Uit de Pers.

In de Friesche Kerkbode wordt met instemming een stuk van Ds. Sikkel uit de Z. H. K. overgenomen.

Dit geeft ons aanleiding hetzelfde stuk uit de Friesche Kerkbode in de Heraut te laten overdrukken.

overdrukken. Om deze reden.

Dr. Wagenaar, die zich uit Separatie en Doleantie allerlei schrikbeelden voor dan geest brengt, waant dat dit schrijven van Ds. Sikkel tegen ons gevoelen indruischt.

Het zal hem daarom aangenaam zijn te vernemen, dat het juist omgekeerd is Ook o. i. mag geen oogenblik het instituut als iets naast het organisme worden gedacht, of ge zijt volbloed Collegiaal.

Het is de oude quaestie van de zichtbare en de onzichtbare kerk, waar men twee kerken van ging maken.

En dit is onzin.

Zeer terecht schreef daarom Ds, Sikkel:

Met het oordeel, dat onder huisgenooten des geloof allen moeten verstaan worden die tot de vergadering der geloovigen gerekend worden, dus allen, die den heiligen doop ontvingen, vereenigen wij ons geheel. Er is geen andere grens van de gemeente Gods, het huis des Heeren, het lichaam van Christus, de vergadering der geloovigen, de Christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen dan de heilige doop.

Die doop onderstelt het geloof. Zij onderstelt de verkiezing, de verlossing in Christus en de weldaden, die in Hem het deel van Zijn volk zijn. Geen diaken mag voor den kring van de huisgenooten des geloo een anderen trekken dan dien de Heere in Zijn ver bond getrokken heeft en door het bondszegel heeft afgepaald

Ook wij keuren het misbruik, dat men op het gebied van het instituut der kerk, bepaald ook in zake de diakonie, van den naam huisgenoo: en des geloof s rciM beslist af

O! behandelde men toch ieder naar zijn doop I Dan kwam de rechte arbeid der liefde tot reformatie der kerk tot doorbreking.

Wordt de beteekenis van den doop losgelaten zoo wordt de reformatie derJKEEK losgelaten, en blijft slechts het verkeer in een willekeurig kringetje over, of op zijn best het leven bij het instituut terwijl het bijbelsche geestelijke, kerkelijke leven zich allereerst cp het organisme richt.

Het instituut is de tent door ons in de vreeze Gods opgetrokken het organisme der kerk is het terreimooals het door den Heere ons is afgebakend, als de erf grond Zijner gemeente. Zeker, in zake kerkformatie moeten wij over het instituut handelen, doch het Schriftwoord, waar het over de gemeente Christi.'over de kerk handelt, wringe men niet in het instituut. Anders toch steken wij ten slotte in het pak van den onbijbelschea, ongeestelijken separatist: »de kerk ben > i ftet mijne vrienden."

Dat pak is ons een dwangbuis voor onze ziele, dat wij, uit Sion geboren, nooit kunnen dragen. Neen de kerk is de gemeente van Christus zooals die door het believen des Heeren in den weg des Verbonds zichtbaar wordt.

Een instituut moet er zijn ten behoeve van het rechte leven en de roeping der kerk-en door menschelijke gebrekkigheid van inzicht zijn tr verschillende lazvxalen doch de roeping der kerk, die in dit instituut optreedt is die van de gemeente van Christus, niet, van een naa menschelijk inzicht geformeerde gemeenschap.

Dit zeggen wij echter niet, om daardoor onverstand in de practijls te bevorderen.

Alle ambtelijke roeping geldt voor geheel den verbondskring, binnen welker het ambt optreedt Toch vervolgt men niemand met de tucht die de tucht niet erkent Toch vervolge men ook niet met het diaken schap degenen; die der diakenen dienst niet willen ontvangen. En voorts waar de middelen der diakenen beperkt zijn, daar trachte men zeker voor alle ellendigen hulpe te aoeken doch zoo anderen zorgen is de diakenen zorg overbodig en waar men zich tot enkele armen ahhans voor het oogenblik bepalen moet, daar gaan de armen, die met ons aan het avondmaal onder de tucht vereenigd zijn, in den regel voor.

Slechts één ding zouden we naar aanleiding van dit citaat aan Dr. Wagenaar en wie met hem bedenkingen hebben, willen verzoeken.

Separatie en Doleantie handelt niet van de onzichtbare kerk; ook niet van den band, die de zichtbare kerk aan de onzichtbare verbinden moet, zal ze kerk zijn ; maar uitsluitend van de kerk in het zichtbare.

Hiervan alleen; van niets anders; en dat wel met voorbedachtelijke uitsluiting van al wat de zichtbare kerk niet rechtstreeks raakt.

Nu rijzen echter bij deze broederen allerlei bedenkingen tegen onze voorstelling omtrent het varband tusschen de onzichtbare en de zichtbare kerk, niet gelijk wij die gaven, maar gelijk zij zich die gissen.

Doch is dit geen ijdel werk?

We begrijpen uitnemend, dat enthousiaste mannen kil en koud worden bij het lezen van zoo dor en nuchter boekje als Separatie en Doleantie is, en we verslaan het bast, dat ze u op staanden voet verlokken willen, om nu ijlings over Seperatie en Doleantie heen te stappen, en te gaan spreken over wat daarachter ligt.

Doch dat juist is ondoenlijk.

Juist dat wilde Separatie en Doleantie voorkomen en afsnijden.

En daarom sta hier onze vraag, of het niet raadzaam ware de discussie, die zij verlangen, uit te stellen, en althans bij deze discussie ons geen onderstellingen toe te dichten, waartegen ons publiek woord ons beveiligen moest.

Misschien volgt later een vlugschrift over het tweede punt.

Hoe zullen Dr. W, c. s-dan zelven inzien, dat ze ons allerlei toeschreven, dat nooit bij ons opkwam.

Het komt hier aan op een weinig geduld,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen