Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De beslissing.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De beslissing.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Niet zonder ontroering zal de beslissing worden afgewacht, die Duitschland's regeeging over het vredesvoorstel der Entente mogendheden deze week nemen moet.

Er hangt van die beslissing zoo ontzaglijk veel af, niet alleen voor de toekomst van Duitschland, maar van geheel Europa en ook van ons eigen volk.

Indien het vredesvoorstel wordt afgewezen, dan treedt de oorlogstoestand opnieuw in, trekken de troepen der Geallieerden Duitschland nog verder binnen en zal de blokkade, die reeds zoo veel onschuldigen het leven kostte, nog scherper worden toegepast. En niet alleen dat het hart bloedt bij het indenken van al de ellende, die daaruit voor het reeds zoo diep geslagen Duitsche volk zou voortkomen; maar het gevaar is waarlijk niet denkbeeldig, dat de geest van revolutie, die nauwelijks bedwongen was, weer het hoofd zal opsteken en de brand, die dan ontstaan zal, ook aan die landen en volken zich zal meedeelen, die totdusver nog aan den invloed van dezen revolutiegeest het hoofd hebben geboden. Het is Duitschland's overwinning op Rusland geweest en de verbroedering, die daarna gevolgd is tusschen de Duitsche troepen en de bolsjewiki in Rusland, die het gif der revolutie naar Duitschland heeft overgebracht. En hetzelfde gif zou thans ook de troepen der Geallieerden kunnen aansteken en tot een sociale revolutie in de landen der Geallieerden kunnen leiden. En als dit gif heel Europa aantast, hoe zal ons land dan vrij blijven ?

Het is daarom zulk een onverantwoordelijk spel geweest, dat de leidslieden der Geallieerden te Parijs hebben gedreven. Dat de vrede, door hen aan het overwonnen Duitschland gedicteerd, geen vrede van recht maar van overmacht was, wordt door niemand ontkend. Zelfs in de landen der Geallieerden gaan al meer stemmen op, die tegen dezen geweldvrede protesteeren. Meegesleept door allerlei schoonklinkende leuzen heeft men op de slagvelden van Europa zijn bloed gewaagd voor vrijheid, gerechtigheid, een eeuwigen vrecie, het zelfbeschikkingsrecht der natiën en wat al meer als het heilige doel van dezen oorlog was voorgehouden. Maar ook hier is gebleken, hoe dwaas het was op de woorden der staatslieden af te gaan, die den toon aangeven in Europa en Amerika. Toen het doel bereikt was en de vijand was neergeworpen, kwam de heerschzucht en wra'akzucht voor den dag. En menigeen, wiens hart met heilige bezieling voor dezen oorlog vervuld was, beweende te laat het bloed, dat vergoten is, en dat alleen gediend heeft om de heerschappij van enkele machthebbers te vergrooten.

Een blijvende vrede zal deze| vrede, zelfs wanneer Duitschland gedwongen wordt te teekenen, dan ook niet wezen. Zulk een vrede ware mogelijk geweest, wanneer de Geallieerden hadden willen luisteren naar de waarlijk niet onredelijke voorstellen, die Duitschland heeft gedaan. Maar nu geweld boven recht gaan moest, is de kiem gezaaid voor een nieuwen oorlog in de toekomst. Men weet daarom nauwelijks of men wenschen rnoet, dat Duitschland dézen vrede teekent en noodgedwongen het hoofd buigt, maar om in het hart den bittersten haat te blijven koesteren, dan wel dat de vrede geweigerd wordt en opnieuw de oorlogstoestand wordt hervat, die voor Europa zooveel ellende medebrengen zal. Maar hoe de beslissing ook uitvallen moge, de vrede, waarnaar elk Christenhart verlangde en waarom het bad, komt niet.

Omdat de geest, die de volkeren leidt en drijft, niet de Geest is van den Pinksterdag, maar de geest uit den Booze. Het is de afval van God, het verwerpen van Zijn Woord, het niet willen buigen voor Christus, waarvan nu de bange vrucht wordt gezien. Indien de Geest van Christus nog de Christelijke volkeren van Europa leidde, zou zulk een vrede een onmogelijkheid zijn geweest. Want de Geest van Christus is niet een geest van wraakzucht, maar van vergevende liefde.

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 22 juni 1919

De Heraut | 4 Pagina's

De beslissing.

Bekijk de hele uitgave van zondag 22 juni 1919

De Heraut | 4 Pagina's