INGEZONDEN STUKKEN.

{Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie).

Mijnheer de Redacteur!

Naar aanleiding der ingezonden stukken van den heer Roodhuyzen over de gezinsverpleging zou ik in uw blad gaarne het onderstaande geplaatst vinden.

Tot mijne verwondering deelt de heer R. mede dat voor krankzinnigen gezinsverpleging onmogelijk is. Daar ik niet kan gelooven, dat de heer R. niet zou weten, dat deze verpleging van krankzinnigen in hun van te voren vreemde gezinnen reeds sedert eeuwen in het buitenland bestaat, en de laatste jaren ook hier te lande te Ermelo in de omgeving van Veldwijk, ga ik vermoeden, dat in bovengenoemde uitspraak met gezin bedoeld wordt, dat gezin, waarvan de lijder vóór het uitbreken zijner ziekte deel uitmaakte.

Echter moet ik ook in dat geval den heer R. tegenspreken: herhaaldelijk zijn kort durende psychosen in eigen gezin genezen en haar aantal zal zeker grooter worden, wanneer de kennis der psychiatrie onder onze artsen meer algemeen wordt en een grooter aantal in de krankzinnigenverpleging geschoolde broeders en zusters ter uitzending gereed staat.

Verder kunnen dikwijls slechts gedeeltelijk herstellende lijders een gesticht verlaten om in eigen gezin verder te worden verzorgd; wat vooral dan gemakkelijk gaat, wanneer de familie in de buurt van het gesticht komt wonen.

In deze zaak moet echter steeds met de uiterste voorzichtigheid worden gehandeld, en gaarne wil ik bekennen, dat wij herhaaldelijk lijders hier opnemen, die - beslist te lang thuis zijn gebleven.

In een D. V. op de eerstvolgende algemeene vergadering van de Vereeniging tot Christelijke verzorging van krankzinnigen en zenuwlijders te houden referaat, hoop ik op deze aangelegenheid in te gaan.

En nu onze zenuwlijders?

Voor hen juist geen inrichtingen?

(Och, laat men hiei het woord gesticht toch niet invoeren!)

Ik geloof met, dat zonder deze in elk geval voor zenuwlijdeis eene behoorlijke behandeling zal mogelijk zijn.

Laat ik u slechts noemen de hydrotherapie en de electrotherapie. Ga deze nu eens combineeren met de voor lichamelijk zwakken zoo noodige behandeling en in welk gezin zal zoo iets kunnen gebeuren? A b e

Ik weet wel, dat sommige specialiteiten voor zenuwlijders in onze groote steden de genoemde behandelingen kunnen toepassen, maar „buiten, " en daar hebben we onze zencwlijders te brengen, komt hunne behandeling zonder eene inrichting niet tot recht. z n

Gaarne geef ik aan den heer R. toe dat vele lijders een dergelijke ingewikkelde behandeling niet noodig hebben, maar deze zijn toch ook in gezinnen nergens beter geplaatst dan in de buurt van eene inrichting, waar zij steeds de behandeling zullen kunnen vinden, welke zij eventueel mochten noodig hebben.

Over de opmerkingen en raadgevingen van den heer R. wil ik verder kort zijn. Niet altijd is daarbij het medisch terrein, waarop de heer R. zich volgens zijn schrijven niet wil begeven, vermeden geworden, waarschijnlijk omdat de heer R. niet weet, hoever zich dit terrein uitstrekt. Een ieder zal, hopen wij, zijne raadgevingen als afkomstig van een leek op de juiste waarde weten te schatten.

Het streven van den heer R. om in het lot en de behandeling onzer zenuwlijders verbetering te brengen, juichen wij overigens van harte toe.

Bij voorbaat dankend voor de plaatsing. Hoogachtend,

Uw dw. dr.

Dr. P. WIERINGA Arts.

Veldwijk, Januari I900.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen