„Zoo zijn ook nu bele Antichristen geworden”.

Kinderkens, het is de laatste ure; en gelijk gij gehoord hebt dat de antichrist komt, zoo zijn ook nu vele antichristen geworden; waaruit wij kennen, dat het de laatste ure is. 1 Joh. II : 18.

De geestelijke, alles, voor nu en eeuwig, Jaeheerschende. wereldstrijd gaat om de aanvaarding of de verwerping van den Christus. Er is niet in de alomvattende wereld aller eeuwen een kleine schare, eerst sinds den eersten patriarch opgekomen, die 't voor den Christus opneemt, terwijl er slechts zekere groep ketters zou zijn, die tegen den Christus ingaat. Neen, voor of tegen den Christus is, na den val, de drijfveer van 't geen de wereld bezielt of vergiftigt.

Dit ligt aan de positie van Satan. Eer de mensch optrad bestond er een Engelenwereld, en in die Engelenwereld was het tot strijd tegen en tot breuke met God gekomen. De Engelen waren niet onderling eender en gelijksoortig. Ook in de Engelenwereld waren geesten van hooger en van lager orde, en juist nu onder die Engelen "van hooger orde, bezweek 't eerst de vrome onderworpenheid, en kwam hef verzet tegen Gods majesteit op.-Juist die machtiger geesten onder Je Engelen verachtten de onderworpenheid aan den Almachtige, en wilden niet langer onder, maar als God zijn. En waar nu eenmaal onder de Engelen verschil in sterkte, in macht, en in ontvangen talent bestond, sprak het van zelf, dat er ook onder de hoogstaande Engelen weer machtsverschil opdook, zoodat er ten slotte één was die allen overtrof en te bovenging, en die ééne verzon toen den afval, zette dien afval door, en sleepte er de mindere geesten in mede. Die hoogst staande Engel had onder de geschapen geesten de broeder van Christus kunnen zijn, gelijk Luther hem eens noemde, doch liet hij de onderworpenheid varen, en viel hij af, dan werd deze rijkst begaafde onder de Engelen ook van zelf de Satan, en die Satan stond van zelf principieel en lijnrecht tegen God niet alleen, maar even beslist tegen den Christus over. Krachtens zijn afval was hij de Antichrist. Wat dan uiteraard zeggen wil, dat Satan oncler de menschheid een geest deed opkomen, die principieel tegen den Christus gekeerd was, en hiermede een Anti-christelijk karakter aannam.

Voor of tegen den Christus zou ten slotte de levenskeuze worden, die over ieders eeuwig lot besliste.

Heel het opkomen van de Schepping, en zoo ook wat nu, ondanks haar afval, die Schepping staande hield, en haar eenmaal in eeuwige heerlijkheid zou inleiden, was uit den Vader, maar door den Zoon, en Satan kon 't daarom op geen anderen tegenstander toeleggen, dan op den Christus. Wat Satan van meetaf dreef, was, als we het zoo mogen uitspreken, zijn demonische jaloerschheid op den Zone Gods. Vanzelf ging Satan ook principieel tegen den Vader in, maar toch niet tegen den Vader keerde hij zich rechtstreeks. Tot op zekere hoogte mag zelfs gezegd, dat Satan, bijaldien de Vader den Zoon verworpen, en hem in de plaats yan den Zoon in het Goddelijk wezen had opgenomen, gejuicht zou hebben in stee van te vloeken. Doch daar hiervan uiteraard geen sprake kon zijn, kon zijn naijver en jaloerschheid niet bezworen worden; en moest hij wel van God zelf afvallen, en zich rechtstreeks tegen den Christus keeren. Alle andere onheilige en demonische trekken van Saten vloeien dan ook uit dit ééne, principieele voort. Hij benijdde den Christus de plaats zijner eere. Al zijn streven moest er daarom op gericht zijn, om de engelen-en de menschenwereld, beide saam, van den Christus af te trekken, tegen den Christus aan te drijven, en Anti-christelijk te maken, al wat krachtens Goddelijke beschikking. Christelijk zijn of worden móést, ' werd daardoor vanzelf het hoofddoel van zijn vijandig streven.

Hiervan echter ontwaarden de volkeren, en in die volkeren de' enkele kinderen der menschen, de demonische aandrift niet dan zeer van verre. Van Babyion af tot nu toe, is het woele» en streven van Satan er wel, zonder aflaten, op gericht geweest, om de volkeren en in die volkeren de enkele gezinnen en personen, met vijand­ schap tegen den Christus te bezielen, maar, zoolang het niet tot een openbaring van den Christus kwam, wist Satan dif wel, doch merkte de menschheid het niet. De hartstocht die de wereld ontheiligde, was feitelijk wel niet anders dan een antichristelijke gezindheid, maar men vi^as zich hiervan niet bewust. Satan wist het, en God zag het, maar de kinderen der menschen werden er ten prooi van, zonder er een ^laar besef van te erlangen, en de Gemeene Gratie stuitte alleen de doorwerking.

Van wat in Satans Anti-christelijk drijven prikkelde en bezielde, was men" zich niet bewust. De anti-christelijke bezieling en hartstocht werkte wel allerwegen, en onder allerlei vorm, maar het deed zich alles voor in een • vorm waarbij van den Christus zelfs niet gerept werd. En dan eerst, als Sem een eigen roeping ontving, de patriarchen werden afgezonderd, de profeten onder Israel optraden, de Messias zelf aan Abraham verscheen, en ten slotte in het Kindeken van Maria de Zone Gods als de Christus optrad, nam vanzelf het Satanisch drijven een beslist Antichristelijken vorm aan, en hooren we, met name bij den apostel Johannes, van een Anti-christendom gewagen, dat zich, met 't klaarste bewustzijn, er toe zet, om Christus' Kerk en dé Christelijke religie te verderven.

Dit was niets nieuws voor wat Satan aan^. gaat. Van meet af toch was Satans woelen op niets anders gericht geweest, dan om de opkomst van het Rijk van den Christus te beletten, en er zijn eigen anti-christelijk regiment voor in plaats te stellen. Het verschil was alleen, dat wel Satan zich van dat anti-christelijk streven bewust was, doch dat er onder de kinderen der menschen 'nog zelfs geen vermoeden van bestond, en dat er nauwelijks een voorgevoel van opkwam.

Wat Satan met klaar besef dreef, bleef onder de kinderen' der menschen een onbev/ust mee afgaan en afdolen. Zoo was het alle eeuwen door en zoo is het nog. Ieder op zijn manier dient of de zake Christi of dè zake van den Antichrist, en komt eens het einde, dan zal 't van elk menschenkind openbaar worden, of hij zijn levénsbestaan voor Christus, dan wel voor den Anti-christ heeft ingezet. Thans gaat deze worsteling nog, onder schijn verborgen, door. Maar straks komt het ontzettend oogenblik, waarop die schijn verbleekefi zal, en de alles voor eeuwig beheerschende tegenstelling, geheel ons menschelijk geslacht in tweeën zal splitsen. Van een ieder zal 't dan uitkomen, of hij in 't diepst zijner ziel voor den Christus of voor den Anti-christ koos, en zijn eeuwige zaliging of zijn eeuwig verderf zal er door beheerscht worden. Doch al toeft dit optreden van den Anti-christ nog in dien wereld-veroverenden vorm, de deelihg, de splitsing, het uiteenvallen van de kinderen der menschen in wat voor den Christus of voor den Anti-christ kiest, werkt toch feitelijk nu reeds. Klaarder, of, meer nog, in nevelen gehuld, gaat ieders doen en denken ook nu reeds tegen den Christus of tegen den Anti-christ in, en wordt straks het Boek des Levens geopend, dan zal 't daarin ook van u te lezen staan, of ge voor Christus dankbaar de knie gebogen, of demonisch met den Anti-christ geheuld hebt.-

Dr. A. K,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen