Uit de Pers.

Over de Ciiechisaties, schrijft Ds. J. Breukelaai het volgende, dat we aan de Utrechtsche Kerkbode oDÜeenen:

Nu de catechisatiën weer een aanvang nemen, acht ik het niet overbodig om de ouders, — althans die uit mijn wijk en naar ik van mijn ambts broeders verneem, hebben ook zij vaak reden tot klachte, — eens op te wekken om wat meer belangstelling in de catechisatiën te toonen, en te zorgen dat hun kinderen aanstonds en getrouw komen en leeren wat hun opgegeven wordt.

Mijn ervaring was, vooral in het laatste jaar, van September '12 tot Juni '13, verre van bemoedigend.

Ik wil de goeden niet gaarne te na komen. Daar zijn leerlingen die nooit verzuimen, ijverig hun werk maken, goed acht geven op wat behandeld wordt, uitnemende vorderingen maken, wier kennis vermeerdert en die reden geven tot groote tevredenheid. Het is een genot om met die leerlingen zich wekelijks een uur bezig te houden. En het is opmerkelijk, die leerlingen zijn meestal uit gezinnen, waarin goede tucht heerscht, de kinderen in onderdanigheid worden gehouden, Gods Woord in eere is en de Zondag wordt geheiligd door het naarstiglijk opgaan tot Gods huis. Voor zoover onze ervaring strekt kan men meestal in de leerlingen en hun gedrag de afspiegeling zien van het gezin, waaruit zij komen. Daar zijn uitzonderingen. Daar zijn kinderen die afwijken van der ouderen voorbeeld, vermaning en tucht. Maar die uitzonderingen bevestigen den legel, dat de kinderen, ook in hun kome: i icr ciitei dsatü, het gezin teekenen, waaruit zij zijn. Daarom te meer is een woord tot de ouders niet overbodig, opdat de verbetering

kome, die zoo dringend aoodig is. Vooreerst komen vele leerlingen eerst in de derde, vierde, soms vijfde week na den aapvang der catechisatiën opdagen. Waarom toch ? Als gij in aanmerking neemt dat er voor elk der leerlingen hoogstens een 40 catechisatie uren zijn in het Jaar, omdat de vacantie maanden Juli en Augustus en de feestweken er af gaan, dan moet ieder toch toestemmen dat dit getal niet moet worden verminderd en er eerst nog weer een week of vier, vijf moeten verloren gaan. Wat in de eerste weken behandeld wordt is dan voor de laatkomers voorbij Die gedeelten der waarheid worden dan voor hen op de catechisatie niet meer besproken.

Vooral valt te klagen over het gedurig verzuim. De gewoonte is dat de ouders der leerlingen, die drie weken zonder kennisgeving verzuimen, daarvan bericht ontvangen, en indien dat niet helpt door de ouderlingen worden bezocht. Maar nu zijn er, die zoo om .de twee of drie weken eens opdagen om zoodoende "de berichten aan hun ouders te voorkomen, die gedurig hun ouders bedriegen en u ten slotte noodzaken om van elke absentie be richt te zenden. Dat helpt dan alleen als de ouders willen meewerken, nog gezag hebben, en hun kinderen in onderdanigheid weten te houden. Maar in dat opzicht is het in onzen tijd treurig gesteld. In menig gezin viert de revolutie hoogtij en doen de kinderen wat zij willen.

Allerlei wordt uitgedacht om weg te blijven. Meermalen is voorgekomen dat on willigen aau hun ouders vertelden, dat de een of andere jongen of meisje gezegd had, dat er geen catechisatie gehouden werd en dat zij daarom niet zijn gegaan Laten echter de ouders vcor altijd weten, dat het zoo goed als nooit voorvalt dat er, behalve in de vacantie, geen catechisatie wordt gehouden. En indien het een enkele maal voorkomt, dan wordt dat of 's weeks te voren op de catechisatie of des Zondags van de kansels pfBcieel bekend gemaakt, zoodat niemand op het gezegde van den een of ander, die gaarne verzuim veroorzaakt, moet afgaan.

Maar de schuld van het gedurig verzuim ligt niet' alleen bij de leerlinge, !. Daar zijn helaas ouders, die dat niet tegengaan, die de catechisatiën zoo weinig waardeeren, dat zij oia allerlei boodschappen en boodschapjes de kinderen vergunnen te verzuimen. Alles en allerlei laat men gaan voor de catechisatie Die schijnen velen te beschouwen als een soort liefaebberijtje van den predikaat. Men acht ze niet kwaad, och neen. En om den predikant te believen wil men dan ook de kinderen wel zenden. Maar ze konden toch ook haast evengoed worden gemist. Och, zoo hoorden wij hier in Utrecht eens een vader zeggen, als God de kinderen niet bekeert, geeft dat leeren toch niets. En als de Heere dkt doet, komt het toch wel terecht. Is het wonder dat de kinderen verzuimen, als zij in huis zóó hooren spreken, en zulk een onverantwoordelijke geringschatting der genademiddelen openbaar wordi? Mijn lijst wijst dan ook van sommige catechisanten meer uren aan, waarin zij verzuimden, dan waarin zij tegenwoordig waren.

Door dat veelvuldig verzuim gaan niet alleen de uren waarin zij afwezig zijn voor de wegblijvers verloren, maar geven ook de uren waarin zij tegenwoordig zijn weinig nut. Zij die om de twee of drie weken eens komen, hebben dan niets geleerd, want dj wisten dan niet wat zij leeren moesten, zoo geven zij voor; en als zij dan aanwezig zijn weten üj van de repetitie van het vorige niets, zij stellen geen belang m wat behandeld wordt, zijn er blijkbaar met hun aandacht niet bij, tenzij ze gedurig bij hun naam geroepen en oplettend gemaast worden, en gaan even wijs of liever even onwetend weer heen als zij gekomen zijn. Zij kunnen vaak ook moeilijk volgen wat behandeld wordt. Men zou wel afzonderlijke catechisatiën mogen hebben voor zulke ontrouwen en achterblijvers, waar altijd weer de eenvoudigste waarheden op de eenvoudigste wijze werden behandeld. Maar daarvoor ontbreekt de tijd. En op de gewone catechisatiën kan men toch niet altijd de oppassende en ijverige leerlingen laten lijden om de anderen bij te werken, door gedurige herhaling van wat de oppassenden reeds weten. Zoo ïomt het dat er menigeen is, die ook de enkele aren waarin zij aanwezig zijn even goed konden wegblijven, want de catechisatie werpt totaal geen vrucht voor hen af. Het heet dan dat zij zooveel jaar de catechisatie bezocht hebben en dus wel goed onderwezen zullen zijn. Maar de werkelijkheid is, dat zij vanwege dat ongeregeld komen zoo goed als niets hebben geleerd.

Wenschelijk zou ook wezen dat de ouders meewerkten met ds predikanten om de leerlingen goed htin werk te laten maken. Daar zijn op de catechisatie zoo weinig tuchtmiddelen ffm onwilligen aan te sporen, dat de medewerking der ouders waarlijk niet overbodig is. Wij kennen ouders, die hun kinderen op Zondag niet veroortoven om uit te gaan, voor zij hun catechisatielessen voor die week hebben opgezegd. Maar de meesten onderzoeken nooit eens of hun kinderen leeren, overhooren ze nooit en gaan nooit na of zij eenig nut van de catechisatie hebben. Met de school is het anders. Welke vrucht die geeft wordt wel onderjocht. Maar die kost ook geld en de catechisatie aebben ze toch voor niemendal.

Het kan niet gezegd worden hoe ontmoedigend dat is voor den catecheet, die zijn best doet om de jeugd met de waarheid bekend te maken. Hij < iet klaar in dat al den arbeid van al die Maandagen en Dinsdagen voor een groot, zeer groot deel der aan zijn zorge toevertrouwde leerlingen zoo goed als nutteloos is en gevoelt zich bezwaard, als hij denkt aan de rekenschap, die hij eenmaal van zulke leerlingen en van den arbeid aan hen moet geven. En als gij het oog over de gemeente iaat gaan, dan merkt gij duidelijk den schadelijken invloed der gebrekkige onderwijzing. De kennis der waarheid bij de jonge menschen is gering. Allerlei dwalingen, waarvoor vooral in de steden zooveel propaganda gemaakt wordt, hebben vat op hen. Zij »worden omgevoerd met allen wind van leers. Het is bedroevend zooveel jonge menschen er zijn, die daardoor straks aan ae Kerk den rug toekeeren. Er worden allerlei pogingen aangewend om door Evangelisatie te winnen, en dat is uitnemend. Maar als het zoo gaat, kunnen wij niet eens behouden wat wij hebben, en dat moet toch allereerst het streven zijn.

Laten daarom, nu de catechisatiën weer voor 10 maanden worden hervat, alle ouders eens ernstig meewerken en deze opwekking, die ook door de ouderlingen biï het huisbezoek 700 gedurig wordt gebracht, ter harte nemen en daarnaar handelen.

Draagt zoj-g om de kinderen, als zij 13 jaar zijti geworden — voor schoolkinderen worden geen catechisatiën gehouden — te zenden en daarmee te handelen naar de plechtiee belofte bii dan doop uwer kinderen afgelegd. Laten ze ook rü, niet eerst over enkele weken, maar aanstonds komen. Zendt ze geregeld zonder verzuim toe ie laten Laat u niet vertellen, dat er geen catechisatie gehouden wordt, tenzij dat officieel is bekend gemaakt. Zorgt dat zij hun lessen leeren. Onderzoekt als zii thuis komen van de catechisatie, eens of lij naar iets opgedaan hebben, o' zii vorderingen maken en vergezelt ze vooral met uwe gebeden.

Misschien weet gü ouders, die wel een aansporing behoeven en de Kerkbode niet lezen — die zijn er velen —, och, stelt ze dan deze regelen ter hand ''"'^"""'^ '^-^ wwsrsaawï^ s^^'^^^^''^^^, !!^ ^^ts^

In onzen gevaarlijken tijd vol dwaling en verleiding, dient wel al wat ons mogelijk is biddend te worden gedaan om onze jeugd te bewaren en op te voeden in de kennis der waarheid, opdat zij onder den zegen des Heeren straks tot een welbewust belijden worde gebracht Mogen daartoe dan de catechisatiën ook door uwe medewerking en gebed dienstbaar worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen