„nier is de lijdzaamheid der heiligen”.

Indien iemand in de gevangenis leidt, die gaat zelf in de gevangenis; indien iemand met het zwaard zal düoden, die moet zelf met het zwaard gedood worden. Hier is de lijdzaamheid en het geloof der heiligen. Openb. 13 : 10.

Er is tweeërlei Irjdzaamheid, de eerste aan allerlei soort lijders, de tweede alleen aan de „heiligen" gemeen.

De eerste zou men de gevoellooze lijdzaamheid kunnen noemen. Die vindt ge niet bij dezulken, die schier duurziam geluk en voorspoed genoten, verwesde, bedorven gelukskinderen, gelijk men ït v/ei eens noemt. Gebeurt het toch, dat dezulken onverhoeds door slag na slag getrcüf^n werden, dan ontgaat hun meest alle zelfbeheersching, en uit zich in 't gekerm der wanhoop hun bittere klacht. Maar wel stuit ge ten leste op die gevoelloosheid onder het lijden b^ de Jobskindcren, als wij ze zoo noemen mogen. Ongelukkige wezens, wien van der jeugd af leed na leed en smart na smart getroüf^n heeft; over wie al de jaren huns levens zoo goed als nooit een vriendelijke lentezon is opgegaan; die alle kwalen hebben doorgemaakt; al wat hun lief was, ten grave hebben uitgedragen; door verlies na verlies ook in hun zaken achtervolgd werden; en die, ten leste onder den indruk geraakt, alsof, zooals de psalm zegt, het onheil voor hen geboren ware, den moed om er tegen in te worstelen, hebben opgegeven, traanloos hun oog lieten verdorren, en ten slotte alle gevoel voor wat hen trof, hebben ingeboet.

Maar heel anders Is de lijdzaamheid van Gods heiligen. Bij hen is 't onder al wat hun overkomt ééne verhelfiag des geloofs, mits ge 't woord „heiligen" niet misverstaat. Met „heiligen" toch bedoeit de Schrift in 't minst niet persenen van hoogeren zedelijken levensstandaard. Dezulken tcch vindt ge ook onder de kinderen der werHd. In meer dan één opzicht stond een keizer als Marcus Aurelius zedelqk hooger dac kociag David. Neen, dit „heiligen" in de Schrift is in volstrckten zin genomen, en doelt op dezulken, voor wier zonde hetalverzoenecd ofifer is gebracht. Oiize Catechismus spreekt het zoo ampel uit, personen z^n 't, die zeggen kunnen, dat 't nu zóó met hen staat, alsof ze nooit zonde gekend noch gedaan hadden, ja, als badden ze 't al zelf volbracht, wat Christus voor hen volbracht.

Zoo één heet niet maar, doch w heilig Nooit zonde gehad of gedaan en al wat Gods wet eischt, volbracht 1 Wat zou er dan nog aan de volstrekte heiligheid ontbrekeri.'

En toch, dat is 't wat de Schrift van al Gods kindereiji betuigt, voor zaovér ze de ofiferande van 't heilige Gods Lam met een geloovig hart aannemen.

En deze heiligen nu worden ook door het kruis achtervolgd, en ook zij verkeeren hieronder lijdzaam, maar in de lijdzaamheid van deze heiligen ergert u niet de gevoelloosheid, maar schittert veeleer he't teederst gevoel voQr leed en smart, doch beheerscht en bedwongen door het geloof.

Gevoelloos onder het leed zijn Gods kinderen in 't minst niet. Zelfs ondsr het vijfde zegel gaat nog de kreet der wrake op: „Hoelang, o heilige en waarachtige Heerscher, oordeelt en wreekt gij o»s bloed niet? " Maar hun werd gezegd, „dat ze nog een kleinen tijd wachten zouden." Hier dus het tegendeel van om niets meer gevende gevoelloosheid.

Als 't straf toegaat, hebben Gods kinderen één leven van kruis en smaad. De wereld hoont ze, smaad achtervolgt hen.

Allerlei leed wordt hun berokkend. Ze worden benadeeld in hun bedrijf en beroep. Ten leste worden ze in hun levenspositie aangetast, achteruit gezet, onderdrukt, en als 't op 't ergst gaat, vervolgd en opgeeischt voor het martelaarschap. Het is zoo, niet allen treft dit gelijke lot. Er zqn ook tal van Christenen die gezocht en geëerd zijn, en die ieder lief vindt, maar vraag dan ook niet, hoe slap ze zich in den grooten wereldstrijd aanstellen. De apostelen hebben 't wel anders ondervonden, en Jezus zelf heeft 't ons wel anders aangezegd. Met de Schrift voor zich, heeft dan ook elk belqder of elke belijderesse, die als opkomende voor de eere Christi, niets dan hulde van de wereld inoogst, zich wel scherpelijk af te vragen, of z^n getuigenis wel rondborstig en doortastend is.

Maar Iaat die gelukskinderen onder de belijders dan nu rusten, daarom blijven er nog altoos tal en tal van „heiligen", die maar al te goed 't woord verstaan hebben: „Neem uw kruis op u en volg mq 1" en dezen zijn 't, bij wie de lijdzaamheid der heiligen tot haar recht moet komen.

Niet ongevoelig zijn voor de smart van 't kruis. Veeleer diep en ten volle de pija in de ziel voelen. Niet hooghartig zich boven smaad en hoon verhefr: : n, als stond men te hoog om er door gedeerd te worden. Veeleer elke krenking smartelijk ondergaan. Bij elke achteruitzetting om Christus wille, gewaar worden dat 't zeer doet. Sterker en meer nog, bij 't vlijmen van al zulke smart, er zich steeds scherper van bewust worden, dat ons onrecht geschiedt, ja, dat in ons de zake Gods en de eere Christi wordt aangerand. En dac toch in stillen ootmoed voor zijn God de knie buigen, en in lijdzaamheid zijn kracht zoeken, ten einde toe.

Is dit ook uw zielservaring?

Draagt ook gij in tal van oplichten 't lijden van het kruis der wereld om uws lieven Heilands wil.' Glijdt ge daar nie! over heen, maar voelt ge er het pijnlijke van.' En kunt ge dan toch in oprechtheid voor uw God betuigen, dat ge dit uw kruis met heilige lijdzaamheid zonder verzet, zonder morren, zonder bitterheid in de ziel draag!?

o. Wees cok hierin waar voor uzelf, en misleid u niet. Steeds toch hebben Gods kinderen de klacht geuit, dat ze maar a! te vaak in lijdzaamheid te kort schoten, bitterheid voelden tegen de lieden der wereld die 't hun aandeden, en soms meer opstoveü in hun boosheid, dan dat ze 't kruis, hu» opgelegd, in lijdzaamheid droegen.

Maar zeg nu zelf, waaraan lag dit dan anders, dan dat ge uw adelbrief als „heiligen" weer wegschoof 1?

Daarin ligt de j immer. Dan deinst '1 geloof. Door dat deinzen van geloof zinkee we weer terug in 't nsjigen van burgerlqkt braafheid. Van de volle, rijke, alle zonde toedekkende verzoening in Christus werkt er dan niets meer in ons. We voelen ons niet meer als „heiligen", omdat 't gelooi inzonk. En dan natuurlijk kan ook de „lijdzaamheid der heiligen" niet meer ons deel zijn.

Het een hangt altoos aan het ander.

Vol geloof, dan voelt ge u als een heilige, niet door uzdf, maar alleen door Godt genade; en zóó zgt ge u niet weer bewusi als een heilige voor uw God te sfaan, of de lijdzaamheid komt weer vanzelf in u op. Ge ziet 't op Goigotha. Christus was de Heilige. Ham deed satan den dood op Go! gotha aan. En in Hem zelf, op Golgotha in 't minst geen gevoelloosheid voor df stervenssmarte. Veeleer een roepen uit 't diepst der ziel: „Mijn God, mijn God. waarom hebt Gq mij verlaten". Miar das ook op die smartkreet de juichkreet va»^ de lijdzaamheid volgend: „Vader, in uwe handen beveel ik mijnen geest".

Zqt »u ook gij een van Jezus geheiügden dan komt ook in uw ziel vanzelf de heilige lijdzaamheid op. Niet de Igdzaamheid dit niets voelt, doch veeleer de lqd< : aamheid die alles zeer diep voelt, maar die, omdai 't geloof nog dieper dan 't gevoel gaat, 'i ai in Jezus overwint.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen