Recensie.

Met onze aankondigingen zijn we ten achter.

Dat heeft de Synode op haar geweten. Zij roofde eerst onzen tijd, en legde toen beslag op onze plaatsruimte.

Het is nu te laat, om nog een woord ten goede te zeggen, over de tintelende gelegenheidsrede van Ds. Gispen, door eenvoudige, kinderlijke waarheid zoo pakkend; te laat om terug te komen op het sierlijkhistorische stuk, waarmee Ds. Littooy de Generale Synode opende, zoo rijk aan aangrijpende bijzonderheden; te laat om Donners nieuwe uitgave van Vermeer ter sprake te brengen, als geestesvrucht van een jurist, betrekkelijk een zoo zuiver theologisch geschrift; te laat eindelijk om nog terug te komen op de helder gestelde en wel doordachte rede van Ds. Van der Velden over Psalm 67 ; 2 en 3. Ook het Handboekje van Dr. H. H. Kuyper moet onbesproken blijven, niet omdat het voor bespreking te laat is, maar omdat het, hoe snedig en nuttig ook, in zijn Ideinheid wegschuilt, en familierelatie soms bespreking in een blad als het onze min wenschelijk kan maken.

Maar wel willen we een enkel woord zeggen over: Palestina, het land der Aartsvaderen, van SAYCE, bij Breyer, te Utrecht, onder toezicht van Prof. Van Leeuwen uitgegeven.

Dit boekje is uitnemend, in zoover het aan het gewone publiek een inzicht in de rijke vondst, die de onderzoekingen in Egypte en Babyion opleverden, en voor sceptische geesten zeker tegenwicht biedt, tegen den verderflijken invloed der Moderne en Ethische Bijbclcritiek.

Ook leest het aangenaam, en biedt u het eigenaardig genot, om u in allerlei bijzonderheden uit den tijd der aartsvaderen te verplaatsen, die wel niet pikant, maar toch interessant zijn.

Slechts één bedenking hebben we tegen de strekking van dit geschrift.

Het wil ons namelijk in den waan brengen, alsof de zekerheid der Bijbelsche historie voor ons vaster zou zijn geworden, nu uit de Egyptische en Babylonische archieven blijkt, dat allerlei, dat de Heilige Schrift ons uit den tijd der aartsvaderen verhaalt, ook voorkomt in hun berichten, en zelfs nader toegelicht wordt door hetgeen in Egypte en Babylonië is gevonden. En dit nu betwisten we.

Het wordt er ter wereld niets zekerder door.

Uw geloof aan de Heilige Schrift kan niet op uitwendige getuigenissen rusten. En al kwam er een engel uit den hemel, die ons zei: Al wat inden Bijbel staat is waar, ook het getuigenis van dien engel zou de zekerheid aangaande de Schrift niet vaster kunnen maken.

De zekerheid aangaande de Schrift rust op een inwendig, een geestelijk getuigenis, dat voor het kind van God versterkt en bevestigd wordt door zijn eigen zielservaring.

Een uitwendig getuigenis kan dus nooit in aanmerking komen. Het karakter, de aard zelf van het geestelijk leven verzet er zich tegen.

Voor oaze vaderen, die niets van deze Babylonische en Egyptische vondsten afwisten, stond de waarheid der Schrift precies evea vast, als ze nu voor Gods kinderen vaststaat.

Niets meer, niets minder.

En al vond men morgen den dag, wat op zichzelf niet onmogelijk ware, brieven van Mozes, van Jozua, of zelfs van Abraham terug, we zouden er niets vaster dan nu om staan in ons geloof, dat God die en die beloften aan Abraham en zijn zaad gegeven heeft, zelfs niet ook al deelde Abraham zelf in een brief die beloften woordelijk mede.

Nooit, op niet één punt van den weg, zal een stuk buiten de Schrift de Schrift steunen kunnen.

Immers al zulk beweren sluit de valsche stelling in, alsof er buiten de Schrift iets in schrift bestond, dat beter dan die Schrift te vertrouwen ware.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen