Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenland.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenland.

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

N.-Amerika. Dowie. Een nieuwe kerk op algemeen chrislelijken grondslag.

Zondag 17 Dec. 11. heeft John Alex Dowie, de stichter en eerste Apostel van de Christian Catholic Church in Zron, de teugels van het bewind overgecfragen aan een driemanschap van de meest vertrouwde hoogwaardigheids-bekiee ders. In Zion City sprak hij een woord van vaarwel tot zijne volgelingen en drukte de hoop uit, dat hij eerlang zou terugkeeren. Hij is voornemens vier maanden rust te nemen cp een der West-Icdische eilanden.

De drie mannen die met onbeperkt gezag over Zion bekleed zijn tijdens de afwezigheid van Djwie, zijn John G. Speicher, Judge V. V. Barnes en diaken Alexander Granger. Bronchitis, gevolgd door een aanval van beroerte, heeft dezen in zoo menig opzicht merkwaardigen man genoodzaakt zich voorloopig terug te trekken. Het is te denken dat hij niet meer in staat zijn zal werkzaam aan het hoofd van de door hem gestichte en met pauselijk gezag bestuurde kerk op te treden.

Zeer verschillend is er over Dowie geoordeeld, vooral nu hij door krankheid verhinderd is zija arbeid voort te zetten. Men stelt de vraag, waarom Dowie genezin» en herstelling zoekt in de West en niet blijft op de plaats waar bij zegt van God geroepen te zijn. Het gebed om genezing kan immers even goed in Zion City als ergens elders geschieden.

The Banner of Truth, een Gereformeerd orgaan, dat bij den ingang van het nieuwe jaar, tot onze blijdschap, in vergroot formaat ver scheen, meent, nadat de redactie Dowie heeft hooren preeken en kennis heeft genomen van eenige gevallen van wonderlijke genezing, tot de overtuiging te zijn gekomen, dat in Dowie niet een bedrieger is opgestaan. Dr. Beets zegt; „Het komt ons voor dat een man, die Christus en Dien gekruisigd hoog hoult, zoo getrouw als hij deed, geen kwakzalver op godsdienstig gebied zijn kan Zijn moedige houding tegen geheime genootschappen heeft onze bewondering gewekt. Indien „aan hunne vruchten zult gij ze kennen" een goed bijbelsche maatstaf is, wie durft dan zulk een man en zijn werk als door en door verkeerd veroordeelen ? Ter andere zijde is het verre van ons, dat wij zijne een zijdigheid in prediking en leer zouden goedkeuren en zijn niets ontziende veroordeeling van hen, die van hem verschillen. En zijn verre gaande aanmatiging getoond in zijn openbare redevoeringen, zijne ijdelheid, in titels en klee ding, en in het zich uitgeven voor Eiia III, openbaren ongetwijfeld een betreurenswaardig gemis aan Christelijke nederigheid.”

John Alexander Dowie beschouwen wij echteï als een valsch profeet. Wij willen over het hoofd zien zijn optreden op maatschappelijk terrein, zijn land koopen, zijn stad-bouwen en^zijn ondernemingen van nijverheid. Het voornaamste be zwaar dat men tegen het optreden van Dowie inbrengen moet, is zijn vervalsching van de Heilige Schrift. Wanneer een tekst niet in zijn stelsel past, dan weet hij dien wel pasklaar te maken. In Hebr. 12 : 5 is sprake van kastijding. Doch Dowie gelooft met aan kastijdingen Gods; het kwade komt van den duivel en daarom maakt hij van kastijding: eer, vermaning. Dowie verdraait de Heihge Schrift tot bereiking van zijn doei. In de Leaves of Heaüng, ya.n 16 April 1901, sprak hij over i Cor. 8 : 9 en verklaarde „door zijn armoede rijk" in uitwen digen zin. In verband hiermede wekte hij zijn volgelingen op, den uitwendigen voorspoed te Zion Ciiy te zoeken en zich bouwloten te ver schaffen. Dowie zondigt tegen wat v.'e in het laatste hoofdstuk van de Openbaring lezen: ij voegt van zijn eigen woord aan de Heilige Schrift toe.

In de Leaves of Healing van 23 Oct r897 zegt hij, dat hetgeen hij in dit blad schrijft geïnspireerd is; hij zet daarin voort wat door Je'.us Christus werd begonnen. Dowie geeft zich uit voor Eiia III. Te voren had hij daarop gezin speeld, doch hij proclameerde het in 1901.

Het is niet te ontkennen, dat er onder Dowie vele kranken genezen werden, doch hierop beroemen de Christian Scientists zich evenzeer. Ook is het niet te ontkennen dat de grondslag van de vele miUioenen die Dowie bezit, gelegd werd, althans voor een groot deel, door de geneiingen die in the Christian Cath. Church tot stand kwamen. Het kan zijn dat iemand duivelen uitwerpt en in den naam des Heeren vele krachten ('oet, zonder te behooren tot de oprechte dienstknechten des Heeren.

Mocht de ziekte die Dowie trof, hem zegen worden! tot

Ia N.Amerika heeft men den mond vol van federatie en coöperatie der kerken. Daarbij wordt dan telkens verklaard, dat men er niet aan denkt de geloofsbelijdenissen der verschil lende kerken aan te tasten.

Maar nu komt een bericht uit Canada, dat men aldaar van plan is eene vereenigde kerk op te richten waarin verschillende kerken zijn saamgesraolten. De kerken die zulk eene vereeniging willen aangaan, zijn de Methodistische, de Congregationalistische en de Presbyteriaansche. Hoe het mogelijk is, deze drie verschil lende kerken met hare verschillende confesbiën en ketkordening in één lichaam te doen opgaan, begrijpen wij niet. Wat de geloofsbelijdenis aangaat, staan Congregationalisten en Presbyterianen dicht bij elkander; zij zijn Calvinistisch. Doch de Methodisten zijn Arminianen. De congregatiotiialisten zijn de voorzetting der Independenten; dat wil zeggen, zij kennen schier geen kerkverband; elke gemeente staat onsfhankelijk tegenover de zusierkerktn. De Pres byteri? nen hebben eene Gereformeerde kerkenordening, al moet er aan toegevoegd worden dat zij aan de Classis of aan het Presbyterium meer bevoegdheid toekennen dan raet de Ge: e foimeerde beginselen overeenkomt: het is een soort bestuuiscoUege geworden. De Methodisten hebben een kerkenrichting, die met deEspiscopaalsche veel overeenkomst heeft.

Wat zal nu den grondslag uitmaken der ver eeniging? Men wil het beginsel: „geen kerk zonder belijdenis" vasthouden, en daarom zijn de comite's die de vereeniging voorbereiden, overeengekomen de herziene geloofsbelijdenis der Presbyteriaansche kerk in de Vereenigde Staten aan te nemen. Wat men daarmede bedoelt, is echter niet duidelijk. Het is óf de Brief Statement, eene korte belijdenis, waarin niets specifiek Gereformeerds voorkomt, of de herziene Westminstersche geloofsbelijdenis, waarin de scherpe punten dier Gereformeerde confessie zijn afgevijld.

Eigenaardig zal de kerkorde der vereenigde kerk worden, als het plan dier comite's doorgaat. Er zal „een hoogste gerechtshof zijn, gelijk de Methodistische kerk heeft, die de plaats moet innemen van eene Algemeene Synode. Wat wij particuliere Synode noemen, wil men op congregationalistische manier inrichten, terwijl de classis een Presbyteriaansch karakter zal dragen! Men heeft dus getracht „ieder wat wils" te geven. Hoe de plaatselijke kerken zullen inge richt worden, wordt niet gezegd.

Wij verwachten niet, dat dit plan door de verschillende kerken aanvaard worden zal. Maar zooveel kunnen we toch reeds opmerken, dat al het praten van een onderscheid tusschen federatieve en organische vereeniging niet oprecht is. Er wordt door de leiders aangestuurd op vereeniging van kerken. Daardoor worden de verschilpunten der kerken voor onwezenlijk verklaard, waardoor de positie der kerken wordt vei zwakt.

— De onwillige Cumberlander s. In de laatste week van December kwam een comité van afgevaardigden der Pi esbyteriaansche Kerk (North) en der Cumberlandsche Presbyteriaansche kerk, te St. Louis samen, om de bespreken hoe de vereeniging, waartoe de Algemeene vergaderingen in 1905 van beide kerken besloten hadden, ten uitvoer te leggen. De colleges en andere inrichtingen der Cumber landsche kerk zouden in die van de grootere Presbyteriaansche kerk moeten opgaan. Maar wij meenen, dat van deze vereeniging niets kan komen, al werd daartoe op de Generale Synoden van beide gemeenschappen besloten. Immers houden vele leden der Cumberlandsche kerk protestmeetings, terwijl vooral in Texas de groote meerderheid vin het volk verklaarde nist door de grootere kerk opgeslokt te willen worden, Men heeft daarbij reeds stappen gedaan om te verhinderen, dat de kerkelijke eigendom men niet vervreemd worden, maar aan hen gewaarborgd blijven die aan de Cumberlandsche kerk willen getrouw blijven. Doch niet. alleen gemeenteleden protesteeren. Zoo werden in het Cumberlandsche presbyterium van West Prairie vier predikanten geschorst, omdat zij beschuldigd zijn, dat zij werkten voor de afscheiding der kerk door gedurig tegen de vereeniging te stemmen.

Wij kunnen dit verzet begrijpen.

De vereeniging der Presbyteriaansche kerk met de Cumberlandsche kerk is niet geboren, maar gemaakt, ja geforceerd. Het is een vermenging van ijser met leem. De Presbyteriaansche kerk (North) zegt, dat uitdrukking van haar geloof ligt in de Gereformeerde leer, gelijk die in de Westminstersche confessie is uitgedrukt. De Cumberlandsche kerk heeft den indruk gekregen, dat hunne noordelijke broeders de scüerpste punten der Gereformeerde leer hebben afgebroken. Het is daarom niet te verwonderen dat zij, die van oordeel zijn dat dit een misverstand is en die liefde hebben voor de Armeniaansche leer der Cumberlandsche kerk, onwillig zijn om in de groote Presbyteriaansche kerk van het Noorden op te gaan.

Wij zouden het nie< kunnen toejuichen, wan neer de vereeniging werd doorgedreven. Het zou het element, dat geneigd is de Gereformeerde belijdenis te laten varen, dat ongetwijfeld inde Presbyteriaansche kerk gevonden wordt, versterken. Daarbij komt dat de leiders der Cumberlanders die de vereeniging op de Generale Synode doordreven, dat deden terwijl zij konden weten, dat een groot aantal der leden onwillig was om zich bij de Noordelijke Pres byleriaanschen te laten inlijven. Bistond er volkomene overeenstemming in belijdenis, dan was het een ander geval. Zegt men, dat feitelijk de Noordelijke Presbyterianen met ds Gereformeerde belijdenis gebroken hebben, dan antwoorden wij: laat die kerk dan de West minstersche coi-fessie laten varen en een Armi niaansche belijdenis opstellen, om daarna met de Cumbeilanders te vereenigen, die eene Arminiaansche confessie hebben.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 4 februari 1906

De Heraut | 4 Pagina's

Buitenland.

Bekijk de hele uitgave van zondag 4 februari 1906

De Heraut | 4 Pagina's