De Vrije Universiteit zond haar elfde Jaarverslag rond.

Amsterdam, 19 Juni 1891.

De Vrije Universiteit zond haar eljde Jaarverslag rond.

Reeds dit is een gelukkig verschijnsel.

Ze mocht niet opkomen. Toen ze toch opkwam werd ze op alle manier tegengewerkt. Vooral na de Doleantie wierd ze ten doode opgeschreven. En zie nog is ze er; nog leeft, nog bloeit ze; en reeds elf jaren lang mocht ze door Gods genadige hulpe het hoofd boven water houden.

Ja, meer dan dat.

Immers het aantal hoogleeraren werd dit jdar met twee vermeerderd; het getal studenten klom tot over de tachtig; het studiefonds zag zijn inkomsten rijkelijk vermeerderen; de algemeene financiën bleven in voldoenden toestand; en het eerst werd een promotie gehouden van een Doctorandus, die alleen aan onze Universiteit studeerde, met het niet onbelangrijke gevolg, dat zelfs de Kerk. Cour. niet aarzelde dezen doctoralen graad, op grond van zijn wetenschappelijke beteekenis te erkennen.

We mogen dan ook verwachten, dat de saamvergadering, die ditmaal in Rotterdam daagt een dag van blijde zielsverheffing zal zijn.

Dr. Wagenaar zal voorgaan in de ure des gebeds. Mr. Keuchenius zal presideeren op de eigenlijke vergadeving. Prof. Fabius zal het debat op de openbare meeting inleiden. En op de jaarvergadering zal de gymnasiale quaestie en de quaestie der Medische faculteit aan de orde komen, de eerste ingeleid door Prof. Woltjer en de tweede door Prof. Kuyper.

De eenvoudige broederlijke maaltijd eindelijk, die steeds zoo verkwikkend en hartverhefifend was, zal ditmaal in de ruime lokalen van de Diergaarde plaats hebben, en dus ongetwijfeld een goed besluit van heel deze samenkomst zijn.

Wel zal het ons ook nu weer een oor_ zaak van droefheid zijn, dat nog zoovele broeders van Christelijken huize, die toch met ons een open oog moesten hebben voor het bederf, dat van onze Rijksuniversiteiten uitgaat, zich nog altoos om bijoorzaken op een afstand houden; en zich dus feitelijk tegen ons stellen, om te kie..en voor de Rijksuniversiteit; maar wie de historie kent, weet dat dit bij de worstelingen voor de eere van het Christelijk geloof steeds 200 gegaan is.

De massa hield zich steeds van verre. Alle eeuwen door waren Jiet kleine groepjes van getrouwen die de spits moesten afbijten. Steeds stonden zulke groepjes bekend als de secte die van alle zij weersproken wordt. Maar, en dit is het steunpunt van ons vertrouwen, mits deze kleine groepjes maar niet op menschen leunden, doch eeniglijk voor de eere Gods doorstreden en het niet opgaven, heeft de uitkomst altoos getoond, dat zij eindigden met het te winnen. En dan viel de massa later vanzelf bij.

Niet in een ieder vaart die moed; niet een ieder prikkelt die geest van initiatief; niet bij een ieder is ofïfcrvaardighcid, volvaardigheid en doortastendheid, die voor zulk een taak geëischt wordt.

Steeds is dit slechts de karaktertrek van enkele broederen geweest.

Maar juist daarom is het dan ook zoo noodig, dat die enkelen uit alle steden en dorpen minstens eenmaal 'sjaars saamkomen, om zich saam weer te sterken door de aanschouwing van wat God hun ook in hun broeders gaf, en saam Hem aan te loopen om zijn gunste.

Kome met dat doel en in dien geest dan ook nu onze jaarvergadering bijeen. Dan zal het een schoone, goede dag zijn, dien we saam in de tweede stad des Rijks vieren.

Er zal nieuwe bezieUng van onze jaarvergadering kunnen uitgaan.

En de Vrije. Universiteit, wier leven nog altoos bedreigd wordt, zal nieuwe levenskracht putten uit wat het Gode belieft ons op deze dagen van zielsverkwikking en ontspanning te schenken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen