Het gevaar

Amsterdam, 25 Januari 1918.

Het gevaar, dat de revolutiekoorts, die Rusland heeft aangegrepen, een aanstekelijke ziekte zal blijken te zijn, die ook van de andere volken zich. meester maakt, is verre van denkbeeldig. De eerste symptomen zijn reeds in-Oostenrijk zichtbaar, en wanneer de arbeidersbevolking hier in opstand kwam tegen de wettige regeeringsmacht, omdat deze niet spoedig genoeg den lang gewenschten vrede weet.te verkrijgen, dan zou de vlam van den opstand spoedig genoeg naar Duitschland kunnen overslaan, waar het reeds lang smeult. En indien zoo in de Centrale rijken de burgeroorlog ontketend wordt, dan zal ook in de andere landen van Europa de nawerking zich voelen doen, de arbeidersbevolking, die den oorlog reeds lang moede is, het wapen tegen de regeering keeren en heel Europa na al de verschriklijkheden van den wereldoorlog ook nog de catastrophe van een wereldrevolutie hebben te doorstaan.

De Regeeringen, die è tort en è travers den oorlog willen doorzetten en van geen vrede zonder overwinning, willen weten, spelen daarom hoog spel. Elke pacificistisc.he actie, men ziet het thans weer in Frankrijk, moet met geweld worden onderdrukt. Met schetterende leuzen en prikkelende redevoeringen moet het doodmoede volk telkens weer opgestriemd worden om al de ellende van den oorlog te dragen en het lijf op het moordend slagveld te wagen. Met de millioenen slachtoffers, die deze oorlogsmoloch vergt, met het toenemend gebrek en de ellende in de gezinnen, met het vermeerderen van de staatsschuld tot een voor het volk ondragelijken last, wordt niet gerekend. De eerzucht der Staatslieden telt deze offers niet; het is alleen om de overwinning te doen, die den gehaten tegenstander vernederen moet.

Zoo brengt de eene jammer den anderen, de eene zonde de andere voort. En wie merkt er op, dat Gods oordeelen over de volkeren daarmede openbaar worden, en vernedert zich onder de slaande hand Gods?

Toen de Revolutie in Frankrijk onderde schoonschijnende leuze van vrijheid, gelijkheid en broederschap den wettigen koning onttroonde en naar het schavot sleepte, de edelste burgers van Frankrijk onthoofdde en alle gezag en religie ondermijnde, bleek deze vrij heidskoorts even aanstekelijk te zijn, greep ze schier alle volkeren van Europa aan en heeft ze, ons eigen vaderland weet er van mee te spreken, de bitterste vruchten aan de natiën gebracht. Maar toen waren er althans mannen, die van meet af tegen dit ongoddelijk bedrijf hebben geprotesteerd, en vooral in Engeland was er een helder inzicht in de gevaarlijke elementen, die door de Fransche Revolutie tot uitbarsting waren gekomen. We behoeven slechts aan Burke's brieven te herinneren.

Maar nu thans in Rusland dezelfde revolutionaire denkbeelden hoogtij vieren, het meest radicale socialisme de Staatsorde omverwerpt en bloedbaden worden aangericht, is er geen sprake van, dat tegen deze revolutionaire denkbeelden geprotesteerd wordt. .Men mag enkele excessen afkeuren, maar men jubelt dat de democratie de overwinning heeft behaald.

Voor de zonden van het autokratische regime nemen we het niet op. In de omwenteling van Rusland zien ook wij een Godsoordeel over de corruptie van het Czarenregime. Maar tegen de beginselen, die nu in Rusland den toon aangeven, kan niet ernstig genoeg worden geprotesteerd. Europa, dat met een juichtoon deze revolutie heeft begroet, zal zien wat de gevolgen van deze revolutie voor de volkeren zullen zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen