Buitenland.

Engeland. De strijd tegen de Ritualisten door middel van de wetgeving.

In het Engelsche Lagerhuis is een wet voorgesteld, die de „Church Discipline Bill" genoemd is. Daarin wordt bepaald, dat leden der Episcopaalsche kerk bij den burgerlijken rechter den rector (leeraar) den kerk kunnen aanklagen zoo deze Roomsche ceremoniën bij de Godsdienstoefeningen volgt. Blijkt de aanklacht juist, dan kan den rector zijn bezoldiging onthouden worden, indien hij in zijne praktijk blijft volharden. Toen deze „Church Discipline Bill" in het parlement werd besproken kwam aan het licht, dat in bijna 400 kerken wierook werd gebrand. Sir William Vernon Harcourt verdedigde het wetsvoorstel. Mr. Balfour verklaarde zich er tegen; hij oordeelde, dat men den nieuwen aartsbisschop van Canterbury tijd en gelegenheid behoorde te geven om de plannen van reformatie uit te voeren.

In het begin van Maart bezochten niet minder dan 120 leden van het parlement de aartsbisschoppen van York en van Canterbury in het Lambeth paleis, ten einde er op aan te dringen om zoo spoedig mogelijk goede maatregelen te nemen. De nieuwe Primaat van de kerk van Engeland sprak bij die gelegenheid het vrij uit, dat het meer dan tijd is, om hen, die feitelijk het standpunt der kerk hebben verlaten, in het verbreiden van hnnne beginselen tegen te gaan.

De bladen van de kerk van Engeland zijn Xi zeer verontwaardigd over genoemd wetsvoorstel; zij beschouwen het als eene poging van het Parlement om zich met zuivere kerkelijke zaken in te laten. De Church Times o. a. noemt de opstellers van deze Discipline Bill „tirannen van het ergste soort; godsdienstige tirannen". Dit blad zegt verder: „De kerk is volkomen bekwaam, en alleen bekwaam, om haar eigen zaken te regelen, en dit mag niet worden toevertrouwd aan eene vergadering, voor het grootste deel saamgesteld uit ongeloovigen, en erkende vijanden van de kerk.... De kerk is oorzaak, dat de rechten, haar bij de Grondwet gewaarborgd, niet meer gekend worden; door ze niet te gebruiken en het parlement toe te laten haar in hare vrijheden te bekorten. Maar de rechten zijn er toch, en zouden weer verkregen kunnen worden, indien de leden der kerk slechts als een eenig man ter verdediging en handhaving zich vereenigden. Niels zal wellicht daartoe meer kunnen bijdragen dan de poging, welke thans gewaagd wordt, om de kerk geheel en al onder het bestuur van den Staat te brengen. Wanneer duidelijk wordt ingezien, dat dit de toeleg is van de voorhoede der vijanden, zullen onze gelederen zich nauw aaneen sluiten".

De bladen der non conformisten (de Protestantsche kerken buiten de Episc. kerk) bezien deze zaak natuurlijk in een ander licht. De Church Commonwealth plaatste een hoofdartikel „Church Anarchy, " waarin de gedachte wordt uitgesproken, dat de tegenwoordige beweging alleen deze uitwerking kan hebben, dat de kerk van "Engeland een schrede nader komt tot de scheiding van den Staat.

Werkelijk bestaat in de Engelsche Episcopaalsche kerk in de laatste tientallen jaren anarchie. De bisschoppen, ook al willen zij

paal en perk stellen aan de Romaniseerende richting, zijn machteloos. De predikanten storen zich niet aan hunne bevelen. De bedreiging van een enkel bisschop om nooit meer een voet te zetten in een kerk waar hem ongehoorzame dienaars optreden, maakt kennelijk weinig in druk. Het is een hopelooze toestand.

Frankrijk. Nog iets over Roomsche priesters die hun kerk verlaten.

Ons vermoeden, dat de meeste Roomsche priesters die hunne kerk verlaten, dit doen omdat zij in hun hart met alle religie gebroken hebben, wordt bevestigd door een mededeeling van den heer Corneloup, directeur van he „Oeuvre des prêtres convertis" (de arbeid voor de bekeerde priesters), volgens welke 80 percent van hen, die de Roomsche kerk niet meer als priesters wenschen te dienen, zich later openbaren als Godloochenaars of vrijdenkers. De heer Bourrier is voorzitter eener vereeniging, die zich ook het lot aantrekt van priesters, die om negatieve redenen de Kerk van Rome verlaten, terwijl de heer Corneloup en zijn vereeniging alleen hen zoeken steun te bieden, van welke men hopen mag, dat zij in het Evangelie hetzij als Evangelist of als predikant willen dienen.

Wij vermoedden steeds, dat de meeste Roomsche priesters die hunne kerk verlieten, wel tot het ongeloof moesten vervallen, omdat wij zoo weinig vernamen van het optreden van gewezen priesters tot verbreiding der waarheid. Het kwam ons voor, dat wanneer alle gewezen priesters, of althans de meesten, die hun priesterkleed aan den kapstok hingen, ook bleken voor het Evangelie gewonnen te zijn, het gerucht van zulk een groot aantal nieuwe arbeiders voor den arbeid tot evangelisatie van Frankrijk, wel tot ons zou doorgedrongen zijn.

Het is een zeer bedenkelijk teeken voor Frankrijk, dat het verdrijven van niet geautoriseerde •monnikenorden en het sluiten van zoovele kerken en kapellen waarin niet officieel erkende priesters prediken, betrekkelijk op zoo weinig wederstand van de zijde des volks stuit.

Hier en daar was er wel verzet, en soms zelfs heftig, maar over het algemeen heeft men het rustig aangezien, dat de Roomsche broeders en zusters uit hunne kloosters door den sterken arm der overheid werden verjaagd. De zoogenaamde leekenschool heeft in Frankrijk niet alleen aan de Roomsche kerk, maar ook aan de z.iak van de religie groote schade gedaan. Het volk is er door ontkerstend en daarom is het niet te verwonderen, dat men over hel algemeen het optreden van het ministerie Combes tegen de Roomsche monnikorden toejuicht.

Toch houden wij er ons van overtuigd, dat juist het drijven van den minister-president en zijne radicale ambtgenoolen een krachtige clericale reactie in het leven roepen zal. Op den duur zal men die reactie ook geen meester kunnen blijven.

N.-Amerika. Een klacht W a c h t e r." van„de

Onlangs deed bovengenoemd orgaan de klacht hooren, dat wij hier in Nederland dikwijls een verkeerd oordeel velden over kerkelijke toestanden betreffende het verschil tusschen de Nederlandsche Gereformeerde kerk en de Christelijk Gereformeerde kerk in de Nieuwe wereld. Ons werd o. a. de meening toegedicht, dat het verschil tusschen de beide kerken alleen be staat in de vrijmetselaars quaestie. Wij kunnen echter de redactie verzekeren, dat ons oordeel heel anders is. Het is ons zeer wel bekend, dat in de vrijmetselaars quaestie of iii die van de geheime genootschappen wel het verschillend standpunt dat de broeders innemen, uitkomt, maar het verschil ligt dieper. Dit kwam nog onlangs uit in den strijd over het al dan niet oprichten van bijzondere Christelijke scholen.

Wij hebben echter in deze een verzoek. Wanneer wij een verkeerden kijk hebben op Amerikaansche toestanden, laat men ons dan beter onderrichten. Wij lezen met belangstelling steeds de „Hope" en de „Wachter". En wanneer men ons niet publiek beter inlichten wil, welnu, laat men ons dan een lettertje schrijven. Wij zullen daarvoor altijd dankbaar zijn, daar wij hfct voor een vrienden-ja broederdienst houden, als ons onze feilen getoond worden. Wij houden ons niet voor onfeilbaar. Indien de „Wachter" meent, dat zelfs een persoonlijk bezoek dat een man als Dr. Kuyper aan de nieuwe wereld bracht, dezen niet in staat stelde om een goeden kijk op de dingen te krijgen, hoeveel te meer hebben wij dan, die de nieuwe wereld nooit zagen en die over heel wat minder gaven beschikken als onze eerste minister, behoefte aan de betere inlichting en voorlichting der broederen!

Ons adres is: Amsterdam, Haarlemmerweg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen