Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Medische Zending.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Medische Zending.

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

VII.

Hebben wij tot nu toe gesproken van de Medische Zending, zooals zij door de Zendinggenootschappen en kerken in het buitenland is aangewend, tot verkrijging van een weg voor de Evangelieprediking onder de Heidensche en Mohammedaansche volkeren, thans wenschen wij nog met een kort woord te gewagen van de waardeering, die de Medische Zending in ons land heeft gevonden, zoodat zij ook naar het arbeidsveld der Nederlandsche missie is uitgezonden. Deze waardeering is haar niet spoedig geschonken hier te lande. Niet dat het niet reeds sinds lang gewoonte was, om de missionairen voor hunne uitzending naar Oost of West toe te rusten met eenige medische kennis. Doch deze was niet meer dan de kennis van een leek en hielp in geenen deele, waar chirurgische" behandeling der patiënten noodig was. Zoover reikte niet de kennis der zendelingen. De eerste zendingsvereeniging, die een open oog had voor de beteekenis der Medische Zending tot uitbreiding van het Evangelie onder hen, die in den nacht van de schaduwen des doods zaten, was de Nederlandsche Geref. Zendingsvereeniging. In 1887 kwam broeder J. G. Scheurer, die tot dat tijdstip zich voorbereid had voor zendeling-leeraar bij de Utrechtsche Zendingsvereeniging, tot haar over en zij bestemde hem, met zijn eigen goedvinden, voor missionairen arts. In Engeland aan een der Medische faculteiten kreeg hij zijne opleiding onder het toezicht van Dr. Maxwell. In 1892 kwam Scheurer, geheel toegerust tot zijn taak, weer in Nederland, om eenige maanden daarna naar Oost-Indië te vertrekken.

Maar al is het een feit, dat de Nederlandsche Geref. Zendingsvereeniging 't eerst in Nederland met eenen missionairen arts uitkwam in de worsteling tegen het Heidendom en het Mohammedanisme in onze Oost-Indische bezittingen, toch mogen wij niet voorbijzien, dat reeds vele jaren vroeger reeds anderen in de richting der Medische Zending hadden gearbeid.

In 1864 arbeidde de zendeling J. Kruyt van Modjowarno, tijdelijk te Samarang en begon, gesteund door Ds. Kijftenbelt, den Javanen geneeskundige hulp te verleenen.

Deze geneeskundige behandeling werd door hem, na zijn terugkeer te Modjowarno voortgezet. Hij gevoelde zich, bij de uitbreiding van dezen arbeid, genoodzaakt daarin eenigen regel en orde te brengen, vooral met het oog op de administratie en den tijd van behandeling. In 1869 kvvam zendelmg J. Roskes te Modjowarno, die met zijne chirurgische kennis verdere uitbreiding gaf aan deze bestaande eenvoudige kliniek, doch hij moest reeds 3 jaren later weer naar Holland.

In 1882 kwam de zoon van den bovengenoemden J. Kruit, A. Kruit als zendeling naar Modjowarno. Dez3 had in Holland zeer veel praktische medische kennis opgedaan, zoodat hij in staat was, dadelijk bij zijn optreden, de medische zending beter te organiseeren en aan haren arbeid meer stabiliteit te geven. In eene in de nabijheid van het Zendingshuis gelegen pendöpo werd nu voortaan geregeld kliniek gehouden en voortdurend eenige interne patiënten verpleegd.

Dit gaf geboorte aan het plan om een ziekenhuis te bouwen, dat in 1890 ontworpen en in 1894 in gebruik genomen kon worden.

Daarop volgde de uitzending van eenen zendeling-arts. Dr. Bervoets vertrok in 1895 "it ^ijii vaderland en vestigde zich te Modjowarno. Gesteund door zijne echtgenoote aanvaardde hij zijne zware taak, om het verder, naar al de eischen er van uit te breiden en te regelen. Thans is aan dit Hospitaal ook een dokter-Djavva verbonden, die, door de regeering bezoldigd. Dr. Bervoets in zijnen omvangrijken arbeid ter zijde staat. Niet q, lleen worden onder de leiding van dezen missionairen arts helpers en helpsters maar ook Javaansche vroedvrouwen opgeleid. De kosten van opleiding van dezen wordt door het gouvernement gedekt. Met veel lof heeft zelfs de regeering van dezen medischen arbeid van broeder Bervoets gewaagd.

De andere missionaire arts vond bij zijn komst op Midden-Java als zendeling der Gereformeerde kerken van Nederland geen arbeidsveld, waar hij dadelijk in kon kon gaan. Daar moest er nog een gezocht worden. Eerst begaf hij zich, op verzoek der Deputaten voor de zending van de Gereformeerde kerken van Nederland, naar Solo, waar hij zich toelegde op .het aanleeren der Javaansche taal en nu en dan de geneeskunde beoefende. Een poging van hem om in zijn huis enkelen uit de inlanders om zich te vergaderen, teneinde hun den Christus te brengen, werd door het gouvernement slechts in zooverre geduld, dat hij begreep eens daarmee in conflict te kunnen komen, indien hij zijne samenkomsten een openbaar karakter gaf. Immers was Solo voor den arbeid der zending door den Sultan in overleg met de Nederlandsche regeering gesloten. Daarom vroeg broeder Scheurer verplaatsing. Aan zijn verzoek werd voldaan, nadat de Synode van Middelburg van 1896 hem als missionairen arts had verzocht zich niet met de bediening des woords in te laten, aangezien daartoe dienaren des Woords zouden uitgezonden worden, van welke een of meer met hem zouden medewerken. In 't begin van 1897 vinden wij broeder Scheurer te Djocja, de hoofdstad van het Sultanaat van denzelfden naam. Daar heeft hij een polikliniek geopend. Zijn pendopo is zoo ingericht, dat hij een wachtkamer heeft, waar al de patiënten samenkomen. Als 't uur voor de opening der polikliniek geslagen is begint hij of een zijner helpers met het lezen der Schrift en een korte toespraak. Dan volgt een gebed, waarin Gods zegen wordt afgesmeekt over de toepassing der geneeskunst. De dokter trekt zich terug in zijn kamer met zijne helpers, soms ook met zijne vrouw en de zieken verschijnen voor hem. Die kranken, welke eene operatie van groote beteekenis ondergaan hebben worden in het huis van onzen broeder opgenomen. Terwijl de zieken worden onderzocht spreekt een helper met de wachtenden. Nu en dan treedt broeder Adriaanse, demissioneerende dienaar des Woords van Poerworedjo, in de polikliniek op.

Van het begin af zijns optredens als missionaire arts heeft broeder Scheurer gewenscht naar een hospitaal, 't Scheen echter lang een wensch te zullen blijven. Maar God gaf eenen broeder in het hart / 10.000 te geven voor 't hospitaal van de Gereformeerde kerken. De Vereeniging „Scheurers-hospitaal" werd geboren onder de goede zorgen van eenige zusters te Amsterdam. En de deputaten ontvingen zooveel geld, dat zij het waagden om in 't geloof dat God hun het ontbrekende, zijnde ƒ 10.000, nog zou geven, broeder Scheurer toestemming te geven te beginnen met den bouw van het Hospitaal. En nu is het ziekenhuis der Gereformeerde kerken te Djocja reeds zoover gereed, dat broeder Scheurer den i6en October kon schrijven: „Met i October hebben we onze nieuwe woning op Gondokosoema betrokken. De poUkliniek, operatiezaal, woonhuis met bijgebouwen zijn reeds klaar en de fundamenten voor de ziekenzalen liggen reeds in den grond." Dit is van den Heere. Als nu de kerk van Amsterdam met de hulp der Classis spoedig een dienaar des Woords naar Djocja kan zenden, verwachten wij groote dingen te zien.

„Opmerkelijk is het feit" — zegt broeder Zuidema — „dat de Javaan meer vertrouwen stelt in een dokter met godsdienst zooals de missioneerende arts — een dokter Christen door hem genoemd — dan in een officier van gezondheid of particulieren dokter, meestal ongeloovigen. De geneesmiddelen schijnen een geheel ondergeschikte plaats in te nemen. Zoo vroeg een Javaan dokter Scheurer om geneesmiddelen; de vereischte middelen waren niet voorhanden. Dit was echter geen bezwaar, meende de Javaan, de dokter-Christen kon wat anders geven. Wat de dokter gaf was goed. Zoo gebeurde het ook nog op zekeren tijd, dat ik geroepen werd bij eene kraamvrouw. Tot mijne diepe droefheid kon ik de vrouw niet helpen. Ik bood haar aan voor mijne rekening een Europeeschen dokter te laten roepen, die, naar den mensch gesproken, had kunnen helpen. Doch mij, die een Christen was, vertrouwde men wel; dien dokter niet. De vrouw is gestorven."

Treffend bewijs dat de weg van den dokter gebaand is. Hij kome en met hem den dienaar des Woords. En Gods Geest blaze in de doodsbcenderen, dat zij leven.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 19 november 1899

De Heraut | 4 Pagina's

De Medische Zending.

Bekijk de hele uitgave van zondag 19 november 1899

De Heraut | 4 Pagina's