de maatschappij in haar breede afmetingen niet voor den Christus heroverd worden. Zoo kan men wel nu en dan enkele personen winnen, maar het nationale en sociale leven blijkt aan de bezieling van het Christendom vreemd. En eerst waar men er in slaagt, om tegenover de ambtenaren en artsen, de rechters en advocaten, de hoogleerarcn en leeraren van het ongeloof, andere ambtenaren en artsen, rechters en advocaten, hoogleeraren en leeraren over te stellen, die met warmte den Christus ook in hun wetenschap en in hun ambt en bediening belijden, zal de valsche waan der volken gebroken worden, en de baan der concurrentie vrij zijn.

Dit is zóó doorzichtig en eenvoudig, dat het volstrekt onbegrijpelijk is, hoe er nog zooveel mannen van Christelijke belijdenis kunnen zijn, die uit sleur, uit traditie, uit opzien tegen strijd en moeite, in het oude vaarwater blijven voorttobben.

Toch houdt hun geestelijke traagheid den gang der denkbeelden niet tegen.

Schier in alle landen ontwaakt langzaam het besef, dat de Christen, van welke confessie dan ook, om stand te houden, en verder te komen en nieuwe triomfen te behalen, ook op wetenschappelijk terrein een eigen en zelfstandige positie moet innemen.

En voor het veldwinnen dezer schoone overtuiging is ook de opening dezer nieuwe principieele Universiteit te Freiburg een teeken des tijds, waarop dient gelet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen