Licht en Schaduw.

Ook op het terrein der Zending wisselt licht en schaduw elkaar af

Een vriendelijke lichtstraal schijnt van uit Djocja's hospitaal, waarvan wij zoo even het jaarlijksch verslag ontvangen. En daarnaast, ook al hangt dit nu niet rechtstreeks met de Zending saam, mag ook de opening genoemd worden van de Paul Krugerschool te Batavia.

Het is een verblijdend verschijnsel, dat in Indië zelf de beteekenis van het Christelijk onderwijs zoo hoog wordt geschat. De leening, voor deze .school noodig, werd bijna geheel in Indië volteekend. Het moederland, waarop eerst alle hoop gevestigd werd, droeg slechts weinig bij. Bij de opening der school overtrof het aantal leerlingen, 90 in getal, de stoutste verwachting. Ook schijnt men in de keuze van het onderwijzend personeel zeer gelukkig te zijn geslaagd. Ds. Weyers, de volijverige Dienaar des Woords te Batavia, heeft door de zeldzame toewijding, den volhardenden ijver, den geloofsmoed, waarmede hij deze zaak aanvatte en ten einde bracht, zich een eerezuil opgericht. Onze beste wenschen vergezellen deze christelijke school, die voor heel Java ten zegen moge worden.

Tegenover die lichtzijde staat echter de donkere schaduw, die thans over Soemba ligt.

Ds. Pos, die pas na een jaar verlof weerkeerde naar ïtjn arbeidsveld, werd ernstig krank en moest op Java herstel van kracht gaan zoeken. Onze tweede zendingsdienaar op > Soemba, Ds. de Bruijn, heeft juist vacantie gekregen en is gerepatrieerd. Ons zendingsterrein ligt dus tijdelijk geheel braak. En dit is nog het ergste niet. Maar Ds. Pos heeft zijn gemeente op Soemba in zoo ontredderden toestand aangetroffen, dat de wanhoop hem om het hart sloegen hij vreest, dat aan een krachtig weeropleven der Zendingsactie niet te denken valt.

Nu stemmen wij gaarne toe, dat een toestand van geestelijke depressie, als waarin broeder Pos verkeert, ' niet de meest geschikte is om een juist oordeel over Soemba te vestigen. Wie een zwarten bril op heeft, ziet alles donker om zich heen. Maar dit neemt toch niet weg, dat de toestand op Soemba treurig is en de vraag steeds luider gehoord wordt, of voortzetting van de zendingsactie op den bestaanden voet wel wenschelijk en raadzaam is.

De bezwaren, die tegen dit Zendingsterrein worden ingebracht, zijn toch niet gering te achten.

Vooreerst, zoo zegt men, kan met onze uiterst beperkte krachten de zendingsactie op Soemba niet tot een blijvend resultaat leiden. Zending dient niet om enkele heidenen tot bekeering te brengen, maar om een Christelijke Kerk te stichten. Zal een Christelijke kerk echter duurzaam bestand hebben, dan is wel in de eerste plaats noodig dat ze inde eigen landstaal een eigen Bij bel, een eigen catechismus, een eigen liturgie en kerkenorde ontvangt. Wanneer men nu weet, dat op een Soemba een taal wordt gesproken, die geheel op zichzelf staat; ja, dat men op dit kleine eiland nog te doen heeft met tweeërlei bevolking, de oorspron­ elijke inwoners en de van buiten af geomen Savoeneezen, die elk weer een eigen aal hebben, dan zal men gevoelen, hoe de tichting van een Christelijke kerk op zulk en eiland een arbeid en een kosten met ich brengt, die de draagkracht onzer keren verre te boven gaat.

Hierbij komt in de tweede plaats, dat n oemba geheel geïsoleerd ligt van ons a igenlijk zendingsterrein in Indië en van p oemba uit geen de minste invloed op onzen rchipel kan worden uitgeoefend. Op Java chuilt de macht van heidendom en mahomedanisme. Daar moet de strijd gestreden worden. En waar nu onze krachten zoo gering zijn, daar klemt de vraag of wij goed doen met deze kleine kracht nog te versnipperen. Gesteld dat Nederland nog heidensch ware, wat zou men dan zeggen van een zendingsactie, die bij voorkeur Urk of Ameland tot arbeidsterrein koos .•" En toch, Urk en Ameland zijn van uit Amsterdam nog in één dag te bereiken en Soemba ligt van Java een reis van weken af.

Terwijl eindelijk, en ook dit bezwaar mag niet te licht geteld, nu het droeve bericht van Ds. Pos inzinking tot ons kwam, het geestelijk isolement van de zendingsdienaren op Soemba niet anders dan schadelijk op hun toestand werken kan. Op Java kan men, dank zij de middelen van vervoer, elkaar nog eens zien en met elkaar raadplegen in ernstige omstandigheden. Maar op Soemba zit men geheel van de wereld afgesneden. Eens in het jaar komt er een gouvernementsboot.

Voegt men hier nu bij, dat de zendingsarbeid op Soemba dusverre weinig blijvende vrucht afwierp, dan zou het struisvogelpolitiek zijn den ernst dezer bezwaren te willen wegcijferen. Zeker zou niemand er aan denken, wanneer thans nog een keuze moest worden gedaan, een zendingspost op dit zoo afgelegen en weinig beteekenende eiland te vestigen, waar Java, het middenpunt van Indië, zoo luide om hulpe vraagt.

Wij zeggen dit alles niet, om den zendingsijver in onze drie Noordelijke provinciën te doen verslappen. Maar nu de toestand op Soemba zoo donker is — en ook daarin hebben wij een bestel Gods te erkennen — mag de vraag niet onderdrukt, of het goed is op den ingeslagen weg voort te gaan.'

Een dergelijke vraag, die bij velen opkwam, dient openlijk te worden besproken. Niets dooft meer het vuur van den Zendingsijver, dan de twijfel oi men wel op den rechten weg is.

Daarom zal het goed zijn, wanneer de deputaten, die door de zendende kerken zijn aangewezen om voor Soemba te zorgen, na raadpleging met Ds. de Bruijn openlijk mededeeling van hun beslissing doen en de gronden aangeven, waarop hun besluit rust.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen