De Vrije Universiteit.

Amsterdam, 19 Oct. 1906.

Op 20 October, den dies natalis der Vrije Universiteit, zal ook ditmaal in het Gebouw van den Werkenden Stand, des namiddags te 2 ure, de plechtige overdracht van het Rectoraat plaats vinden. De Nestor onzer Hoogeschool, Prof. Dr. F. L. Rutgers, die wel voor het laatst den rectoralen staf gevoerd heeft, zal dien dan overdragen aan Prof, Mr. D. P. D. Fabius, die voor het nieuwe Akademiejaar tot Rector is benoemd.

Naar goede gewoonte gaat aan deze plechtigheid een bidstond vooraf, die door Dr. Bavinck zal geleid worden en hedenavond in de Keizersgrachtkerk plaats vindt.

Al zal de geboortedag der Vrije Universiteit niet met zooveel luister gevierd worden als het vorig jaar, toen onze Hoogeschool haar 25-jarig bestaan herdacht, toch zullen haar vrienden niet nalaten ook thans haar in den gebede te gedenken en van hun warme-liefde blijk te geven, door èn den bidstond èn de publieke overdracht van het Rectoraat bij te wonen. En te meer zal daartoe ditmaal aandrang zijn, omdat Prof. Rutgers, de medestichter der Vrije Universiteit, weldra zijn 70 jarigen leeftijd zal bereikt hebben, en al mag zijn professorale loopbaan, naar wij hopen, daarmede niet afgesloten zijn, het toch naar alle menschelijke berekening wel niet meer voorkomen zal, dat hij als Rector zal optreden om een van die keurige en degelijke oraties te houden, wier historische waarde door ieder wordt erkend.

Werpt die gedachte over deze plechtigheid een schaduw, aan de andere zijde is er reden te over om God te danken voor wat Hij voor onze Calvinistische Hoogeschool deed. Wie terugziet op de eerste jaren van haar bestaan, erkent dankbaar den zegen Gods. Toen was het getal harer leerlingen zoo bitter klein, en zelfs in dien kleinen kring kwam nog zoo menig droeve afval voor. Toen begon ze met een viertal hoogleeraren, waarvan een nog om verschil van inzicht'later met haar brak. En ook sinds was haar leven niet gemakkelijk. Zware stormen zijn over haar hoofd heengegaan. Aan beproevingen ontbrak het haar niet. Maar God de Heere hield haar staande, louterde haar in het vuur der verdrukking, schonk haar uitbreiding en gaf haar eere in ons land. Al kan onze Hoogeschool in getal van Hoogleeraren en studenten natuurlijk niet halen bij een onzer Rijksuniversieiten, toch is er winste, stadige vooruitgang, en treedt onze Universiteit haar nieuw levensjaar vol hoop en goeden moed in.

Vol hoop, omdat ze in haar devies schreef: Onze hulpe staat in den Naam des Heeren, en dit vertrouwen haar nog nooit heeft beschaamd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen