De offergave bij het Avondmaal.

In verschillende Kerken schijnt er eenig dispuut te zijn gerezen over de vraag, of de offergave bij het Avondmaal naar haar aard behoort bestemd te worden voor de armen of voor den dienst der Kerk.

De diakenen schijnen liefst deze gave als een soort recht voor de armen te willen opeischen, terwijl vooral in finantieel zwakkere Kerken de kerkeraad beter oordeelt half om half te deelen.

Noch op grond van de Kerkenorde noch volgens het gewoonterecht der Gereformeerde Kerken kan hier een beslissende uitspraak gedaan worden. De Kerkenorde schrijft over dit punt niets voor, en de usantie is verschillend. Alleen dit staat vast, dat over deze gave, gelijk over elke collecte, formeel de Kerkeraad te beslissen heeft en de broeders diakenen zich aan deze beslissing hebben te onderwerpen.

Maar dit neemt niet weg, dat er toch uit de gelegenheid, waarbij deze gave gegeven wordt, wel degelijk iets kan afgeleid worden voor de bestemming dier gave en dat de Kerkeraden goed zullen doen hiermede rekening te houden.

In de oudste Christelijke Kerk was men gewoon, brood en wijn bij het Avondmaal mee te brengen en deze als offerande der dankzegging God aan te bieden, opdat de armen der gemeente in deze gave deelen zouden. Vooral toen met het Avondmaal de agape of liefdemaaltijd nog verbonden was, sprak de bedoeling dezer gave nog sterker. De rijkere zorgde, dat de armen verzadigd werden, en de Apostel gispt het in de gemeente van Corinthe, dat van deze goede gewoonte afgeweken werd.

Deze gewoonte heeft later mede aanleiding gegeven, dat in de Roomsche Kerk het avondmaal zelf als een offerande aan God beschouwd werd. En de naam eucharistia of offer der dankbaarheid, die het Avondmaal in de Roomsche Kerk draagt, wijst nog op deze oude gewoonte terug.

Onze vaderen hebben dit oorspronkelijk gebruik in dezen vorm hersteld, dat op de Avondmaalstafel een offerbus geplaatst werd met het bepaalde doel om gaven der barmhartigheid voor de arrnen te ontvangen. Eerst later is het gebruik opgekomen, om deze gelden ook te besteden tot dekking van de kosten aan het Avondmaal zelf verbonden, en vanzelf vloeide daaruit voort, dat men voor een deel dat geld stortte in den kerkebuidel.

Het komt ons voor, dat de oude gewoonte der kerk het meest in overeenstemming is met het karakter van het Avondmaal.

Een gave voor de kerk is, hoe men het ook beschouwen moge, toch meest geen offer van dankbaarheid, maar kwijting van een schuldigen plicht. Als lid der gemeenschap is men mee aansprakelijk voor de kosten, die de kerk maakt. En de kwijting van deze verplichting behoort niet te geschieden in den vorm van een extra-gava aan des Heeren Disch, maar in de gewone collecte, die in eiken dienst gehouden wordt.

Wat bij het Avondmaal tot een bijzondere gave drijven moet, is een geheel ander motitf. Staande tegenover het teeken en pand van de onbegrijpelijke liefde van onzen Heiland, heeft het hart behoefte iets voor Hem te doen. Was Hij zelf aan den Disch, we zouden als Maria de nardus-flesch breken en die uitgieten over zijn voeten.

Nu is Hij zelf naar het lichaam niet in het midden, maar Hij liet de armen en ellendigen achter en sprak: Wat gij dezen doet, dat doet gij Mij. Waar Hij zelf, in zijn hemelsche heerlijkheid ingegaan, het offer onzer Hefde niet behoeft, daar wijst Hij ons op de armen, die wij altoos bij ons hebben, om die wel te doen.

Ons Avondmaalsformulier herinnert ons dan ook, vlak voor het Avondmaal aanvangt, aan deze verplichting. We moeten „de broederlijke liefde jegens malkanderen niet alleen met woorden, maar ook met de daad bewijzen." En omdat het Avondmaal dus een liefdemaaltijd is, waar de gemeenschap der heiligen weer heerlijk uitkomt, daar hoort bij dien maaltijd het liefdeoffer voor den armen broeder in de eerste plaats thuis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen