Kerkelijk gekibbel.

Een vóórvorig maal drongen we aan op saamspreking, ook met de Gereformeerden, ia de Ned. Hervormde kerk over het belangrijk geschil in zake Art. 20, ea oordceldea, dat we meê daardoor zouden toonen nog iets hoogers te kennen dan > kerkelijk gekibbel."

Over dat woord skerkelijk gekibbel, " valt nu de Geldersche Kerkbode ons onverwijld aan, ea verklaart zich hierdoor gekrenkt.

Ziehier, hoe ze dit toelicht:

Wij ondersteunen deze bede. Doch als Prof. K. opnieuw in dit verband onzen kerkelijken strijd een kerkelijk gekibbel\Xi^xcA., A^TX-^iQ\. ren wij tegen deze benaming. Er is te hooge ernst, te sterke conscientiedrang, te diepe smart, ook te krachtig werk des Heiligen Geestes geweest in onzen kerkelijken_ strijd, dan dat dit woord mag worden gebezigd! Zekerlijk, vergeleken bij de Reformatie der i6e eeuw, waren beide afscheiding en doleantie een geringe zaak. Toch werkte het Gereformeerd beginsel en de Heere wrocht mee. En daarom blijven wij de Gereformeerden in de Herv. kerk, die zich tegen ons stelden, dit verwijten als een zonde tegen den Christus Gods en een miskennen van Zijn koninklijk regiment over zijn eigene, duurgekochte gemeente. En daarom krenkt ons dat woord: kerkelijk gekibbel.

Nu is, gelijk men weet, theet van stal, " bij den redacteur van de Geldersche Kerkbode levensregel.

Hij is impressionist. Zóó geraakt, trilt hij langs zijn geheele voelingslijn terug.

Nu, we mogen dat wei, en zija er in dit geval, o, zoo dankbaar voor, overmits zijn fiere klacht ons aanleiding geeft, om op dit i kerkelijk gekibbef nog even terug te komen en er nogmaals tegen te waarschuwen. Er is hier vergissing.

Dr. Wagenaar verstond het, alsof wij het kerkelijk geschil, het kerkelijk geding, het kerkelijk probleem bedoelden, dat tusschen de Gereformeerden in en buiten de Ned. Hervormde kerk nog altoos hangende is.

En hier is niets van aan.

Een »kerkelijk geschil" «s heel iets anders dan «kerkelijk gekibbel.

Ea als wij evca impressionabel waren als onze broeder, zouden wij op onze beurt hier wel willen vragen: »Ei, lieve broeder, waarvoor ziet ge ons aan? Meent ge dat nu waarlijk, dat ge ons verdenkt van dit groote kerkrechtelijk gediag tot den rang~ van ijdel gekibbel te hebben verlaagd? Laat het uitgesproken, en niet op het liart gesmoord zijn: zulk een vermoeden van uw zijde krenkt ons.

Maar zoo mogen we riet spreken, want we zijn niet gekrenkt. We laten ons zoo spoedfe oiet krettken. Tegca alaulkeprtgecielen als er tegen ons uitvliegen, zija we een eter oader de waterlijn gepantserd.

Doch ter zake.

Was het geding tusschen Spanje en Oranje n de i6de en 17de eeuw niet hoog ernstig? n had men niet desniettemin recht, om an gekibbel te spreken, toen, lang naden rede van Munster, nog telkens, buiten actie, oor onbevoegden, die antithese tusschen paansche en Nederlandsche schippers aan ea wal in vreemde havens met scherpe zeten werd opgehaald?

Was onze antithese niet dieper nog met ome, eea antithese die nog steeds onverzwakt voortduurt, ja, door de latere ontwikkeling der Roomsche kerk nog verscherpt is, ea is het niet desniettemin ijdel gekibbel, zooals door mannen die van de grondtegenstelling tusschen Rome en de Reformatie, o, zoo weinig verstaan, zoo ter loops weg, soms in scherpe zetten over en weer over paap en geus niet geredeneerd neen, maar heet van d& m 6x3.2.0 gekrakeeld wordt?

En is het in dien zin niet even waar, dat er in tal van kringen, ook nu nog, over de diepgaande, kerkelijke quaestie, die met 1834 en - 1886 in geding kwam, vaak op een oppervlakkige, buiten geloof en conscientie omgaande, bittere en schampere wijze geredetwist wordt, tot men met warme hoofden en koele harten uit elkaar gaat?

Verwacht iemand van zulk een bij alle gelegenheid oprakelen van het oude twistvuur heil?

Komt op die manier ons deugdelijk recht, om te handelen gelijk wc handelden, in het klare licht te staan ?

Haalt ge dus doende de broederea over op uw pad ?

En heeft deze soort behandeling van zoo diep ingrijpend en ernstig geschil ooit eenige andere uitwerking gehad, dan dat men in plaats van de conscientie te raken, de conscientie vereelten liet?

Welnu, uit dien hoofde zijn wij van zulk soort behandelen van deze hoog ernstige quaestie diep af keerig, en deswege brandmerkten we zulk zoet beginnend en scherp eindigend gekrakeel als * kerkelijk gekibbel", en daar zegt ook Dr. W. ja en amen op.

Openbaart zich iemand persoonlijk, of openbaren er zich eenigen saam in een kring, die nu nog onder de Haagsche Synode verkeeren, en oprechtelijk voor Gods aangezicht dit geschil met u willen doordenken, dan wijst Gods Woord het uit, want voor dat Woord moet dan ieder buigen, en dan wordt ordelijk reden tegenover reden, bewijsgrond tegenover bewijsgrond gesteld, en kan niemand zeggen, dat er tijd verloren gaat, indien men het geding ten einde toe doorpraat.

Maar begin niet te vroeg noch in het vage, en vooral, vertrouw niet te veel op de macht der discussie.

Sla uw annalen van de Reformatie maar op.

Wat hebben zelfs de ordelijk voorbereide, principieele Twistgesprekken toentertijd ten slotte gegeven, waaraan over en weer toch de beste strijders deelnamen?

Dit, dat ze de klove verbreed hebben.

Nooit, dat ze de klove hebben gedempt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen