Buitenland.

Frankrijki Een nieuwe kerkelijke strijd in Parijs.

De kerkelijke strijd is in de Gereformeerde staatskerk te Parijs heviger dan ooit ontbrand. De zaak is deze:

De gematigd liberale predikant Recolin was gestorven, en nu wilde de kerkeraad van het kerspel van sFOraloire" hem zien opvolgen door den liberalen predikant E, Roberly.

De keuze van dien kerkeraad moet evenwel bevestigd worden door het consistorium, wij zouden zeggen: het classicaal bestuur van Parijs. Dit bestuur is echter in zijn meerderheid orthodox, of gelijk men het in Eransche Protestaulsche kringen noemt: sEvangelisch." Daarom werd aan den heer Roberty eene reeks van vragen voorgelegd, waarop hij had te antwoorden, voordat hij definitief als predikant van sl'Oratoire" werd beroepen. In zijn antwoord gaf de heer Roberty te kennen, dat hij wel geloofde aan een lichanielijke opstanding van Christus, dat hij daarom ook aan het bovennatuurlijke geloofde en dat hij ook de geloofsbelijdenis van 1872 onderschreef. Op de vraag, hoe hij dacht over de ontvangenis van Jezus Christus, gaf de heer Roberty ten antwoord, dat hij eene miraculeuse werking van God bij de geboorte van Jezus Christus aannam. Dit ontwijkend antwoord deed het consistorium van Parijs besluiten, om den predikant Roberty «/> /te beroepen, maar als predikant voor sl'Oratoire" aan te wijzen den heer Lockeret, die tot hiertoe als hulpprediker in dezelfde Oratoire dienst deed.

Nu zijn de hartstochten in de laatste weken zeer in beroering gebracht door eenen brief van den predikant Sautter, die den heer Roberty verweet, dat hij in zijne antwoorden aan het consistorium dubbelzinnig was. En het komt ons voor dat, omdat hij gelijk heeft, de verschillende partijen zoo vertoornd werden. De Evangelischen willen wel met de liberalen samenwonen en ook sailmwerken, doch dan moeten zij de scherpheid van hunne ontkenningen laten varen..De liberalen willen datgene wat zij nog van de Goddelijke waarheid belijden op den voorgrond schuiven, om aldus als rechtzinnig door de Evangelischen te worden erkend. Zoo kan het verscheurde lichaam van de Fransche Gereformeerde staatskerk weder één worden. Doch de brief van den heer Sautter toont aan, hoe dubbelzinnig en daardoor geveinsd men moet worden, om menschen eenigszins te bevredigen, wier belijdenis tegenover de onze staat.

Ook is het opmerkelijlc, dat een liberaal man als de heer Roberty toont er geen bezwaar in te hebben de geloofsbelijdenis van 1872 te onderteekenen. In 1872 weigerden de liberalen pertinent de toen door de Synode opgestelde declaration de fói te onderteekenen; de regeering bemoeide zich met de zaak, met het gevolg, dat van dat tijdstip af er geen officieele synoden meer konden gehouden worden uit vrees, dat zulk een Synode hen, die de belijdenis van'72 verwierpen, zouden uitwerpen. Nu komt een liberaal predikant verklaren, dat hij de formule van 1872 aanvaardt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen