Niet minder fel

Amsterdam, 7 Juni 1907,

Niet minder fel dan in 1905 woedt weer de par tij hartstocht in ons vaderland.

Het liberalisme is er niet tevreden mee, dat de meerderheid in de Tweede Kamer is omgezet, dat het Christelijk ministerie tot aftreden is gedwongen, dat een liberaal Kabinet de teugels in handen heeft. Door middel der provinciale statenverkiezingen moet ook de Eerste Kamer worden gedwee gemaakt. Dan zal het liberalisme weer on beperkt kunnen heerschen en is het verzet der Christelijke partijen voor jaren gefnuikt.

Dat zal de wraak zijn over de stoutigheid der Eerste Kamer, die minister Staal tot aftreden dwong.

Op zich zelf kan het aan de partijen, die op den wortel der vrijzinnigheid stoelen, niet euvel worden geduid, dat zij de volle macht in handen willen krijgen. In theorie moge het zeer schoon künken, dat de beide Ka' mers der Staten-Generaal als de twee scha len van een balans elkaar in evenwicht moeten houden, en daardoor een al te partijdige regeering moet voorkomen worden, — wie het regeeringskasteel bezet houdt, wil liefst in beide Kamers een meerderheid hebben, om zijn plannen te kunnen doorzetten. De Eerste Kamer is voor de liberalen een remschoen aan den wagen, en men wil liefst zonder remschoen voort.

Des te meer reden is er echter voor ons Christenvolk, om op zijn hoede te wezen.

Het gaat bij dezen strijd niet om een bepaald politiek vraagstuk, niet om dereorganisatie van het leger, om de sociale wetgeving, om de grondwetsherziening of het algemeen stemrecht. Wanneer de liberale pers dat voorwendt, dan is dit een valsche leuze, waardoor alleen de onnoozele zich misleiden laat. De bedoeling en toeleg is geen andere, dan om den invloed der Christelijke begin selen op onze wetgeving te breken. Het liberalisme moet heerschen oppermachtig.

Daardoor draagt deze strijd voor ons niet alleen een politiek, maar ook een religieus karakter. De twee overtuigingen, die in den boezem van ons volk worstelen om de volksziel te winnen, staan weer zuiver tegenover elkander. Het gaat om de diepste vraag, die den strijd der geesten beheerscht, of Chris tus' Koningschap door ons volk zal worden , erkend, of dat men op staatkundig gebied met Hem niet zal rekenen.

Nu ligt de uitkomst van dien strijd in de hand Gods. Het kan zijn, dat God de Heere door tijdelijke nederlaag ons verootmoedigen wil. Maar de schuld van die nederlaag mag niet bij ons liggen. Niet aan onze traagheid, niet aan ons gebrek aan ijver mag het geweten worden, wanneer straks het liberalisme de overwinning behaalt.

Waar we optreden als partie du Dieu vivant, als partij van den levenden God, gelijk Groen het genoemd heeft, daar behoort onze strijd een heilige te zijn. Elk onheilig wapen moet uit onze kringen geweerd. Zelfs voor den schijn van laster dient gewaakt te worden. Alleen de wapenen des lichts mogen in dezen strijd worden gehanteerd. Niet tegen personen gaat onze strijd, niet tegen vleesch en bloed, maar tegen de beginselen, tegen de geestesrichting, tegen de geestelijke machten, die ons volk zouden afvoeren van God.

En bovenal worde niet vergeten, dat bij al onzen ijver en inspanning de zegepraal alleen van God komen moet. We hebben één wapen dat onze tegenstanders missen.

We kunnen bidden tot God, dat Hij ons pogen zegene. Zoo als Willem de Zwijger, toen het moordend lood hem trof, stervende bad: O God, ontferm u over mij en mijn arm volk, zoo kan ook door ons geworsteld worden bij den troon der genade, dat God zich over ons volk ontferme, en ons beware voor een ontkerstening der natie, gelijk reeds in Frankrijk wordt aanschouwd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen