Voor Kinderen.

THANS EN VOORHEEN.

I.

THANS.

Sla*n we 't oog op de wereldkaart, verwijlt onze blik bij Australië met zijn talrijke archipels en tallooze eilandjes, die als 't ware een brug vormen [van Australië naar Amerika, dan zeggen wij het den koninklijken profeet na: Hij werpt de eilanden henen als dun stof." (Jes. XL : 15).

Onder die eilanden-gróepen-zijn de Gezelschapseilanden sinds lang beroemd. Ontdekt door den . Spanjaard Quiros (1606) bezocht door den Engelschman Wallis (1767). weiden zij beschreven en geprezen door den beroemden zeereiziger James Cook (1728—1779).' Hij bezocht ze voor de eerste maal in 1769, gaf ze, wegens den gezelligen, minzamen en vroolijken aard der bewoners, den naam dien ze nog dragen. Nog twee keeren betrad hij die eilanden, 't laatst in 1778. Zijn beschrijving rechtvaardigde den naam van lusthoven en paradijzen, dien hij daaraan schonk.

Tahiti of Qtaheite biedt-van uit zee gezien een heerlijken aanblik. De hoogste berg aldaar (ruim 2000 Meter boven den zeespiegel) is begroeid met tropische gewassen, afgewisseld door kleurrijke bloemen, omgeven door vruchtbare valleien.

De vulkanische bodem, goed besproeid en zorgvuldig bebouwd, draagt den schóonen bladerrijken broodvruchtboom. Hij beschaduwt de nette woninjgcn, lieve kapellen en fraaie kerken, even-

als goed onderhouden wegen. Hij wisselt af met kokospalmen en pisangs (bananen) zoodat men meenen zou in een fraaien plantentuin verplaatst te wezen.

Arums en andere wortels, zoete aardappelen, vijgen en een soort suikerriet behooren tot de inheemsche gewassen. De Europeaan voerde den sinaasappel, oranjeappel, citroen en meloen in; gelijk de ananas, de peper en het arrowroot, 't Kweeken van timmerhout, voor de woningen benoodigd, werd gevolgd door het vormen van kudden rundvee en het fokken van paarden. Bovendien kwamen er duiven, hoenders, fazanten bij de inlandsche dieren, vroeger beperkt tot~ varkens, Australische honden en.... ratten!

Twee schiereilanden, door een smalle, lage landengte verbonden verhoogen de schoonheid van vorm van Otaheite, het voornaamste der groep, en beschutten de haven van Papoeti, de hoofdstad. Het eiland heeft een omtrek van dertig uur en telt ruim dertien duizend inwoners.

Deze zijn blank, geel, lichtbruin, soms donkerbruin vanhuid, zachtzinnig van aard; bedreven in het spihnen en weven van lichte stoffen voor kleedmg. Gok vervaardigen zij landbouwwerktuigen en wapenen, waartoe het ijzer uit hun eigen bodem gebezigd wordt; er wordt ook zwavel gevonden en uit de meren winnen zij zout; dat goeden dienst bewijst bij het inzouten van varkensvleesch, dat, gelijk suiker, boomwol (katoen), palmolie enz. uitgevoerd wordt naar Nieuw-Zuid-Wales, Valparaiso (in Chili) en San Francisco (in Cahfornië).

De walvischvaarders van Nieuw-Zeeland drijven handel met de eilanders in kokosolie, arrowroot, paarlschelpen, van den binnenkant vervaardigt men in Amerikaansche en Europeesche fabrieken paarlmoeren knoopen en snuisterijen; terwijl in China, Japan en Indië allerlei sierlijke doozen en meubelen daarmede ingelegd worden. Ook de schoone p'aarlen zelve vormen een gewild handelsartikel.

De Gezelschapsarchipel telt elf groote en zeer vele kleine eilanden, benevens talrijke koraal-.riffen, daarom heen of daar tusschen gelegen, zij vormen zeven districten. Op Otaheite zetelt een gerechtshof, van de zeven rechters wonen er twee op Elmen of Elmeo, 't dichtst bij Otaiheite gelegen. Barabora, Raiatea, Mavera enz. zijn verder de voornaamste der grootere eilanden.

De geheele bevolking is gekerstend. De nette kerken, lieve kapellen, trouw bezochte scholen, bieden een aangenaam schouwspel; de eerste niet het minst op den rustdag, wanneer men de net doch eenvoudig gekleede inboorlingen, groot en klein, oud en jong, tweemaal daags naar de godsdienstoefening ziet gaan.

Zonder uitzondering _ bijna, dragen alle kerkgangers hun Bijbel of 'gezangboek bij zich, gedrukt in hun moedertaal in hun eigen drukkerij op Tahiti. Al khnkt het in onze verwende ooren een weinig eentonig, toch is hun gezang zacht en lieflijk. Velen der predikers zijn geboren eilanders, zoo ook de meeste onderwijzers en onderwijzeressen, die door de zendelingen werden opgeleid en gevormd.

Voorgelicht door Gods Woord regeert de Koning of Koningin volgens wijze wetten en behartigen als ware Christenen het welzijn hunner onderdanen. Bedenken wij nu daarbij dat de temperatuur gedurende zes maanden van het jaar gelijk staat met die in onze maand Juni, en in de zes andere met die van Juli, en afgekoeld door de zeewinden niet hooger "stijgt den 78° Fahrenheit; dat de lucht zeer opwekkend en zuiver is en veelal van heerlijke bloemengeur doortrokken, terwijl de zee rijk is aan fijne vischsoorten, dan achten wij dezen archipel een der gezegendste streken der aarde! En dit terecht zooals ze thans is.

Hoe was ze vroeger, toen Cook het uiterlijke beschreef, zonder het innerlijke te kennen?

II.

VOORHEEN.

In 1796 verliet een schip, het eerste zendingsschip van het Londensche Zendingsgenootschap de Engelsche kust met bestemming naar Polynesië. Dertig zendelingen bevonden zich aan boord. Achttien hunner werden op de Gezelschaps-eilanderi achtergelaten, onder hen telde men slechts drie geordende predikanten; onder de overigen vinden wij: Nobbs, hoedenmaker; Nott, metselaar ; Hassel, wever; Harpeer, katoenspirmer; Harres, kuiper; Cooper, schoenmaker, Buchanan, kleermaker; Cock, timmerman en nog enkele andere handwerkslieden, allen gedreven door de liefde van Christus, om het Evangelie der zaligheid te brengen aan diep gezonken heidenen.

Stellen wij ons iets voor van de moeièlijkheden en bezwaren, die hen wachtten, doch die zij niet kenden. De zending was nog jong en men kon niet door de ondervinding' van anderen onderricht worden. De eenige menschelijke leeraar dien men kon raadplegen, waren de woorden van den grooten Heidenapostel. Gehjk Paulus verwachtten deze geloovigen hun wysheid, hulp en bescherming van Góde genade alleen; en wel mogen wij den moed en de volharding door die genade hun verleend prijzen en bewonderen. Hoe vonden zij het Paradijsachtige land?

De eilanders zagen onverschillig toe, hoe deze vreemdelingen zich hier vestigden. Zij kwamen geen handel drijven, zij poogden niet velerlei waardevolle dingen voor snuisterijen en prullen machtig te worden; ook gaven zij hun noeh brandewijn, noch jenever te drinken, maar zij poogden hun taal te begrijpen en trachtten hun op allerlei wijzen goed te doen.

Gelukkig bewaarde de Heere zijn knechten voor het lot van door de inwoners verslonden te worden of als menschenoffers voor Oro te vallen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen