De Theologische School.

De overdracht van het Rectoraat der Theologische School had ditmaal door bijzondere omstandigheden eerst 20 December plaats. De aftredende rector. Prof. Noordtzij, hield daarbij een rede over den „Rythmischen bouw der profetieën, " die eerlang in druk zal verschijnen. Reeds nu echter geeft de Bazuin het verslag van de fata of lotgevallen der School, dat wij hier overnemen :

„Mijn Rectoraat is meer dan voleindigd, wijl redenen van gezondheid de overgave ervan eenigszins belemmerden.

Maar het moet nog, naar officieele gewoonte, voltooid door het geven van een beknopt verslag van de-geschiedenis dezer School gedu rende het 47ste jaar van haar bestaan.

Het jaar van dit mijn Rectoraat verliep tamelijk kalm. Bijzondere redenen om den Rectorstaf met buitengewone kracht te zwaaien en zijn gezag te doen eerbiedigen, — deden zich, Gode zij dank, niet voor.

Ik heb alle reden om dankbaar te zijn. Gij hooggeachte Ambtgenooten, steundet mij op aangename wijze en vooral U, Scriba van het College van Hoogleeraren, Prof. Biesterveld, ben ik hartelijken dank verschuldigd voor uwe zoo bijzondere hulpe.

Maar ook Gij M. II. Studenten, maaktet mij mijn rectorale leven niet al te moeilijk; al bleeft gij U ook jongelingen betoonen. Blijtt dat in de vreeze des Heeren, maar met krachtige werkzaamheid tot ontwikkeling in kennis en wetenschap, en tevens in geloof en godzaligheid!

Het is zulk een onwaardeerbaar voorrecht ons leven, onder de bezieling des Heiligen Geestes, in die richting te mogen ontplooien, ontwikkelen en verrijken, om straks het voortreffelijk werk eens Opzieners in de kerk van God te volbrengen. Welk een zonderlinge genade, dat God, die ons niet noodig heeft als iets behoevende, ons, zondige schepselen, wil gebruiken tot herovering van de wereld, tot opbouw zijner kerk, tot verheerlijking zijns Naams!

Stond die schoone taak, dat heerlijk ideaal ons altijd bezielend, krachtgevend en beheerschend voor den geest in ons gebedsleven en het werk onzer studiën? .... Overpeinzen wij 't voor God.

Teleurstellingen werden ons ook dit verloopen jaar niet gespaard. Smart kwam soms over ons als gezondigd werd tegen den heerlijken regel „Nil contra Deum et bonos tnores/" Eens zelfs zóó, dat een Student, trots alle pogingen tot behoud — verwijderd moest worden van deze school. Beschamende waarschuwing!

Doch ook smart uit anderen hoofde werd ons deel. Onze vriend Willem Jorinus Koppels niet meer in 't midden der zijnen en dat van ons. Wij hadden van hem eene goede verwachting, maar het behaagde den Heere zijn gestel door zeker kwaad te laten ondermijnen. Geduldig leed hij, zijn geloof wies — en de Heere nam hem vóór enkele weken tot zich in heerlijkheid! Een ander, die reeds lang weifelde, of hij de studiën zou vaarwel zeggen — verliet ons, zoodat ook daardoor mede het getal der Studenten, dat in September 1900 — 73 bedroeg, in de jongste Septembermaand was gedaald op 71. Naar ik meen een met onbeteekenend getal, dat in vergelijking met dat van 59, toen ik den vorigen keer in '96 mijn Rectoraat voleindigde — de gedachte aan achteruitgang Afwijst en dringt tot ootmoedigen dank aan den Heere.

Op het terrein der examina aanschouwden wij goede vruchten. Voor 't Propaedeutisch examen slaagden er 12; voor 't Eerste Theologisch examen zagen 17 hun arbeid gekroond, en voor dit laatste examen verkregen 15 den wensch van hun hart; één hunner, de heer D. Hoek, cum laude. Teleurstellingen te dezen opzichte, behoorden, Gode zij dank! tot de uitzonderingen.

