Voor Kinderen

XXX.

DE BEKENTENIS.

Er ontstond groote beweging in heel de vergadering.

Ik vermaan u nogmaals, " hervatte Rudolf, ï spreek de waarheid, 't Zou mij leed doen als ik u door pijniging tot bekennen moest dwingen."

‚ik ben keizer Frederik, " sprak de oude man weer met vaste stem. sZie ik er uit als een bedrieger? " - en hij keek waardig en vrijmoedig in het rond. «Hebben niet allen die mij vroeger kenden, betuigd, dat ik die ben, voor wien ik mij uitgeef? Vraagt het mijn bloedverwanten, den landgraven van Thuringen, den hertog van Brunswijk. Behooren die ook tot het lichtgeloovige volk? Of denkt gij, dat zij er bijzonder belang bij hebben een bedrieger op den keizerstroon te helpen en u er af te stooten? "

, Gij zijt een verhard mensch" sprak de koning, gloeiend van verontwaardiging. sToch geet ik u nog een gelegenheid u te bezinnen en de waarheid te bekennen. Dus ten derden en laatsten male: sZijt gij keizer Frederik? "

»Ja, ik ben het, keizer Frederik. Al zou heel de wereld tegen, mij opstaan, zoo kan ik toch niet dan de waarheid spreken.

, Zoo is dan al mijn goedheid en geduld ijdel, " sprak Rudolf uit wiens stem diepe treurigheid merkbaar was. »Dan beproeve de beul zijn middelen om de waarheid aan 't licht te brengen.

Men weet hoe te dien tijde deze barbaarsche en gruwelijke wijze om tot de bekentenis te dwingen bij het gerecht in gebruik was.

De provoost werd nu geroepen. Plij sloeg den grijsaard in ijzeren ketenen, en voerde hem meê. Kunald, Wolfram en Egbert volgden.

»Wat dunkt u, edele heeren ? " vroeg nu de keizer aan de vergadering, swat moet met den man geschieden ? "

, Hij heeft den dood verdiend", sprak aartsbisschop Sifried. Zoo spraken ook de anderen.

»Maar eerst moet hij het pijnlijk verhoor ondergaan", riep de graaf van Falkenstein. sllet bedrog moet aan den dag gebracht, opdat de vijanden u, genadigste koning, niet verwijten dat ge ccn onschuldige hebt gedood. AVant dan konden de onrust en 't oproer nog grooter worden."

»Juist", sprak Rudolf; »ook ik wil tot eiken prijs het bedrog ontdekken. Ook verdient ongetwijfeld de bedrieger een strenge straf, opdat anderen afgeschrikt worden hem na te volgen. Maar welken dood zal hij ondergaan, edele heeren? "

, De bedrieger heeft zich voor keizer Frederik uitgegeven", riep aartsbisschop Sifried. »Deze nu was een ketter, en is in denkerkban gestorven. De bedrieger moet dus ook den dood eens ketters lijden, n.m. verbrand worden."

Het edel hart van koning Rudolf had gaarne de straf verzacht. Maar hij dorst het niet te veranderen, en stemde in het voorstel toe, gelijk ©ok de andere heeren.

En hoewel Rudolf door regeeringszaken elders werd geroepen, leed het vonnis over zijn mededinger geen uitstel.

Nog dien avond werd de ongelukkige grij; ; aard in de pijnkamer gebracht, waar de martelwerktuigen gereed stonden, gelijk ze ook in later dagen gebruikt werden tegen onze vadeten, als ze hun geloof niet wilden verloochenen maar den Heere Christus trouw bleven. Zulk een pijnbank bewijst het best., hoe de zonde den mensch minder gemaakt heeft, dan zelfs de dieren zijn. Gode zij dank, die ons van deze dingen veilost lieeft door den invloed van Zijn Woord.

Allereerst werden den ouden man de duimschroeven aangelegd. Maar hij bleef onverwrikbaar en liet zelfs geen klacht hooren, schoon het bloed uit de duimen spatte. Nu werd hij op de ladder gespannen. Dit was een gewone ladder, waarop men den gevangene lei. Dan v/erden de handen boven 't hoofd uitgerekt en de voeten naar beneden, tot alles kraakte. Dat heette in dien tijd en nog later : gerechtelijk onderzoek !

Door ontzettende pijnen gefolterd, riep de grijsaard: »Ik zal bekennen : "

Aanstonds werd hij Van de ladder afgfenöm'en, en hem gevraagd:

»Wat hebt gij te bekennen? "

»Ik ben niet keizer Frederik."

»Wie zijt gij dan ? "

Happy sankranti/pongalhttp: //crackspider.net/ Ik heet Tile Kolup of ook Dietrich Holz-

schuh ')" antwoordde de grijsaard; sik ben een boerenzoon uit het Rijnlandsche. Door lust tot avonturen gedreven verliet ik jong mijns vaders huis, en werd krijgsknecht in het leger van keiier Frederik. Ik onderscheidde mij door dapperheid en verstand en, wellicht ook wijl ik veel op den keizer geleek, nam hij mij tot zich, en ik werd zijn schildknaap. Ik moest dus steeds bij hem zijn op al zijn tochten, en verzelde hem ook naar het Heihge Land. Zoodoende ken ik alle gebeurtenissen uit zijn leven en ook de personen met welke hij veel omging.

ïMijn zeer goed geheugen hielp mij daarbij, want ik vergeet nooit iets wat ik eenmaal weet. Toen de keizer dood was, reisde ik weer naar het moederland, en verwierf daar de groote schatten, die ik bezit of bezeten heb."

, Maar hoe zijt ge op de gedachte gekomen, u voor den keizer uit te geven ? " werd hem gevraagd.

, Hoofdzakelijk kwam ik er toe uit eerzucht", was 't antwoord. »Ik voelde in mj de kracht om wat groots te worden. Daarbij kwamen de treurige toestanden in mijn vaderland en het algemeen volksgeloof dat keizer Frederik nog leefde."

, Hoe zijt gij aan des keizers ring en aan het getuigschrift van den bisschop van Palermo gekomen ? "

Den ring gaf mij de keizer op zijn laatste ziekbed, als belooning dat ik hem zoo trouw had verpleegd, en het geschrift van den bisschop is een valsch stuk door mij opgesteld."

„Hebt gij nog medeplichtigen r"

„Neen", sprak de grijsaard. sHet plan mij voor den keizer uit „te geven is bij mij uit mij zelf opgekomen, en niemand heeft bij de uitvoering geholpen".

Daarmee hep het verhoor af. Koning Rudolf verblijdde zich toen hij de bekentenis vernam. Hij beval, dat de valsche keizer reeds den volgenden dag zou verbrand worden. De ongelukkige werd in een afzonderlijke tent gebracht, waar hij uitgeput door de folteringen hem aangedaan op den grond zonk. Hij bedekte zijn gelaat met de handen, terwijl hem de tranen uit de oogen welden. Kunald en de twee andere dienaars zaten sprakeloos bij hem".

jVergeef mij", sprak Tile Kolup eindelijk, wat ik tegen u misdaan heb, dat ik u meesleepte in mijn b: drog".

„Wij vergeven 't u!" riep Kunald. sMoge God alzoo doen!"

(Slfft volgt.)

CORRESPONDENTIE.

R. V. D. te K. We kunnen op uw vraag niet in deze rubriek antwoorden, doch zuUen beproeven het zoo spoedig mogelijk te doen in een afzonderlijk schrijven.

J. E. te G. R. Alleen plaatsgebrek belette mij te antwoorden, doch het verlangde ligt reeds gereed.

1) Spreek uit: Holts-sjoe.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen