Uit de Pers.

Ds. Bakker schrijft in ons Zendingsblad over enkele moeilijkheden, die de Geref. kerken bij haar zendingswerk op Middenjava ontmoeten. Ditmaal spreekt hij over het karakter van de Javanen.

De treurige oeconomische toestand op Middenjava hangt, gelijk reeds bleek, voor een groot deel samen met het karakter van den Javaan. Dit karakter wordt zeer verschillend beoordeeld. De één verheft 't hemelhoog, de ander veracht het diep. Volgens Ds. Lion Cachet wordt hij door Valentyn geschetst als: valsch, sluw, verraderlijk, huichelachtig, diefachtig, geveinsd, onvertrouwbaar, lui, stompzinnig, trotsch jegens zijn mindere, kruipend voor zijn meerdere, koppig, wraakzuchtig, verkwistend, laf, wreed, onzedelijk, (vgl. Een jaar op reis in dienst der Zending, pag. 758). Maar L, Th. Maijer (De Javaan, als mensch en als lid van het Javaansche huisgezin, pag. 198—203) zegt o.a. van hem: hij is eer zachtmoedig en volgzaam, dan brutaal of aanmatigend, niet ontbloot van natuurlijk gezond verstand, niet onvatbaar voor trouw en dankbaarheid tegenover allen, die hem goed behandelen en weten te leiden; hij is van nature niet wreed, wraakzuchtig of jaloersch, maar zelfs meegaand, geduldig en vergevensgezind, en alleen wraakzuchtig, wanneer hij tot het uiterste gedreven wordt; hij is niet oorlogszuchtig, maar toch moedig; onzindelijkheid, luiheid en oneeriijkheid worden hem ten onrechte aangewreven.

Bij de beoordeeling van het karakter van den Javaan hangt natuurlijk veel af van den maatstaf, die wordt aangelegd. Hij zal b.v. zedelijk of onzedelijk worden genoemd, naarmate hij beoordeeld wordt naar de zedelijke opvattingen van den inlander zelf, of naar den maatstaf van het 7de ggbod.

In de tweede plaats komt hier in aanmerking de vraag of het oordeel, dat geveld wordt, voortkomt uit haat, dan wel uit liefde. Geen andere maatstaf mag worden aangelegd, dan die van Gods Woord, maar dit sluit tegelijkertijd in, dat ons oordeel moet zijn een oordeel der liefde.

De Javaan is van nature niet beter dan eenig ander mensch. Rom. 3 : jo—18 is natuurlijk ook op hem geheel van toepassing. Maar dit neemt niet weg, dat het kwade in hem door Gods goed heid op allerlei wijze is beteugeld. Ook hem zijn vele kostelijke gaven van algemeene genade ge laten, waaruit dagelijks blijkt, dat hij een beelddrager Gods is geweest. En het stuit altijd tegen de borst, wanneer wij, Europeanen, die van het zelfde maaksel zijn als hij, niets goeds in hem weten op te merken.

Het feit, dat het oordeel over het karakter van den Javaan zoozeer uiteenloopt, bewijst reeds, dat het moeilijk is te doorgronden. Het is niet scherp belijnd en over het algemeen zwak, zoodat de omstandigheden er dikwijls een stempel op zetten, 't Is altijd moeilijk om te weten te komen of hij het goede of kwade wil door eigen aandrift of door aandrang van buiten, Mede door eeuwenlange onderdrukking is het helaas een feit geworden, dat de Javaan te weinig karakter bezit, dat zijn karakter zwak en te onzelfstandig is. Ook dit levert eigenaardige moeilijkheden öp voor den Zendingsarbeid.

De Zendingsarbeider, die pas met den Javaan kennis maakt, krijgt den indruk, dat hij gemakkelijk voor het Evangelie is te winnen. Men kan zonder moeite een gesprek met hem aanknoopen over de religie; hij zal eerbiedig luisteren naar het Woord Gods en niet spotten met het Christendom. Maar dit is in den regel meer uiterlijke beleefdheid dan belangstelling in de waarheid. Hij is veeleer onaandoenlijk voor hoogere dingen, en het laat hem koud of de eeuwige zaligheid dan wel de eeuwige rampzaligheid hem voorgesteld wordt. Hij is in dat opzicht volkomen fatalist.

Komt nu echter in iemand toch de begeerte op oni Christen te worden, zoo zal hij zich lang laten weerhouden door valsche schaamte. Komt hij er eindelijk toe, te breken met zijn kring, zoo loopt hij groot gevaar zijn Christendom te plooien naar zijn mohammedaansche omgeving. Gemis aan zelfstandigheid van karakter staat hem dikwijls in den weg om te komen tot, en te volharden bij een openlijke, getrouwe belijdenis van den Christus.

Het is daarom zeer begrijpelijk, dat men, vooral onder den Javaan, het Evangelie o.a. heeft trachten te verbreiden door kolonisatie. Zoo moeilijk de Christen-inlander stand houdt in een geheel mohammedaansche omgeving, zoo gemakkelijk zal het hem zijn zich te voegen in den gang van het Christelijk leven in een geheel Christelijke omgeving.

Toch blijft, ook bij het onzelfstandige karakter van den Javaan, m. i. het overwegend bezwaar tegen kolonisatie bestaan, dat men zich daardoor te veel afzondert van het volksleven. Maar wel wijst genoemde onzelfstandigheid op de noodzakelijkheid om den Zendingsarbeid zooveel mogelijk te concentreeren. Ver afgelegen posten zullen in den regel kwijnen. De Christen-Javaan moet, zoo noodig, dagelijks in aanraking kunnen komen met zijn mede Christenen en met het middelpunt, waarvan de arbeid uitgaat, om een tegenwicht te hebben tegen den voortdurenden invloed van zijn mohammedaansche omgeving.

Waar een zendingsdienaar als Ds. Bakker, die jarenlang met zooveel vrucht arbeidde, met deze practische wenken komt, loont het zeker de moeite naar hem te luisteren.

Vooral omdat hij niet alleen de bezwaren schildert, waarmee de zendingsarbeid te worstelen heeft, maar tegelijk ook den kerken van raad dient, hoe die bezwaren 't best overwonnen kunnen worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen