Buitenland. (2)

de woestijn een gefabriceerde historie is uit den tijd van de ballingschap; indien de prophe ten niet te vertrouwen zijn in hunne verwijzingen naar de oude historie van hun eigen volk, evenmin als zij te geloo ven zijn bij hunne voorstellingen van de toekomst; indien de schrijvers van het Nieuwe Testement, die zonder twijfel geloofden aan de waarheid van de geschiedverhalen des Ouden Verbonds, zich vergist hebben in de historische waarheid van die verhalen; indien de Heere zelf, in Zijn herhaalde aanhaUngen van het Oude Testament, in zijn aannemen van het Goddelijk gezag van deze schriften, en van de wezenlijkheid der personen die in den Bijbel voorkomen, alleen spreekt en denkt als een gewone Jood van zijn tijd zou spreken en denken, en even bloot stond aan dwaling in zake van historie als anderen; indien ik door den drang der critiek de conclusiën der critici voor waarheid moet houden, dan zeg ik niet, dat ik mijn geloof in mijn Heiland als het vleesch geworden Woord en als den Zaligmaker der wereld zou verliezen — want niets kan mij ooit dat geloof ontnemen — maar ik zou in mijn geloof pijnlijk gewond zijn, en ik zou het moeilijk, zoo niet onmogelijk, vinden, om mijn geloof in de Goddelijke autoriteit van den Bijbel als het geïnspireerde getuigenis van de verzoenende genade Gods jegens de menschen, te behouden.

„Dr. Foresyth zegt: Wij gelooven niet m den Bijbel, maar door den Bijbel. Hoe kan ik door den Bijbel gelooven als ik niet in hem geloof ? ”

Deze getuigenissen zou men kunnen vermenigvuldigen. Wij vinden het echter te betreuren, dat in de kerkelijk'^ vergaderingen over deze ingrijpende zaken haast niet gehandeld wordt.

Rusland. Verbanning naar Siberië beperkt?

Eenigen tijd geleden werd vau uit Rusland medegedeeld, dat de czaar van voornemen was, om voortaan het verbannen naar het onherbergzaam Siberië, het schrikbeeld voor de Russen, te beperken. Nu is in Juni 1.1. door den czaar een ukase uitgevaardigd, waarbij althans de willekeur, die men soms bij het wegzenden naar Siberië gebruikte, beperkt wordt. Maar het verbannen naar dit rampzalig oord wegens over tredingen ten opzichte van de religie blijft bestaan. Onder die overtredingen tegen den godsdienst, verstaat de Russische regeering; „Godslastering, smaad tegen de Christelijke religie en tegen de inrichtingen van de Russische staatskerk, verleiding tot afval van het geloof der Russische staatskerk, verbreiding van de leer der Skopzen, verstoring van de openbare godsdienstoefeningen, door geweldpleging jegens den priester enz.”

De Skopzen zijn menschen, die het woord des Heeren, in de-Bergrede, waarbij bevolen wordt de hand af te kappen die ons ergert, of het oog uit te rukken, dat ons in verzoeking brengt, letterlijk in toepassing brengen en zich daarom, gelijk eenmaal de kerkvader Origines, verminken. Dat de regeering de propaganda van die secte zoekt te fnuiken, kunnen v.'ij verstaan, al keuren wij dit maar tot op zekere hoogte goed. Rusland is het land van de secten, en door den mystieken aanleg zijner bewoners, kunnen de vreemdsoortigste en de afgrijselijkste leeringen en practijken er ingang vinden. Tegenover de Skopzen die zich verminken, staan de CAüsti, menschen die zich aan zinnelijke lusten overgeven. Nog gevaarlijker zijn de Obtschié, die de leer der Adamieten zijn toegedaan. Het gevaarlijkst, voor de openbare veiligheid althans, is de secte van de - wurgers, die moorden pleegt, door middel van verstikking, naar de ingeving van de leiders. De Jieguni zwerven rusteloos voort, omdat zij den tekst: „Wij hebben hier geen blijvende plaats" letterlijk verstaan. De keizerlijke adelaar is hun het „teeken van het Beest" en daarom nemen zij geen reispas met zich en komen voortdurend in conflict met de Overheid.

Dat de Russische regeering tegen deze en andere secten, wier fanatisme dikwerf leidt tot moord en nog meer tot zelfmoord, de straf van deportatie naar Siberië blijft handhaven, kunnen wij verstaan. Maar dat ze ook gehandhaafd blijft tegenover Luthersche predikanten, die krachtens hun goddelijke roeping personen tot het gebruik der Heilige Sacramenten in hunne kerk moeten toelaten, die volgens de Staatswet tot de Grieksch-orthodoxe Staatskerk behooren, dit is te betreuren.

In I845 begon zich onder de Letten en Esthen het gerucht te verspreiden, dat zij bij hun overgang tot de rechtzinnige staatskerk het grondbezit hunner landheeren of baronnen zouden verkrijgen; de vervulling van Jiunne hooggespannen verwachtingen dachten zij van den grootvorst Michael te verkrijgen (volgens Daniël 11:39 en 12 : i), en daarom gingen er 15, 000 boeren tot de Grieksche kerk over. Later werden door gewetenlooze menschen dergelijke voorspiegelingen aan de Luthersche bewoners der Oostzee-provinciën gedaan, en gingen er Lutherschen tot de Grieksche staatskerk over. Wanneer nu zulke lieden door een Luthersch predikant werden vermaand om tot de door hen verlaten kerk weder te keeren, werden zij door de rechtbanken veroordeeld wegens aansporing tot afval aan de Grieksche kerk. Daarin zal voorloopig geen verandering komen, al schijnt men in den laatsten tijd de wet niet in al haar scherpte op de Luthersche predikanten te willen toepassen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen