Gereformeerde Kerk in Zuid-Afrika.

Aangaande de jongste Synode der Geref. Kerk in de Kaapkolonie meldt de Kerkelijke Courant het volgende:

Den uden April is te Middelburg in de Kaapkolonie de synode van de Gereformeerde kerk geopend. Ds. P. Poslma werd tot voorzitter gekozen. Een der voornaamste punten, die de synode te beslissen had, was de verplaatsing van jde theologische school van Burgersdorp naar elders. De Stem pleitte er voor de school te Burgersdorp te laten, nu het bezwaar, dat de gemeente op ('e dorpsgronden geen ruimte voor de noodige vergrooting van de school wilde toestaan, vervallen is. Dan, niettegenstaande dit advies van de Stem, besloot de synode echter de theol. school te verplaatsen naar Potschef stroom in Transvaal, en dit wel hoofdzakelijk naar aanleiding van een verzoek, geopperd door de gemeente te Pretoria, die waarbotglijsten voor het seminarium heeft laten rondgaan en de verplaatsingskosten op zich neemt.

Verder behandelde de Synode een voorstel om gevolg te geven aan de uitnoodiging van de Gereformeerde kerk in Nederland, om een afgevaardigde naar de synode dier kerk te zenden. Verscheiden sprekers bevalen het uit zenden van dien afgevaardigde aan, omdat zij 't nu vooral den tijd vonden om den band met Nederland aan te halen. Zoo sprak o. a. ouderling Ignatius v. d. Walt. Algemeen achtte men dat gewenscht, maar men maakte bezwaar om de kosten. Later zou 't beter gaan, nu was er in Z.-Afrika zelf nog te veel uit te geven.

Met meerderheid van stemmen nam de vergadering ten slotte het volgende besluit aan: „De ontvangst van de uitnoodiging uit Neder land wordt in dank erkend, maar de Synode besluit, wegens de heerschende armoede, niet een afgevaardigde naar Nederland te zenden, en besluit verder de Synode der Gereformeerde kerken van Nederland te vragen een afgevaardigde naar de volgende Synode van onze kerk te zenden". Besloten werd voorts, eenzelfde uitnoodiging te zenden naar de Gereformeerde kerk in Amerika.

Het verblijd ons, dat de Geref. Kerk in Zuid-Afrika de behoefte aan meerderen band met onze Kerken in Nederland gevoelt en uitspreekt.

Het leed) dat saam in den afgeloopen oorlog doorworsteld is, heeft de harten dichter bij elkander gebracht. Men heeftin Zuid-Afrika gevoeld, hoe warm de sympathie was in heel Nederland, maar inzonderheid bij de Calvinisten voor ons broedervolk. En daardoor is de drang naar meerdere saamleving sterk geworden.

Natuurlijk blijft het altoos een uiter-st moeilijk vraagstuk, hoe Gereformeerde Kerken, die door zulk een afstand van elkander gescheiden zijn, in verband kunnen treden. Even bezwaarlijk als het voor de Kerken in Zuid-Afrika is aan den wensch onzer Synode te voldoen, even moeilijk zal het wezen van Nederland uit een afgevaardigde naar Afrika te zenden. Niet alleen de hooge reiskosten wegen hier, maar ook dat geen Dienaar des Woords gaarne voor zoo langen tijd zijn kerk en gezin verlaten zal.

Toch blijft het vraagstuk der onderlinge correspondentie aan de orde, niet alleen met de Zuid-Afrikaansche maar ook met de Amerikaansche Gereformeerde Kerken. Het ideaal onzer vaderen was steeds een oecumenisch concilie van alle Gereformeerde Kerken. En al is dat ideaal behalve te Dordt, nooit verwezenlijkt, toch mogen de Gereformeerde Kerken niet in Lutherschen zin nationale kerken worden, maar moet de band, die ons met alle Gereformeerde kerken verbindt, voor ons bewustzijn blijven leven. En naarmate het Gereformeerde leven ook in deze buitenlandsche kerken krachtiger wordt, zal de behoefte aan meerdere saambinding ook luider gaan spreken. De wijze, waarop dat verband gelegd moet worden, komt dan van zelf aan - de orde.

En niet minder dan dit verlangen naar nauwer aaneensluiting met de Gereformeerde Kerk in Nederland en Amerika legt voor het weeropwakend gereformeerd besef in Zuid-Afrika getuigenis af de besliste Calvinistische toon, die thans in het officieele kerkblad der Gereformeerd Kerk aldaar d heerscht. In een breede reeks van artikelen wordt de geschiedenis van de Dordt sche synode verhaald om te doen zien, hoe onze gereformeerde vaderen het arminianisme uit de kerk hebben gebannen en voor de souvereiniteit van Gods genade hebben gestreden. Zulk een bad in de historie van het Calvinisme doet goed, staalt de zenuwen, geeft weerstandsvermogen tegenover perfectionisme en methodisme. De Engelsche invloeden, die zoolang in de Gereformeerde Kerk in Zuid-Afrika den toon hebben aangegeven, beginnen te wijken en voor het Calvinisme van het oude moederland, zoowel van Frankrijk als van Nederland, gaat de liefde van het bloed weer trekken. Van harte hope wij, dat de verplaatsing van de theologische school naar Pretoria haar niet onder den invloed zal brengen van de daar heerschende ethische richting in de Ned. Herv. Kerk, maar dat zij juist omgekeerd een dam zal op werpen tegen de vervloeiing van de Gereformeerde elementen.

Voor de ontwikkeling van Zuid-Afrika's kerk in patriotischen geest ligt in het cal vinisme alleen de kracht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen