Buitenland.

Duitschland. De toestand uit het oogpunt der religie.

Het is niet te ontkennen, dat bg het begin van den oorlog het godsdienstig leven in Duitschand zich zoo openbaarde, dat men zeggen kon at het zich ver verhief boven hetgeen men in de laatste vredesjaren had waargenomen. Maar hoe knger hoe meer is hierin verandering gekomen. De godsdienstige geestdrift, die onder den indruk van de geweldige gebeurtenissen der ugustusdagen van 1914 zich openbaarde, is nder den nood en de ontbering, onder den troom van bloed en tranen verstikt; de twijfel an ds waarheid der religie is daarvoor in de kats getreden, en menigeen toont, dat in het hart t^enspraak is opgekomen tegen al datgene at het" Christendom belijdt. De oorlog - «^Ike et een godsdienstige opwekking zonder wederade begon, schijnt te zullen eindigen met een ankroet van het godsdienstig leven gelijk men og niet heeft beleefd. Het staat ten minste te reezen, dat het Duitsche volk in zijn geheel an het eind van den oorlog uit het oogpunt dar religie armer zal zijn, dan toen het den orlog begon. Trots de omstandigheid dat usland niet meer onder de vijanden van uitschland gerekend kan worden, zal de belissende strijd in het Westen al het vreeselijke n dezen ontzettenden oorlog ver achter zich ten. Het einde van den oorlog en het begin an den vrede zal de inwendige en uitwendige racht van htt Duitsche volk op de zwaarste roef stellen. Hoe zal het die proef kunnen oorstaan zonder de dragende en stalende racht der religie ? Waarvan zal het de zedelgke rachten ontvangen die noodig zijn tegenover de evaren welke ons volksleven bedreigen, wanneer r geen vreeze Gods gevonden wordt, die toch en slotte cle wortel is waaruit het zedelijk leven oortspruit. Daarom is het zaak, dat een antoord gevonden wordt op de vraag: hoe kan r voor gezorgd worden dat de Godsdienst oor het volk niet verloren gaat? Hoe zal de uitsche vroomheid weder herleven: Niet eik eloof geeft kracht om den strijd des levens te trijden; niet elk geloof is in staat zedelgk ernieuwend te werken. Menschen die in Duitschand het goede voor land en volk zoeken, zgn r daarom van overtuigd, dat de overheerschende acht van zinnelgkheid en zelfeucht alleen gerokai worden kan door de kracht van het

Evangelie en dat geen dwepe met idealisme hetzelfde werken kan als het geloof in den Zaligmaker, gestorven voor onze zonden en opgewekt tot onze rechtvaardigmaking.

Engeland. Federatie van kerken. Reeds meermalen spraken Vrij over de vereeniging van de vrije kerken in Engeland. Het voorstel dat de kerken die niet behooren tot de Engelsche staatskerk, hare eenheid zullen openbaren door een federale unie aan te gaan, is door de Algemeene vergaderingen van Baptisten, Congregationalisten en Presbyterianen besproken. De Baptisten en Congregationalisten hebben het voorstel aangenomen, na eenige discussie over den geloofsgrondslag waarop de unie zou worden aangegaan. De Presbyteriaansche synode wilde niet verder gaan dan het aannemen eener resolutie, waarin uitgesproken werd dat men er veel voor voelt dat de kerken in nauwer betrekking tot elkander zullen gaan staan, maar het beginsel van federatie heeft deze vergadering niet willen aanvaarden hoe krachtig sommige leden daarvoor gepleit hebbpn. Zij vreesden dat hetgeen het federatiecomité voorstelt omtrent het ordenen tot predikant, moeilijkheden opleveren zal. In de vergadering der Congregationalisten werden levendige debatten gevoerd over het aannemen van een gemeenschappelijke geloofsbelijdenis. Men zou verwachten, dat in die vergadering stemmen zouden opgegaan zijn voor de handhaving van de eigenaardigheden in de belijdenis der Congregationalisten, welke gevaar loopen weggedoezeld te worden als men zich aansluit aan een federatie met een geloofsbelijdenis, waarin die eigenaardigheden niet tot formuleering komen. Doch het was juist andersom. De oppositie kwam van de zijde van menschen die tegen een geloofsbelijdenis van de federatie gekant waren, omdat zij vreesden dat een federale belijdenis een wapen zou worden in handen van hen, die geen onderscheid weten te maken tusschen geloof en een meening! Met andere woorden: wat gij belijdt omtrent de waarheden Gods, dat is een meening, maar het gevoel des harten waarmede men het leven Gods in zich ervaart, dat is geloof. Men* kan dus geloof hebben, volgens deze opvatting, zonder een meening te hebben omtrent bepaalde leerstukken. In Nederland zou men een^ jaren geleden dit genoemd hebben: Godsdienst boven geloofsverdeeldheid.

Wanneer zulke elementen niet dan met moeite er toe te bewegen zijn om zich in een minimum van een belijdenis tot accoord van kerkelijke gemeenschap te vinden, zullen zij de federatie der verschillende kerken zeker niet versterken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen