Verdraagzaamheid.

In de Hervorming wordt een klaagzang gezongen over de onverdraagzaamheid van den Minister, die het odium theologicum weer wil aanwakkeren in ons goede vaderland :

Een profeet van Israël riep eenmaal het wee uit over degenen die het goede, kwaad noemen, en het kwade, goed. Jezus, — en het stuit mij waarlijk tegen de borst, dat ik in dit geding zijn naam moet noemen, — Jezus heeft eens tot zijne discipelen, die met feilen haal tegen de Samaritanen vervuld waren, gericht dit woord: Gij weet niet van hoedanigen geest gij zijt; en Paulus schreef aan de Connthiërs: Al ware 't dat ik de talen der menschen en der engelen sprak; en al ware 't dat ik de gave der profetie had en wist al de verborgenheden, en al de wetenschap, en al ware 't dat ik een geloof had, zoodat ik bergen verzette, en de liefde niet had, zoo ware ik niets.

Wanneer ik nu voor dit drievoudig gericht den man opriep, die 't odium theologicum aanbeval, dan meen ik, dat hij in dat gericht niet zou kunnen bestaan. Een van beiden, Jezus heeft de verdraagzaamheid gepredikt, of hij heeft dit niet gedaan. Deed hij 't niet, dan stond hij ook niet boven den Jood, die hartstochtelijk i> itriep: Zou ik niet haten, Heer, die U haten? Ik haat ze met een volkomen haat. Maar als hij 't wel gedaan heeft, dan zou ik zeggen, paste het dengene, die zich Christen noemt en laat noemen, niet, om zijn woord en zijn geest in het aangezicht te wederstaan, en voedsel te geven aan een haat, die te feller is, juist omdat die in naam der godsdienst wordt aangestookt.

Nu laten wij deze averechtsche opvatting van het woord van den Minister maar rusten, evenals de] zonderlinge voorstelling, alsof onze Heiland en de apostel Paulus een verdraagzaamheid zouden gepredikt hebben zooals de modernen die willen. Van Jezus' wee over de Pharizeën en Paulus' strijd tegen de wetleeraren schijnt deze moderne dominee nog nooit gelezen te hebben.

Maar wel wat zonderling steekt tégenover ; dit vredegeroep de juichkreet af, in hetzelfde nummer door de redactie aangeheven, omdat het aan de moderne kiesvereeniging te Wommels gelukt is, met - meerderheid van een paar stemmen, alle orthodoxe kerkvoogden, notabelen en gemachtigden in het kiescollege er uit te wippen en door modernen te vervangen.

Met dat succes werden de vriendjes van harte geluk gev/enscht en de hoop uitgesproken, dat zij „met goed vertrouwen op den ingeslagen weg zullen voortgaan."

Treffender commentaar op wat de modernen onder verdraagzaamheid verstaan, kan wel niet gegeven worden.

O dat odium theologicum!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen