Buitenland.

Engeland. De Kensit kruistocht. De arbeid, door den boekhaniielaar John Kensit begonnen, wordt door zijn zoon J. A. Kensit voortgezet. John Kensit protesteerde met woord en daad soms al te luidruchtig tegen het invoeren van Roomsche ceremoniën in de Anglicaansche kerk en viel als slachtoffer voor zijn ijver. Zijn zoon zet den kruistocht tegen het ritualisme, dat zich in de laatste zeventig jaren in de Engelsche staatskerk zoo onrustbarend heeft geopenbaard, voort.

Dezer dagen werd de jaarvergadering van de vereeniging, van welke de kruistocht tegen Roomsche ceremoniën uitgaat, in Exeter Hall te Londen gehouden. De heer J. A. Kensit zei bij die gelegenheid, dat Gods volk alles moest doen wat in zijn vermogen is, om zoowel het indringend sacerdotalisme ais het rationa lisme te wederstaan. Wel hebben de aartsbisschop van Canterbury en Engelands' eerste minister protestantsche redevoeringen gehouden, maar eene actie tegen het ritualisme werd niet op touw gezet, behalve het benoemen der koninklijke commissie, welke niets anders is dan een doekje voor het bloeden. Immers, de samenstelling dier commissie laat veel te wenschen over. Men vindt er niet éen beslist protestantsch gezinden man in, maar wel , zijn de bisschop van Oxford, die meer ultraritualisten in zijn diocese heeft, dan andere bisschoppen, voorts Dr. Gibson, de hoogkerkelijke vicar van Leeds, en sir Edward Clarke, een patroon van het ritualisme, er leden van. Een jaar geleden werd een krachtig optreden tegen het ritualisme beloofd, maar de bisschop pen hebben zich niet beijverd, het raislezén en het atnemen van de biecht weg te doen. Daar om was de uitnoodiging, om „vertrouwen te stellen in de bisschoppen", gelijk een verzoek aan de mui.5, om vertrouwen te stellen in de kat.

Verder sprak de heer Kensit over zijn jongste prote& t in de St. Pauls kerk, Londens Hoofd kerk. Ook hien'n zet de zoon den arbeid zijns vadt-rs voort, doordat bij, wanneer hij van ritualistische practijken in de Episcopaalsche godsdienstoefeningen, v; elke hij bijwoont, getuige is, hij luide daartegen protesteert, en aldus opzienbarend of schandaalverwekkend te werk gaat. Kensit Jr. deelde daarom zijn hoorders mede, dat hij beschuldigd was geweest, lawaai te hebben gemaakt (brawling), omdat hij een enkele opmerking gero^aakt had. De Lord Major had hem daarom veroordeeld. De aldermen had dit vonnis bevestigd, maai de zaak zou nog voor de King's Bench komen.

De Wickliff-predikers bearbeidden 353 steden, hielden o'veral meetings en deelden boeken uit. Men hoopt weldra een opleidingshuis voor predikers te stichten.

Pogingen, die aangewend werden, om een einde te maken aan hun arbeid, misten hun doel. Te Barrow in Furnes werden de Wickliff predikers in de gevangenis gezet, doch wederom losgelaten, nadat eenige meetings waren gehouden, waarin verontwaardiging werd uitge sproken over hun gevangenschap.

De tegenstand trad nu en dan brutaal op. Te Leicester werd een van de predikers geslagen, dat hij roerloos op den grond lag. Zooveel aanvragen om hulp door Wickliff predikers komen in, dat het dubbel aantal van de tegenwoordige arbeiders handen vol werk zou hebben.

Een dier predikers, de heer Martin, meende te kunnen mededeelen, dat in dit jaar zeer vele mannen en vrouwen uit de duisternis van het bijgeloof Vv-aren verlost. Hij zeide ook, dat onder de argumenten, die men tegen hem ge bezigd had, tomaten sinaasappelen, flesschen, roet, caiennepeper, houweelen en messen behoorden. Dezelfde spreker wees op den romaniseerenden invloed van „zusters" welke zooals te Richmond propaganda zoeken te maken. De spreker bescheet ook een „missie" van de Cowley Fathers te St. James.

In Engeland is een beweging ontstaan die den naam van Torrey Alexander missie ontvangen heeft. Zij is volgens ons op éen lijn te stellen met die van Moody en Sankey, die voor een twintigtal jaren zooveel van zich deden spreken. De waarheden, welke deze evangeliepredikers brengen, kan men aldus saam vatten: de noodzakelijkheid der verzoening, de kracht der vrijmakende genadej de wezenlijkheid en persoonlijkheid van den Heiligen Geest, de vreeselijke gevaren waarin de zonde brengt, de . ontaarding en het verderf buiten Christus, de zekerheid en ontzaglijkheid van het oordeel. Deze waarheden worden week in en week uit in de Gereformeerde kerken verkondigd, in verband met de leer vandesouvereiniteit (iods. Doch de mannen van de Torrey Alexander Mission brengen ze in een land waar langza merhand aan de eene zijde steeds meer gehecht wordt aan den vorm, en aan de andere zijde altijd weer de fundamenteele waarheden der Schrift geloochend worden. En daarom kan znlk eene missie gezegend werken.

Frankrijk. De Fransche regeering en de zending op Madagascar.

Tot hiertoe werd steeds door de opvolgende radicale Fransche regeeringen de gedragslijn gevolgd, dat men de Roomsche of clericale partij in Frankrijk zooveel mogelijk zocht te fnuiken, doch dat men haar in de koloniën zoo krachtig mogelijk trachtte te bevorderen. Men ging hierbij van de gedachte uit, dat he clericalisme wel de vijand was die in het moederland met alle middelen moest bestreden worden, maar dat men het noodig achtte dat de Roomsche missionairs in de koloniën door den staatsarm behoorden gesteund te worden; om die door middel van de Roomsche religie voor Frank'ijk te winnen.

De tegenwoordige Fransche regeering, met den premier Combes aan het hoofd, heeft evenwel met die politiek gebroken. De strijd tegen de geestelijke orden heeft zij nu van het moederland ook in de Koloniën, overgebracht. Het gevolg van deze gewijzigde gedragslijn is, da met name de Protestantsche zending op Mada gascar in het gedrang komt. Er is in dit eiland een schoolrégeling ingevoerd, waarbij van i Januari 1905 af aan alle zendingscholen alle onder steuning vanwege den Staat zal ontnomen worden. Het zou nog niet zoo erg zijn, want de offer­ . vaardigheid der Christenen die zendelingen uit zenden, kan datgene wat de Staat onthoudt aan vullen. Het ergste is, dat mede bepaald is, da op de bijzondere en zendingsscholen voortaan alleen leerlingen boven de veertien jaar mogen aangenomen worden. De Staat wil zelf in Godsdienstlooze scholen het opkomend geslacht laten onderwijzen; de Zendingscholen mogen alleen aanstaande missionairs en dienaars der Kerk opleiden.

Dat dese verandering van gedragslijn zeer ingrijpend is, blijkt uit het volgende: In 1903 werden van de 8000 leerlingen, die de scholen in Tananarivo, Madagascars hoofdstad, bezochten. 3800 in Roomsche en 3700 in Protestantsche zendingscholen onderwezen ; slechts 800 jongens en meifjes bezochten de hoogere staatsscholen der stad. Nu zullen voortaan bijna alle kinderen de staatsscholen moeten bezoeken.

Er werken vijf Protestantsche zendinggenootschappen op Madagascar: een Fr'ansch, een Noorweegsch en drie Engelsche. Zij hebben zich tot den Gouverneur gewend met verzoek, wijzigingen in het dekreet te brengen, dat hen in hun arbeid zoo belemmert, zoodat zij ook voortaan leerlingen op hunne scholen zullen mogen hebben die den leeftijd van veertien jaar overschreden hebben. De Gouverneur heeft hun echter slechts eenen milde toepassing, niet eene verandering der regeeringsdrecreten toegezegd.

Men ziet hieruit hoe de Fransche regeering tegen de religie blijft woeden. Er wordt met kwistige hand wind gezaaid; men zal storm oogsten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen