Buitenland.

Duitschland. Een levensteeken in Duitschland's Gereformeerde kerk.

Tot ons groot genoegen heeft men in Gereformeerde kringen in Duitschland nota genomen van ons schrijven over het op te richten Seminarium voor opleiding van Dienaren des Woords te Elberfeld, ten bate der Geref kerk in Duitschland.

De Reformirte Kirclienzeitung heeft een deel van ons artikel over genoemd onderwerp, dat voorkwam in no. 841 van ons blad, in het Duitsch vertaald, overgenomen, en voegt daaraan het volgende toe: »Wij onthouden ons van eiken commentaar op deze zinsneden. Slechts willen wij in herinnering brengen, dat de Pruissische Opper-kerkeraad de belanghebbende kringen door het onthouden van geldelijken steun voor een Seminarium te Elberfeld, [haast niet teleurgesteld heeft. Men wist, dat niet veel te verwachten was. Voor het overige heeft de Elberfeldsche kerkeraad een kapitaal van ƒ 72, 000, en bovendien een jaarrente van ƒ 3600 voor het op te richten Seminarium beschikbaar gesteld, geheel afgezien van de vraag of de staat al dan niet hulp verleenen zal.

Men zou met dit geld een aanvang kunnen maken; over het stadium waarin zich thans de zaak bevindt, kunnen wij echter op dit oogenblik geen nauwkeurige mededeelingen doen. Dit is echter zeker, dat de Duitsche Gereformeerde Christenen en gemeente de ontbrekende som, zonder moeite en met vreugde, zouden bijeen brengen. Zonder daarop te hebben aangedrongen, zijn er aanbiedingen tot ons gekomen. Het is verblijdend te zien, hoezeer de kracht der vrijwilligheid zich verheft. Hoe snel is bijv. het conflict te Halle, waarbij zeer gemakkelijk afgezien werd van staatshulp, tot stand gekomen, waarbij het echter om geringere geldsommen te doen was. Wij vreezen niet dat ons streven geen vorderingen maakt — wel zien diegenen onder ons, die innerlijk aan de landskerk vastgegroeid zijn met smart, hoe de beste elementen ook de laatste rest van vertrouwen in het stelsel van eene landskerk verliezen moeten, welk stelsel eigendommelijke en krachtige levensopenbaringen tot heil van de geheele kerk niet bevordert, maar die veeleer aan den doodenden regel onderwerpen wil."

Het verheugt ons vooral deze laatste kloeke woorden te hebben uitgelokt. Wij leiden daaruit af, dat het inroepen van de hulp van den Opper-Kerkeraad geschied is, om die vrienden tevreden t te stellen, welke nog aan het stelsel van de landskerk vasthouden. Vergissen wij ons niet, dan is deze uitlating van de «Reformirte Kirchenzeitung"als een wolkje van een manshand, de voorbode van een milden regen. Mocht dat wolkje maar niet blijken eene waterlooze wolk te zijn, die door den wind overgedreven wordt, zonder eenige verkwikking aan te brengen.

N.-Amerika. Verandering der kerkenordening.

De laatste Generale Synode te Reading Pa besloot aan de Classen der Duitsche Gerefor-

meerde kerk van Noord-Amerika eene herziene kerkenordening voor te stellen. Van hoedanigen geest deze herziene kerkenordening is, blijkt uit het 73ste artikel. Tot hiertoe hebben de gemeenten zelven het recht gehad hare besluiten enz. goed te keuren; alleen wanneer er in den boezem der gemeente bezwaren rezen, kon men zich op de Classis beroepen, wanneer men namelijk niet in staat was om in eigen kring de moeilijkheden die ontstaan waren, uit den weg te ruimen. Nu is een artikel aangenomen, dat aldus luidt: »de Classis behoort alle oorkonden der gemeente na te zien en ze al dan niet goed te keuren." In de «Gereformeerde Kirchenzeitung" van N.-Amerika wordt deze nieuwigheid bestreden op grond, dat een Gereformeerde kerkenordening niet van boven naar beneden, maar omgekeerd, van beneden naar boven gaat; het fundament berust niet op het oppergebouw, maar omgekeerd. De gemeente is de grondslag, zonder haar zijn er geen dassen of synoden.

De gemeenten vormen zonder Classis een geheel op zich zelven; slechts vrijwillig sluiten zij zich bij eene Classis aan. Is een omslag te heffen, zijn de kosten voor het vergaderen der Synode te betalen, dan tast de gemeente in den zak; zonder haar is het onmogelijk ook maar iets te ondernemen. Naar het artikel der veranderde kerkenordening, geeft de gemeente het recht hare aangelegenheden zelve te regelen, prijs, en draagt die over aan de classen. Daartegenover is de beproefde grondstelling altijd waar; de beste regeering is steeds die, welke het minste regeert en zich binnen de grenzen der constitutie houdt. Wel heet het: »de Classis behoort na te zien, " maar hoe dikwijls is uit dit behoort een »moet" geboren ? Het is niet te zeggen, hoevele twisten zullen ontstaan door de bepaling, dat de classen het recht bezitten, protokoUen van gemeenten en andere oorkonden al dan niet goed te keuren.

Ofschoon deze critiek op het besluit der Generale Synode ons voorkomt over het algemeen juist 'te zijn, al is een independentistische trek daarbij niet te miskennen, toch bevreemt het ons dat de Gereformeerde Kirchenzeitung bij hare critiek de vraag niet ter sprake bracht, ol de Generale Synode wel het recht bezit om een geheel nieuwe kerkenordening te maken.

Overigens is het ook eene rede van blijdschap, dat men in Amerika ook poogt te waken tegen het invoeren van eene clericale kerkenordening. Want eerst wordt de Opperhoogheid over de kerken aan de Classen opgedragen, die Classen dragen het dan daarna van lieverlede aan eene permanente commissie op, die permanente commissie krijgt vervolgens hoe langer hoe meer het karakter van een bisschoppelijke vergadering, waar dan gewoonlijk een paus den boventoon heeft.

WiNCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen