Kerkeraadsverkiezingen.

XI.

Een tweede vraag is, hoeveel stemmen elk stembriefje bevatten moet? Dat een stembriefje niet meer namen mag bevatten dan het halve deel van de voorgestelde candidaten, en dat er geen andere namen op mogen voorkomen dan de candidaten cjoor den Kerkeraad voorgesteld, spreekt van zelf en volgt uit Art. 12; een stembriefje, dat meer namen bevat dan het halve deel, of andere namen dan op het dubbelgetal staan, is. reeds daardoor ongeldig en rekent niet mede. Verschil daarover bestaat dan ook niet, maar wel hierover, of op zulk een stembriefje ook minder namen mogen ingevuld worden dan er vacatures zijn, dan wel of ieder verplicht is, op straffe dat anders zijn stembiljet ongeldig wordt verklaard, precies zooveel candidaten in te vullen, als er vacatures zijn. Er zijn sommigs Kerkeraden, die dit laatste meenen, en daarom zulke niet geheel ingevulde stembriefjes voor ongeldig verklaren. De reden, die men hiervoor aangeeft, is, dat men, door bijv. op slechts één candidaat een stem uit te brengen den uitslag der stemming ten gunste van dien candidaat beïnvloeden kan. Wanneer er. vier candidaten gekozen moeten worden en ik op mijn stembriefje niet vier, maar één naam invul, dan krijgt die ééne stem dairdoor meer waarde dan wanneer ik vier stemmen had uitgebracht. Geschiedt dit nu, niet omdat men de andere candidaten te weinig kent, maar omdat men aan dien eenen candidaat, waarvoor men ijvert, op die wijze een voorsprong wil verschaffen, dan is dit zeker af te keuren. Maar daaruit volgt nog niet, dat de Kerkeraad daarom het recht zou hebben zulke stembriefjes voor ongeldig te verklaren. Met dit ongeldig verklaren van stembriefjes moet de Kerkeraad bovendien zeer voorzichtig wezen, want indien dit ten onrechte geschiedt, zou de geheele verkiezing daardoor onwettig worden en daaruit de grootste moeilijkheden voor den Kerkeraad kunnen voortkomen. Het . ongeldig verklaren van stembriefjes mag 'dan ook nooit naar willekeur geschieden, maar alleen dan wanneer hiervoor een rechtsgrond bestond. En die rechtsgrond ontbreekt hier. Er bestaat in onze Kerken geen stemdwang. Wat men wel eens zegt, dat wanneer de Kerkeraad de gemeente oproept om uit een dubbelgetal een keuze te doen, de gemeenteleden dan verplicht zijn voor elke vacature een candidaat aan te wijzen, op straffe, dat anders voor ditmaal hun stemrecht verloren gaat, is niet juist. Zelfs de Staat eischt dit niet, en bij geen, politieke verkiezing wordt een stembiljet, omdat het maar één naam bevat, ongeldig verklaard. Bovendien zou deze eisch vooral in grootere gemeenten, waar de candidatenlijst soms vijftig en meer namen bevat, ook practisch niet te handhaven zijn, daar de gemeenteleden de meeste voorgestelde candidaten niet eens persoonlijk kennen. Zou de Kerkeraad toch - den eisch stellen, dat, de gemeenteleden voor elke vacature een candidaat moesten aanwijzen, dan zou daaraan het gevolg wezen, óf dat het. grootste deel der. gemeenteleden aan de verkiezing geen deel nam, omdat zij voor een onmogelijken eisch gesteld werden; óf wel dat zij op blind geluk af namen gingen invullen, waardoor aan zulk een verkiezing alle 'zede-

lijke waarde ontbreken zou. De Kerkeraad behoort daarom de gemeenteleden vrij te laten, op elk stembriefje zooveel namen in te vuUcn als zij dit zelf goed vindon. We leven in een vrij land en in een vrije Kerk. Wordt van die vrijheid door sommigen misb.-uik gemiakt, dan moet de Kerkeraad naar andere maatregelen uitzien om dat misbruik te keeren. Maar alle niet geheele ingevulde stembriefjes voor ongeldig te verklaren, zon onrecht Vlezen. En misbruik van de vrijheid door het doen van onrecht te willen keeren, is nooit geoorloofd.

Dezelfde vrijheid moet de Kerkeraad natuuriijk ook aan de gemeenteleden gunnen bij de aanbeveling van candidaten, die op de groslijst zullen geplaatst worden. Zelfs kan die vrijheid nog grooter zijn dan bij de verkiezing. De eisch, door sommige Kerkeraden gesteld, dat ook zulk een aanbeveling precies zooveel namen moet bevatten als er vacatures zijn, en dat wanneer er minder of meer namen op staan, zulk een aanbevelingsbriefje daarom »ongeldigt zou wezen, is onjuist. Vooreerst is de gedachte, alsof men zulke aanbevelingsbriefjes bij wijze van straf a ongeldig zou kunnen verklaren»*, • een ongerijmdheid. Ongeldig k& n men alleen een stembiljet verklaren, maar een aanbeveling niet. Ieder gemeentelid is dan ook volkomen rrij om aan den Kerkemad zoo weinig of zooveel personen aan te bevelen als bij zelf wil. Zelfs mag hij er meer aanbevelen dan-er vacatures zijn. Waarom niet? Het aanbevelen is alleen de aandacht vestigen van den Kerkeraad op geschikte personen, en wanneer ik een ruime keuze heb, waarom zou ik dan den Kerkeraad niet op die vele personen mogen wijzen? Alleen wanneer zulk een aanbeyeiingsbriefje niet onderteekend is» of daarop namen van personen voorkomen die niet voor het ambt kunnen gekozen worden, verliest zulk een aanbevelingsbriefje vanzelf alle waarde en kan de Kerkeraad het ter zijde leggen. Maar overigens late men de gemeenteleden zooveel mogelijk in dit opzicht vrij. Alle rigoristische en vexatoire bepalingen stuiten ons vrijheidminnend volk tegen de borst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen