Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenland

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

England. Ontkenningen van den hoogleer aar Max Muller. — Spurgeon's bedanken voor het lidmaatschap der Liberation Society.

Daar was een tijd, dat men schier algemeen in Schotland beleed, dat de Bijbel Gods Woord en de Heere Jezus Christus waarachtig God is en waarin een iegelijk de wonderen geloofde, omdat men wist dal elke verloste ziel een wonder van genade is. Maar hoe is het goud vooral in den laatsten tijd verdonkerd! De hoogleeraar Max Muller van Glasgow kwam voor den dag met de leer, dat de hemelvaart van den Heere Jezus niets anders was dan zijne voortreffelijkheid; dat wonderen niet geloofd worden, omdat men kennis draagt van feiten en men gelooft in de oneindige macht van den levenden God, maar wijl de menschelijke natuur zoo gemakkelijk te bedriegen is. De muren van Jericho zijn niet werkelijk omgevallen, maar die stad is met zekere handigheid ingenomen, enz. enz. Al deze en dergelijke beweringen worden opgedischt als vrucht van onderzoek van eenen vooruitstrevenden geest, terwijl men toch eigenlijk niets anders ten beste geeft, dan wat het platte rationalisme, eene eeuw geleden in Duitschland reeds verkondigde als de hoogste wijsheid.

Toen Max Muller deze dingen uitsprak was de principal (het hoofd) van eene Christelijke universiteit, een der meest geroemde Presbyteriaansche predikanten, kapelaan van de koningin, emeritus hoogleeraar in de godgeleerdheid enz. onder zijn gehoor en terwijl de pilaren der belijdenis van Schotlands kerk door een blinden Simson omvergehaald werden, deed hij geen woord van protest hooren. Zekerlijk zal zijn stilzwijgen voor toestemmen ge. houden worden.

Tot eere van Schoriand moet gezegd, dat de bekende schrijver van »Imago Christi" (het beeld van Christus) alarm geblazen heeft en het gevolg was dat in de pers eene menigte stemmen vernomen werden, die protesteerden tegen de uitlatingen van Glasgow's hoogleeraar. Maar te betreuren is het, dat mannen, die moesten gesproken hebben en die Max Muller in de gelegenheid stelden om met zijne ontkenningen voor den dag te komen, geen taal noch teeken deden hooren. Geen wonder dat de Unitariërs (modernen) luid victorie kraaiden, toen de Presbyteriaansche «heiligen" hun Heere verloochenden. Wanneer zullen wij ze zien uitgaan om als Petrus bitterlijk te weenen?

Iemand die veel in aanraking komt met Schotsche predikanten en studenten van onderscheidene kerken, verzekert, dat het hem gebleken is, hoe het onderwijs van den hoogleeraar Max Muller reeds ^vrange vruchten heeft opgeleverd. Hij hoorde ontelbare malen van studenten, die hunne studiën volbracht hadden, verklaren: »wij zouden de geheele wereld willen geven, indien wij het eenvoudige geloof terug kregen, dat wij eens in leerstukken des Evangelies hadden." Wel zijn velen tot het herroepen hunner dwalingen gekomen, maar nog langen tijd vertoonen zij de teekenen van vervoerd te zijn geweest.

Spurgeon heeft voor zijn lidmaatschap van de z. g. Liberation Society bedankt. Deze vereeniging zoekt den band, die de Engelsche Episcopale kerk aan den Staat verbindt, los te maken. In zijn orgaan Siuord en Trowel geeft hij rekenschap van zijn doen. Hij zegt dat hij in zijn gevoelen omtrent het leerstuk van het Koningschap van Christus over zijne kerk geenszins is veranderd; hij acht dat eene staatskerk eene jammerlijke afvyijking is van de schriftuurlijke eenvoudigheid. De onderdanig­ heid van het Koninkrijk van Christns aan koningen en parlementen, door welke het dan beschermd en gecontroleerd wordt, komt Spurgeon eene groote mesailliance voor. »Wij zouden gaarne alles doen, " zoo spreekt hij, »om Christelijken mannen het-euvel te doen zien, van op de overheid te steunen, ten einde fondsen voor de kerk te verkrijgen in plaats van op den Heere te vertrouwen en de - vrijwillige gaven van zijn volk te ontvangen. Voor ons is dit eene diep geestelijke zaak, die niet veilig aan ongodsdienstige menschen kan worden toevertrouwd." Nu wil Spmgeon dat niet langer de geestelijke arbeid om de menschen te overtuigen van het heerlijke om de kerk niet te laten afhangen van de gaven der overheid, en de politieke actie om scheiding van kerk en staat te verkrijgen, hand aan hand laten gaan. De geestelijke en de staatkundige quaestie kunnen afzonderlijk behandeld onopgelost worden. In eik geval wil hij niet den schijn op zich laden, alsof hij met mannen vereenigd is, die evenals hij, maar om staatkundige beweegredenen, de vrijmaking der kerk voorstaan, maar met welke hij in de grondstukken van het Christendom van gevoelen verschilt.

Of men het in deze al dan niet met Spurgeon eens is, men moet erkennen, dat hij voortdurend met groote energie, niettegenstaande zijn geschokte gezondheid, zijne getuigenis tegen de z.g. »moderne gedachte" laat hooren.

Raslünd. Strijd der Russische regeering tegen de Duitsche.elementen des r ij ks. Het lot der Duitsche prinsessen in Rusland.

Pat de verhouding tusschen Rusland en Duitschland steeds meer gespannen wordt, zoodat op den duur eene botsing tusschen Slaven en Germaniërs niet zal kunnen uitblijven, blijkt o. a. uit de wijze waarop men in de kerkelijke kringen de gedwongen overgang tot de Griekschorthodoxc kerk van eene Duitsche prinses, die met een Russischen grootvorst in het huwelijk getreden is, bespreekt. De Russische keizer heeft zelfs onlangs bepaald, dat elke grootvorstin by in het huwelijk treden met een Russischen grootvorst (of lid van het keizerlijke huis) tot de Grieksche kerk behoort over te gaan. Daaruit blijkt opnieuw dat men in Russische toongevende kringen, het koste wat het wil, de alleenheerschappij der Russische staatskerk op geestelijk terrein zoekt door te te drijven. Vooral sedert het nihilisme den kop is gaan opsteken, is de Russische regeering met kracht aan den arbeid getogen om de Grieksche kerk te bevorderen, in de overtuiging dat zij alleen een dam opwerpen kan tegen de machtige revolutionaire strooming die zich in het uitgebreide land openbaart. Vandaar de kwellingen en vervolgingen waaraan allen onderworpen worden die niet tot de heerschende kerk wenschten gerekend te worden; vandaar al de jammer die over de Luthersche Oostzee-provinciën gebracht werd. Op zijn hoogst duldde de Russische regeering, tot voor weinigen tijd, dat men eene andere religie dan de Grieksche toegedaan was, het propageeren zijner geloofsovertuiging was echter ten strengste verboden; alleen de Russische popen en handlangers van het gouvernement mochten op uitbreiding hunner kerk bedacht zijn, — doch de laatste daden der Russische regeering doen zien, dat men de vrijheid van conscientie in het geheel niet meer wenscht te eerbiedigen.

Reeds zijn de Luthersche leerlingen van gymnasiën, die men in de Oostzee-provinciën vindt, genoodzaakt om het godsdienstonderwijs door een dienaar der Grieksche kerk gegeven, te volgen, nadat de Duitsche taal, in die inrichtingen gebruikt, wijl deze de taal des lands is, op keizerlijk bevel vervangen werd door de Russische. Sprak voor een tweetal jaren de procureur der Heilige Synode het uit, dat nergens zulk eene conscientievrijheid heerschte als juist in Rusland, omdat niemand over zijne belijdenis werd lastig gevallen, wanneer hij maar niet trachtte menschen van de Grieksche kerk afvallig te maken, ons dunkt dat dit thans moeilijk meer kan herhaald, zonder 'met de feiten in strijd te komen. De bepaling dat de Russische groolvorstinnen allen tot de Grieksche kerk moeten behooren, strekt ook al niet om een groot denkbeeld te verkrijgen van de verdraagzaamheid der Russische regeering,

Nu zijn er vele Duitsche prinsessen met Russische grootvorsten getrouwd en zeker om de dochters van vorstelijke huizen af te schrikken, zich te verbmden aan Russische prinsen, vindt men in een Duitsch blad vermeld, hoe het lot is van de thans nog levende prinsessen van Duitschen bloede, die met prinsen van het Russische hof in het huwelijk getreden zijn. Men wijst er op wat het lot was van Alexandra Josephowna, die met den oudsten broeder van Alexander II op iSjarigen leeftijd huwde, doch na weinige jaren door hem verlaten werd om beurtelings te Parijs en in de Krim te gaan wonen en zich te verslingeren aan een slechte vrouw. Sedert twee jaren verzorgt deze edele vrouw haren echtgenoot, die lichamelijk en geestelijk krank is. Van haar oudsten zoon Nikolaus beleeft zij niets dan schande. Een andere broeder van Alexander II, Nicolaus is gehuwd met eene prinses van Oldenburg. Reeds kort na haar huwelijk moest zij uit den weg voor eene bijzit, eene danseres, die Nicolaus in zijn paleis liet wonen. De grootvorstin moest van haar mededingster en hare kinderen zulk eene behandeling ondervinden, dat haar oudste zoon het voor haar opnam en zelfs daarbij tot handtastelijkheden kwam. Ten slotte heeft zij zich teruggetrokken in een klooster te Kiew, terwijl Nikolaus in een toestand van geestelijke verdooving verkeert. De jongste broeder van Alexander II, grootvorst Michael is met Cicilia prinses van Baden gehuwd. Ieder der echtgenooten ging zijn eigen weg. Ten slotte is de vorstin bij den keizer in ongenade gevallen en naar de Krim verbannen. Wij vernamen uit de Standaard, dat zij Zondag 1.1. te Charkow overleden is, op reis zijnde naar haar verbanningsoord. De overledene was nauw verwant aan het Duitsche keizershuis. — Wel is het huwelijk van Maria Pawlowna, die met den oudsten broeder van Alexander III, Wladimir in den echt trad, gelukkiger, maar daar zij, eene geboren hertogin van Mecklenburg Schwerin, bij hare Luthersche belijdenis wenscht te blijven, is zij in Russische kringen niet gezien; zij wordt verdacht van eene ontrouwe echtgenoote te zijn, terwijl men haar ook van landverraad beschuldigt. — Ook deelt het blad mede, dat de gemalin van den grootvorst van Sergei, eene prinses van Hessen, geen benijdenswaardig lot heeft. Haar echtgenoot koestert een afkeer van alles wat Duhsch heet en heeft geruïneerde mannen uit de groote wereld en Grieksche Popen in zijne omgeving. Voor de

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 19 april 1891

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland

Bekijk de hele uitgave van zondag 19 april 1891

De Heraut | 4 Pagina's