In het College van Curatoren hadden eenige wijzigingen plaats. Inplaats van Ds. T. Bos, naar elders vertrokken, treedt als Curator voor de kerken van Groningen op Ds. J. Westerhuis te Groningen; inplaats van Ds. v. Schel ven te Dieren, Dr. H. Bouwman te Hattem voor Gelderlands kerken; en voor die van overijsel Ds. Hessels, pred. te Zwolle, inplaats van onzen pastor-loei Ds. J. Bavinck, wien een gezegend en aangenaam Emeritaat zij toegebeden !

Dr. Franssen blijft met bijzondere toewijding de Financieele belangen der School be hartigen en ziet zijn arbeid door de liefde der Kerken gekroond. Evenwel, versterking van gaven en contributiën blijft beslist noodig; ook al zou, in een niet al te ver verwijderden tijd, de vereeniging van deze School en de Theol. Faculteit van de Vrije Universiteit lot stand komen. Wat de Heere werken zal, weten wij niet.... maar wel, dat, hetzij deze School krachtens b.esluit van de e.k. Generale Synode weer „wordt bevestigd, " (maar, dan als 't kan met gestanddoening van het besluit!) of dal zij in ge wijzigden vorm elders ook als Theol. Faculteit der Vrije Universiteit voortbestaat — zij verdient om der Kerken, om Christus, om Gods wil de hartelijke toewijding van alle Kerken en van ons allen. Aan de opleiding tot Dienaar des Woords arbeidt zij, maar Iegelijk met beoefening der Theol. wetenschap naar de beginselen van Gods Woord en de Belijdenis. Doch •— „de Heere zal 't voorzien" — ziedaar wat ons sterkt te midden van alle onzekerheid !

In dat vertrouwen leg ik dan ook thans den Rectorsstaf voor de zevende maal neder, en draag dien, zij 't helaas op ongewone wijze, over aan hem, die naar der Curatoren besluit als mijn opvolger is aangewezen : onzen hoog geachten Ambtgenoot D. K. Wielenga. Reeds sedert eenige weken is hij krank. Dit smart ons. Maar wij wanhopen nog niet aan zijn herstel. Er is aanvankelijk eenige verbetering merkbaar. Moge de Heere hem genadiglijk verder herstellen en hem spoedig alle krachten hergeven tot ons aller blijdschap.

Hem als nieuwen Rector en zijn arbeid en de geheele School, Hoogleeraren en Studenten, bevelen wij in goed vertrouwen onzen Vader en Christus in de gemeenschap des H. Geestes biddend aan.

Moge immer van Gods zijde bevestigd worden het heerlijk, dichterlijk woord :

„Al mijn welgevallen is in haarP

Er is in dit verslag veel wat tot dank stemt, ook al ontbreken de schaduwzijden niet.

De Theologische School, die bijna een halve eeuw bestond, won vooral in den laatsten tijd, door den uitnemenden arbeid der mannen die haar dienen, aan beteekenis en invloed. Het toenemend aantal studenten is daarvan wel het sprekendst bewijs. Er is niemand, die haar den lof zal betwisten, dat zij arbeidt niet alleen aan de opleiding tot dienaar des Woords, maar ook aan de beoefening der theologische wetenschap naar de beginselen van Gods Woord en de belijdenis.

Des te droever is daarom de schaduw, die de ziekte van Prof. Wielenga op dezen feestdag der Theologische School wierp. Moge spoedig herstelling der ingezonken kracht hem de oude plaats weer doen innemen, en onder zijn rectoraat de school der kerken toenemen in bloei!

Hoe voorzichtig de aftredende rector zich ook. uitliet, toch blijkt ook uit zijn woord, dat de hope op vereeniging der Theologische School met de Theologische faculteit der Vrije Universiteit niet is afgesneden.

Wij zijn het met Prof. Noordtzij van harte eens, dat de toestand van onzekerheid, waarin men dusver verkeerde, lang genoeg geduurd heeft. En voor de School der Kerken èn voor de Vrije Universiteit, werkt de bestaande spanning, of men saam zal komen, dan wel gedeeld zal voortleven, afmattend. De aanstaande Synode make daarom aan alle onzekerheid een einde.

En God geve in zijne genade, dat dit einde moge zijn geen verwijdering van wat uit één beginsel leeft, maar samensmelting, om met gemeenschappelijke krachten de Kerken te dienen en de wetenschap der theologie op te bouwen naar de beginselen van Gods Woord en onze belijdenis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen