De eenheid der Gereformeerden.

De Gereformeerde gezindheid in ons vaderland, om deze uitdrukking van Groen over te nenien, boet niet het minst haar kracht en beteekenis in door de verbrokkeling en verdeeldheid, waaronder zij lijdt.

Numeriek sterk is deze Gereformeerde gezindheid in ons vaderland nooit geweest. Zelfs in de bloeiperiode van onze vaderen telde zij aan besliste aanhangers niet meer dan een tiende deel onzer bevolking. Niet aan haar gestalsterkte, maar aan haar onderlinge eenheid, aan de beslistheid van haar overtuiging, aan haar niets ontzienden ijver voor haar beginsel, dankte zij haar machtigen invloed op onze volkshistorie.

Juist daarom is het echter zoo diep te betreuren, dat in de 19e eeuw de splijtzwam in deze Gereformeerde gezindheid binnendrong, en zij uiteenviel in verschillende groepen, die maar al te vaak veelmeer in onderlingen broedertwist, dan in een aanval op den gemeenschappelijken vijand kracht zochten. Tot wat namelooze schade dit voor de ontwikkeling van het Calvinisme zelf is geweest, behoeft wel niet gezegd te worden. Niet alleen brak het onzen invloed naar buiten; deed het ons menig uitnemend talent derven, dat voor allen tot een zegen had kunnen zijn; maar het stelde ons ook bloot aan het gevaar van allerlei verslappende invloeden, waardoor aan de zuiver­ heid van ons beginsel schade werd toegebracht.

Het is daarom, dat we met dankbaarheid elk teeken begroeten, dat op een behoefte naar saamwerking en vereeniging van de verspreide leden der Gereformeerde gezindheid wijst.

Vooral in de ernstige tijden, die we beleven, is toenadering en vereeniging van al wat nog aan de Gereformeerde belijdenis vasthoudt, eisch.

In de Hervormde Kerk wordt dit ook door niet Gereformeerde broederen wel gevoeld, en er zijn, voor wie acht geeft op de teekenen der tijden, wel bewijzen, dat men ook daar allengs losraakt van de idee van de »Volkskerk», waarin »heel het volk» moet worden opgenomen, en men meer gevoelen gast voor een saamvoegen van al wat nog Gereformeerd is in één Kerk, die dan weer zuiver naar den eisch van Gods Woord kan worden ingericht en voor de belijdenis der Vaderen kan opkomen.

Ook in de Christelijke Gereformeerde Kerk gaan stemmen op, die een geheel ander geluid doen hooren, dan men van deze broeders gewoon was. De Classis Amsterdam dezer Kerk heeft besloten, zooals onlangs in de pers werd meegedeeld, om aan de Particuliere Synode de volgende vraag in overweging te geven :

»Heeft de Chr. Ger. Kerk als wettige openbaring van het lichaam van Christus in Nederland geen heilige roeping om pogingen aan te wenden tot vereeniging van allen, die de Geref. Belijdenis liefhebben ? Zoo ja, dan zoeke de Synode daarvoor een weg«.

Met groote belangstelling wachten we af, of de Particuliere Synode deze vraag naar de Generale Synode zal doorzenden en of deze bereid zal zijn om op dezen wensch in te gaan. Het is de eerste maal, dat uit den boezem dezer Kerk zulk een toon wordt beluisterd.

En eindelijk sluit zich daarbij aan, dat ook uit onze Gereformeerde Kerken de vraag is opgegaan, of het niet goed zou wezen, nadere aansluiting te zoeken met de Gereformeerde gemeenten in ons vaderland, waarin ook een deel van ons Gereformeerde volk gevonden wordt.

We weten uitnemend goed, hoe vroegere pogingen van onze Synodes uitgegaan, om met deze andere Gereformeerde Kerken of groepen in nader contact te komen, hoe vaak ook herhaald, op teleurstelling zijn uitgeloopen. Toch zal het goed zijn, dat onze Kerken, zoodra er ook maar eenige kentering ten goede valt waar te nemen, zij het dan ook met behoedzaamheid, dit streven steunen. Alleen houde men dan wel in het oog, dat we naar vereeniging zoeken met allen, die de Gereformeerde belijdenis liefhebben. Niet alleen met de verspreide Gereformeerde gemeenten, of met de Christelijk Gereformeerde Kerk, maar ook met de Gereformeerde broeders in de Hervormde Kerk.

Wat ons verdeeld en gescheiden houdt, is zoo luttel vergeleken bij de eenheid van geloof, die ons verbindt. Zou ook onze Synode daarom geen poging kunnen - aanwenden om contact met al deze Gereformeerde groepen te zoeken ?

Juist de ernstige vraagstukken, die aan de orde komen, zooals de herziening onzer Confessie, de verbetering van onze Liturgie, de revisie van onze Kerkenorde, kunnen alleen tot een goede oplossing gebracht worden, wanneer niet een deel, maar heel de Gereformeerde gezindheid er aan deelneemt.

Men leeft nu elk in zijn afgesloten kring. Wanneer men elkaar ontmoette en sprak, zou reeds menig bezwaar wegvallen. De band des bloeds zou gaan trekken. Want, al wonen we elk in een eigen huis, we zijn toch broeders, kinderen van één Vader en van één Moeder.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen