Ingezonden Stukken.

Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie^)

Aan de Redactie van de Heraut,

Geachte Redactie l

Namens het Comité van Militairen VOCB: dé noodkerk te Tilburg, verzoekt ondergetcekende beleefd plaatsing van het volgende, naar aanleiding van de desbetreffende publicatie van

Deputaten der Generale Synode ter behartiging van de geestelijke belangen onzer militairen, in verschillende bladen voorkomende. Op grond van deze publicatie is in de pers de meening uitgesproken, dat door ons, met betrekking tot ons plan, aan bedoelde Deputaten advies had behooren te zijn gevraagd, en is voorts ook de ' uitvoering van het plan, alsnog ontraden, overeenkomstig het door Deputaten nu toch — op verzoek van onderscheiden kerken — gegeven advies.

Hiertegenover wenschte ik allereerst op te merken dat, naar het ons voorkomt, het vragen van bedoeld advies voor ons formeel volstrekt geen vereischte was, aangezien de voorziening in de behoefte aan geschikte localiteit voor den Dienst des Woords, zaak was van den kerkeraad van Tilburg en de benoeming van Deputaten de vrijheid van handelen van dien kerkeraad te dezen opzichte toch in geen geval kon binden. Waar wij nu in militairen kring, op grond van eigen aanschouwing, van de noodzakelijkheid eener noodkerk overtuigd waren, en de kerkeraad van Tilburg daarmede instemde, was een poging tot het bijeenbrengen der gelden o. i. volkomen gewettigd. Wij zouden immers ook (gesteld, wij hadden advies gevraagd en daarop ontradend antwoord gekregen) van ons voornemen niet hebben behoeven af te stappen, indien de nu aangevoerde argumenten (waren zij toen ingebracht) ons niet gegrond waren voorgekomen. Ook nu meenen wij niet te moeten wijken, nu de bezwaren komen, terwijl de plannen reeds zoover gevorderd zijn.

Deputaten gronden hun laat advies wel is waar op het feit, dat een en ander zonder hun voorkennis is geschied, doch ik veroorloof mij de mededeeling, dat terwijl de verzending der, circulaires — over meerdere dagen loopende — plaats had, door mij op 4 Jan. 1.1. een officieele kennisgeving onder insluiting van een exemplaar der oproeping, aan den Voorzitter der Deputaten is toegezonden. Wanneer deze zich nu over ons plan zoozeer bezwaard gevoelde, waarom is dan door mij nimmer eenig antwoord op di schrijven ontvangen ?

Intusschen meen ik dat voor de bezwaren van, brs. Deputaten geen grond bestaat en daarop wilde ik in de tweede plaats wijzen. Deputaten noemen het plan verspillen van kracht en geld, omdat zij van het duurzaam plaatsgebrek niet zijn overtuigd. Dat zij die overtuiging missen, is m. i. alleen hieruit te verklaren, dat zij in meerderheid den toestand niet zelf hebben aanschouwd. Met ons bezat de kerkeraad van Tilburg die overtuiging wel, en de talrijke predikanten van buiten, die voor ons zijn opgetreden, kregen die overtuiging evenzeer, gelijk bleek uit den krachtigen steun, dien zij ons allerwege boden. Bovendien hadden toch ook de mededeelingen van het Comité van Militairen, wel eenige aanspraak op vertrouwen, gelijk zij het hadden — de uitslag heeft het bewezen — in de onderscheiden deelen des lands, waaruit de leden afkomstig waren. Welk' vertrouwen nog werd versterkt door de officieele mededeeling van Tilburgs kerkeraad, waarover in het schrijven van Deputaten geheel wordt gezwegen.

Deputaten zeggen verder, dat zij elke week zeer voldoende zorgen voor hulp in de prediking. Doch het gaat hier over de localiteit, en daarvoor zorgt alleen de kerkeraad, die zelf de huur der hulplokalen betaalt. Deputaten noemen voorts • de mogelijkheid van aanzienlijke troepenverplaatsing. Ook door ons werd dit overwogen, en dit heeft al eens tot uitstel van afdoende voorziening geleid, maar bij den langeren duur der mobilisatie achtten wij nu het oogenblik tot ingrijpen gekomen. Bij de onzekerheid van wat de toekomst brengen zal, wordt het ten slotte een zaak des geloofs om te handelen of niet. Deputaten zouden geschroomd hebben, de verantwoordelijkheid voor de uitvoering te aanvaarden, ons drong het gevoel van verantwoordelijkheid van het nalaten van wat behoorde te worden gedaan.

In dat licht moet ook worden beschouwd de overweging, dat na demobilisatie het gebouw vrijwel waardeloos zou zijn. Uit onderscheiden plannen is thans besloten tot een dusdanig houten gebouw, dat het waardeverhes zoo gering mogelijk zal zijn. Doch zou zelfs een aanzienlijk bedrag te hoog zijn geweest, als het gediend had als middel in Gods hand om één men schenziel voor afdwaling te behoeden?

Geachte Redactie, wij vreezen niet dat on plan door het schrijven van br. Deputaten zal worden geschaad, want met dank aan den Heere kunnen wij nu reeds zeggen; de noodkerk komt tot stand. Maar dit zou ons leed doen, indien eenige blaam op onze zuivere bedoeling zou blijven rusten, en voorts indien bij allen, die op zoo ondubbelzinnige wijze van hunne sympathie deden blijken, de indruk zou zijn gewekt, dat zij hunne gaven hadden gegeven voor een zaak die het niet verdiende.

In het vertrouwen dat deze toelichting zulk een indruk zal voorkomen of wegnemen, blijf ik met dank voor de opname,

Hoogachtend, THEOD. G. DONNER, Mil. 1ste luit. der Infanterie.

Riel bij lilburg, 23 Febr. 1915.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen