Buitenland.

Frankrijk.Een Fransch predikant over den toestand in Frankrijk Engeland. en

De predikant Blocher hield dezer dagen in Engeland eene rede bij gelegenheid van de jaarvergadering van „Pastors' college". Hij sprak daarbij uit hoe zij die voor Frankrijk liefde gevoelden, menigmaal voor de toekomst van dat land gebeefd hadden. Zij zagen hoe het steeds meer in de macht van het ongeloof kwam; de eerste Minister verklaarde eenmaal voor de geheele wereld, dat het licht Gods uitgebluscht was. Maar de kastijdende hand was nu over het land. Het volk verkeert daardoor in een toestand van vrees, hetwelk een scherp contrast oplevert met het Engelsche volk, dat Ds. Blocher gevonden had in een toestand van gerustheid, en in een gevoel van veiligheid. De vrouwen in Parijs wonen bijna alle in angst of in rouw gedompeld. Zij brachten slapelooze nachten door, soms maanden waphtend op berichten van hen die haar dierbaar zijn. VreeseHjke armoede heeft de overhand.

Toch zijn er teekenen die van een ontwaken getuigen. Absinth werd verboden; drankhuizen moeten te 6 ure gesloten zijn en men gevoelt dat plakkaten die tobneelvoorstelUngen aankoödigen in deze dagen van oorlog niet kunnen toegelaten worden. Ook op Godsdienstig terrein is er ontwaking. De kerken worden niet alleen met vrouwen, maar ook met mannen gevuld. Soldaten in de loopgraven, die eerst voor hun ongeloof uitkwamen, hoorde men toen zij den dood voor oogen hadden, uitroepen: „O ! God wees mij genadig ! O God vergeef mij".

Hoe heerlijk zou het zijn indien door de ellende van den oorlog de macht van het ongeloof in Frankrijk gebroken werd!

Engeland.Uitspraak in zake het Kikoejo e-geschil. •

Verleden jaar werden de gemoederen der kerkelijke wereld in Engeland zeer in beweging gebracht door hetgeen er te Kikoejoe in Afrika plaats gehad had. De Episcopaalsche bisschop van Zanzibar diende een aanklacht in tegen zijn ambtsbroeders, de bisschoppen van Mombasa en Oeganda, die in een kerkgebouw van Dissenters te Kikoejoe in Oost-Afrika het Heilig Avondmaal hadden bediend aan menschen die niet tot de Episcopaalsche kerk behoorden. De bisschop van Zanzibar achtte dit in strijd met de. Anglicaansche kerkorde, hij noemde het zelfs kettersch, en daarom diende hij daarover een aanklacht in bij den primaat der Anglicaan' sche kerk, den Aartsbisschop van Canterbury. Deze kerkvorst bracht de zaak voor eene conferentie, die in het Lambeth-Palace werd gehouden en waar de drie Afrikaansche bisschoppen, die in het geding betrokken waren, werden gehoord. Die conferentie kwam tot eene conclusie, volgens welke de Aartsbisschop ook uitspraak deed. Deze conclusie was: dat het niet met de Anglicaansche kerkorde in strijd is, wanneer een dienaar der Episcopaalsche kerk dienst doet in eene gemeenschaj) die tot de Dissenters of tot de Nonconformisten behoort. Ook is het volgens den Aartsbisschop van Canterbury niet verboden, dat een dienaar der Anglicaansche kerk aan iemand, die niet tot de Anglicaansche kerk behoort, het Avondmaal uitreikt, wanneer deze in de onmogelijkheid verkeert in een kerk van zijn eigen gezindte het Sacrament te gebruiken. Evenwel meende de Aartsbisschop, dat niet goedgekeurd kan worden dat leden der Engelsch Episcopaalsche kerk het Avondmaal gebruiken door middel van een dienaar, die niet door de Episcopaalsche kerk werd geordend. Ook sprak de Aartsbisschop uit, dat het gebeurde te Kikoejoe, ofschoon het onder de omstandigheden waaronder het plaats had niet te veroordeelen was, toch niet moet geacht worden als iets dat regel zou mogen worden.

Men bemerkt dat de Aartsbisschop op advies der Conferentie een middenweg heeft bewandeld. Zijn uitspraak maakt echter mogelijk, dat bisschoppen en geestelijken der Episcopaalsche kerk in Oost-Afrika met predikanten en leden van Nonconformistische kerken, met welke zij zoo dikwijls m aanraking komen, samenwerken.

Rusland. Bij belverspreiding.

Het feit, dat in Duitschland ongeveer een half milhoen Russen krijgsgevangen zijn, deed den Evangehst Vetter, die ook in de tentzending arbeidde en vroeger in Rusland geëvangehseerd heeft, besluiten een poging aan te wenden om dezen gevangenen Gods Woords te brengen. Hij liet door de Duitsche Tentzending aan het Duitsche ministerie van oorlog vragen, of het ook geoorloofd zijn zou onder de Russische krijgsgevangenen Gods Woords te verspreiden. Dit verzoek werd den I3den Maart ingewilligd met het beding, dat de Bijbel zou verspreid worden in een tekst die door de Russische kerk was goedgekeurd. Ook mochten er geen pogingen aangewend worden, om de krijgsgevangenen over te halen tot eene andere kerk over te gaan. Indien dit toch geschiedde, zou het verlof ingetrokken worden. Daarop heeft de Tentzending 4 a 500, 000 gedeelten van den Bijbel in Duitschland laten drukken en zich daarvoor een uitgaaf van f 12, 000 getroost. Hèt schijnt dat de Russen gaarne het Woord Gods ontvangen. .

Toen de Czarina onlangs de gewonden aan het front bezocht, heeft zij onder hen 200, 000 Evangeliën laten ronddeelen. Sedert de 10de en llde eeuw is er in Rusland niet zulk een honger naar Gods Woord geweest als tegenwoordig, beweert men.

Ook de Broedergemeente, die sedert 190 jaren in de Baltische provinciën van Rusland gearbeid heeft, trekt zich het geestelijk welzijn der gevangen Russen aan. Sedert het uitbreken van den oorlog vertoeven de twee predikanten, die in Estland werkten, in. Duitschland ; de predikant die onder de Letten arbeidde, is in December naar Duitschland gekomen. Daar in de kampen der gevangenen ook vele Esten en Letten zijn, wier taal in Duitschland niet gekend wordt, zoo besloot de directie der Broedergemeente tractaatjes in beide talen onder hen te laten verspreiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen