Buitenland.

Duitschland. Het comité «Confession s 1 o s", een gevaar ook voor land en volk.

In Nederland worden door de liberalisten zij die voor God en zijn Woord strijden, gaarne »kerkelijken« genoemd. De Anti-revolutionaire, Christelijk-Historische en Roomsche Staatspartijen zijn volgens heeren liberalisten de »kerkelijke* partijen. Zij zijn niet tegen religie, maar verlangen dat de Kerk zich niet met de politiek zal bemoeien. En daar moet elk rechtgeaard Nederlander het immers mede eens zijn. Hetzelfde verschijnsel doet zich in Duitschland voor. Daar is een Comité gevormd onder den titel van »Confessionslos< . Van eene belijnde confessie wil men niet weten; daarom is men niet ongodsdienstig. Neen, ver van daar; doch men verlangt alleen aan de overheid te kennen te geven, dat men tot geen kerk behoort. Dan behoeft men geen belasting te betalen voor eene Kerk die eene bepaalde belijdenis voorstaat, en bevordert men dus ook niet een inrichting waartegen men gekant is; maar tegen de religie is men niet. Zelfs de > monisten« willen niet anti-religieus zijn. Er zijn predikanten die zonder blikken of blozen er voor uitkomen, dat zij imonistc zijn, er is geen stof èn geest, er is alleen stof; doch zij zijn verontwaardigd als men hen daarom voor anti-religieus houdt, en zij maken zich boos, wanneer' men er aan twijfelt of zij te goeder trouw nog monist kunnen zijn en toch predikant bij de Evangelische kerk blijven.

Hoe verheffend en idealistisch het comité «Confessionslos" werkt, blijkt uit het Juli nummer van zijn orgaan Der Weg. Daarin uit een medewerker uit Parijs zich over het afschuwelijke Neo-Malthusianisme. Deze kanker, die vooral aan het Fransche volk knaagt, wordt door den schrijver als het middel aangeduid dat.... den wereldvrede moet bewaren. De Parijsche medewerker Hermann Femau schrijft schrijft hierover. »Wij hebben er enorm belang bij, dat de geboorten in Duitschland verder snel afnemen. Daardoor wordt de kans om te zegevieren tegenover de enorm toenemende halfbeschaafde Slavische en Russische volksmassa's zoo gering, dat Duitschland naaf »hulp" moet omzien. Aan de andere zijde krijgen de democratische stroomingen in het tegenwoordige Duitschland, als de bevolking op dezelfde hoogte blijft, eindelijk dien maatschappelijk vasten grondslag, die voor haar eind-triumf (Durchbruch) onvoorwaardelijk noodzakelijk is. Van rechts en links bedreigd en in het binnenland steeds meer beïnvloed door democratische beginselen, zal Duitschland aan de Franschen de kleine concessie inzake Elzass en Lotharingen moeten doen. • Het zal over dezen dommen twistappel heen de hand tot een verdedigingsband tegen het Slavendom reiken, en op deze manier zullen wij, gesteld dat deze ontwikkeling te rechter tijd'plaats heeft, elk oorlogsonweder kunnen vermijden, dat onder den druk der Slavische volksmassa's langzaam aan den Oostdijken hemel van Europa opkomt Ik zou bijna wenschen, dat de wetgever de Neo-Malthusiaansche middelen verbiedt, want ik ben er zeker van dat ze dan nog meer gebruikt worden. En — wij hebben geen tijd te verliezen. »Hoe sneller, hoe beter."

Niet ten onrechte noemt een Duitsch Christelijk blad deze gedachten even waanzinnig, als de uiting daarvan voor hoogverraad moet gehouden worden. Het laat zich op het oogenblik aanzien, dat het conflict tusschen de Germaansche en Slavische volksstammen zal plaats hebben vóórdat, gelijk »Confessionslos" het wenscht, Duitschland van zijn kracht beroofd is door het Neo-Malthusianisme.

In Frankrijk gaat het aantal geboorten nog steeds achteruit. In 1912 werden er in dat land nog 750.651 kinderen geboren, in 1913 was dat cijfer 745, 529. Tot overmaat van ramp moet men in Frankrijk het ook beleven, dat het aantal sterfgevallen in den laatsten tijd ook al toeneemt. In 1912 kwamen er in Frankrijk op 10.000 inwoners 172 sterfgevallen voor; in 1913:178. In het geheel stierven in dat land 11, 000 personen meer dan in het voorgaande jaar. Alsof dit nog niet genoeg is: ok het aantal gesloten huwelijken is aan het verminderen.

Er werden in Frankrijk in 1913 298, 760 huwelijken gesloten, dat is 13, 169 minder dan in 1912. Het aantal huwelijken daalde van 158 in 1912, op de 10, 000 inwoners, tot 151 in 1918. Daarenboven neemt het aantal echtscheidingen voortdurend toe. In het jaar 1900 waren er 7, 557 echtscheidingen; in 1912 was dit cijfer 14, 579, en in 1913, 15, 067.

Als dit alles zoo voortgaat, zal Frankrijk ten slotte voor geen enkele natie meer een begeerlijke bondgenoot zijn. De achteruitgang van de geboorten zou in Frankrijk nog veel erger zijn, indien er nog niet enkele provincies, als Bretagne, gevonden werden, waar de Roomsche kerk nog invloed heeft om het kwaad tegen te houden. Toch blijven de Fransche bewindslieden nog steeds hunne politiek tegen de Roomsche Kerk richten en wordt er maatregel op maatregel genomen, om de Roomsche congregaties in haar werk te bemoeilijken of hare leden het land uit te drijven. »Het Clericalisme is de vijand«, deze leer vereenigt t'^lkens weer alle linksche partijen, hoezeer zij telkens onderling verdeeld blijken te zijn. Wanneer zal men inzien, dat de Godverzaking de vijand is, die Frankrijk dreigt te verderven?

Engeland. Uit de Methodistische Kerk. Vrouwen door de Episco-

paalsche Kerk tot den arbeid der zending geroepen. Toeneming van het aantal Roomsche geestelijken.

In Wesleyaansch-Methodistische kringen wordt de noodzakelijkheid gevoeld om hetj verloren terrein te herwinnen. Het Home Mission Committee der Methodisten deed het voorstel om twee Zondagen af te zonderen, ten einde hen die buiten de Methodistische Kerk staan, en hen, die van het Methodisme afvielen, te bereiken. Men wil dan, dat de leden der Methodische kerken elk huis in de buurt van hare kerk zullen bezoeken, om de bewoners uit te noodigen ter kerk te komen.

Een Methodistisch blad wil geen skoud waters op dit plan werpen, maar doet de vraag: is ons volk-geschikt om in deze diepte af te gaan? « Een bloote uitnoodiging door een blaadje of door persoonlijke toespraak is niet moeilijk te doen, maar als men dit werk doet, wordt men dikwijls gewikkeld in een gesprek dat niet ieder lid zal weten te voeren. Daarom wordt de raad gegeven dat vóór de twee aangeduide Zondagen aankomen, de predikanten aan de leden der kerk zullen voorhouden, dat zij béhooren te begeeren menschen voor Christus te winnen. Wij zouden er aan toe willen voegen, dat leeraars en leden in de eerste plaats hebben te onderzoeken of zij odk zelve oorzaak zijn dat het Methodisme aan ledental afneemt. Het feit dat op de jongste algemeene vergadering der Methodisten, waarop 600 afgevaardigden aanwezig waren, slechts een zevental leden er voor waren om de benoeming van een hoogleeraar, die de moderne Schriftcritiek is toegedaan, te herroepen, spreekt in deze duidelijk genoeg.

De Episcopaalsche kerk hield dezer dagen haar sConvocation." De sBoard of Missions" deed op die vergadering het voorstel om voortaan ook bij het Zendingswerk den dienst van vrouwen te gebruiken. De aartsbisschop van Canterbury steunde dit voorstel in het Hoogerhuis dier vergadering. De aartsbisschop van York eveneens, doch deze stelde daarbij voor, dat vrouwen niet bij wijze van coöptatie zouden geroepen worden aan het Zendingswerk deel te nemen, maar dat zij daartoe moesten verkozen worden. Dit werd aangeiiomen. In het Lagerhuis sprak de Deken van Canterbury tegen het voorstel en ontwikkelde daartegen verschillende bezwaren, maar desniettegenstaande vereanigde de vergadering zich er, met een meerderheid van 61 tegen 31 stemmen, mede. Voorloopig zullen 20 vrouwen de Episcopaalsche Zending dienen. Het is zeker niet de gedachte van de Engelsche kerkvorsten geweest om deze 20 vrouwen ambtelijke diensten op het Zendingsterrein te laten doen.

Volgens statistieke opgaven is het aantal Roomsche priesters in Engeland en Wales sedert 1901 met 15, 09 percent toegenomen, terwijl het getal predikanten in de Episcopaalsche kerk slechts met 3, 5 percent aangroeide.

De Roomsche kerk heeft zich in Flintshire het meest uitgebreid. Het is te begrijpen, dat Rome zijn priesterschaar in Engeland vermeerdert, daar de Rituahstische beweging het Engelsche volk als het ware in de armen van Rome drijft.

Japan. Eene Evangelisatiecampagne van drie jaren.

En jaar geleden, toen Dr. Mott Japan bezocht, werd het plan gemaakt om een grooten Evangelisatie-veldtocht in Japan te houden. Dit plan wordt uitgevoerd. Alle kerken, op ééne na, nemen aan dezen arbeid deel. Eene som van f 60, 000 is daarvoor reeds ingekomen.

De veldtocht moet drie jaar duren.

Het eene district na het andere wil men bearbeiden, overal in aansluiting met de reeds bestaande zendingsorganisaties. Men zoekt voor dit doel niet alleen de beste krachten in Japan, maar ook sprekers uit Engeland en Amerika te winnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen