Voor Kinderen.

UIT HET OOSTEN.

Steden van het Oosten.

(Slot.)

Ten zuiden had de stad geene poorten; de berg Zion was van die zijde ongenaakbaar.

Treden wij uu de stad binnen. Ze was gebouwd op vier heuvelen: ion, Moria, Acra en Bezetha Zooals wij vroeger aanstipten behoorde tijdens Jezus' leven deze laatste nog niet tot de eigenlijke stad. Bijft dus Zion of de benedenstad. Josephus plaatst Zion ten Z - W., dezen berg geheel afscheidende van den tempelberg ten oosten. Deze beschrijving komt niet overeen met de gegevens des bijbels, welke steeds van Zion spreken als van den , , heiligen berg", dien waarop het heiligdom gebouwd was. (Ps. 2:6) De hedendaagsche oudheidkundigen stemmen dan ook overeen, dat Josephus in deze niet juist is. Zion is niet de Z.-W. heuvel, maar de oostelijke, met inbegrip van de verhevenheid, waarop de tempel stond, de oude, de Üavidsstad, het geheele zuidelijk gedeelte van Jeruzalem omvattend. De oorspronkelijWe naam van een heuvel, was die van de verschillende hoogste wijken geworden. In later tijden had zich Jeruzalem ten noorden uitgebreid. Een diepe vallei scheidde de bovenstad van den tempelberg ter eene en de benedenstad ter

'andere zijde. Deze vallei, het kaaskoopersdal genoemd, is tegenwoordig bijna geheel verdweneo, gevuld door de pumhoopen en den afval van achttien eeuwen. Aan haar lager einde was het voornaamste plein van Jeruzalem, Hystus genoemd, volgens josephus het forum der stad. de plaats der volksbijeenkomsten. Aan he boveneinde werd zij overspannen door een brug, welke den tempelberg aan den bovenstad ver bond.

Er waren binnen Jeruzalem nog meerdere openbare pleinen dan bovengenoemde: et vleeschhouwers, het wolwevers, het huidenvetters, het vollersplein (ook het hooge plein of oppermarkt geheeten: es. 36 : 2). Voorts nog een waarvan de naam ons niet bekend is en waarover men gaan moest om van den tempel naar den Olijfberg te gaan (Etra 9 : 10) Deze pleinen werden eiken dag geveegd; eene bijzonderheid, welke eene sterke tegenstelling vormt met de heerschende onreinheid in de hedendaagsche Oostersche steden

Tuinen worden binnen de stad niet gevonden; men vreest den reuk van mest. Slechts eeo rozentuin, dagteekenende uit den tijd der profeten, maakt eene uitzondering. De sttaten zijn smal, maar de voornaamste zijn eerst kortelings door Herodes den Groote geplaveid. Hier en daar merkt men eene breedere straat op met bazars-en winkels, doch de meeste ruimte en de meeste drukte vindt men bij do poorten. Van de straten kennen wij er slechts twee bij name: e Bikkerstraat (Jer. 37 : 21) en de Tempelstraat langs de westelijke zijde van dea heiligen berg. Alle straten zijn in meerder of minder mate klimmend en dalend. Wij weten dat de helling van den tempelberg niet steil was; de t koeitn en schapen konden haar gemakkelijk beklimmen. De kinderen waren vrijgesteld van ­den opgang naar Jeruzalem op de jaarlij ksche hooge feesten tot zij volgens de school van Hillel in staat waren den tempelberg aan de hand huns Vaders te bestijgen.

Rijtuigen werden in Jeruzalem niet gezien: et meerendeel der straten was daartoe te nauw , en te steil en werd bovendien ingenomen door de uitstallingen der kooplieden, die geen winkels binnenshuis hadden. Een ezel of kameel en een enkele draagstoel was alle middel van vervoer. De lezer zal hebben opgemerkt, dat al de namen van straten en pleinen die ons zijn overgeleverd, op eenig ambacht betrekking hebben. Dit brengt er ons toe om te veronderstellen, dat de verschillende ambachten binnen Jeruzalem wijksgewijze verdeeld waren, het eene een straat, het andere eéu plein innemende. Deze meening wordt bevestigd door het groot aantal synagogen, waarvan er bijna 500 werden gevonden. Men behoeft niet verwonderd te zijn over dit cijfer wanneer men bedenkt dat in Muzelmansche sterben 't getal der moskeeën niet minder groot is. E'ke familie heeft om zoo te zeggen hare eigene. De synagogen in Jeruzalem waren het eigendom der groote famitiCa, maar vooral der gilden. De naam van eene is ons overgeleverd: , de synagoge der ketelmaker." De vreemdelingen, die langer of korter in de stad vertoefden vonden er ook hun eigene lands-synagoge: e namen van de synagogen der Cyreneërs, der AUxandriëers, der Ciliciës, der Klein-Aziaten zijn ons bewaard (Hand. 6:9). Al deze vergaderplaatsen werden druk bezocht, en eiken morgen, bij het krieken van den dag vulden zich de straten met vrouwen. Schriftgeleerden en Farizeërs, zich naar hunne geliefkoosde synagoge begevende.

Wil men zich ten slotte in onze eeuw eenige voorstelling maken van het Jeruzalem der eerste, dan moet men het niet trachten weer te vinden in Palestina, in de stad, die thans baar. naam draagt, maar in de Muzelraansche en Arabische steden van Algerié, van Egypte, van Klien-Azië. De reiziger, welke eene daarvan bezoekt, vindi er weer de nauwe straten opgepropt met ezels en kameelen, de huizen in den vorm en de kleur van witte kubussen, de woelige en rumoerige bazars van het oude Jeruzalem. Is hij daarbij in eene heilige stad, dan ontmoet hij er ook de verachting, die evenzeer de heiden in Jeruzalem ondervond. Hij vindt er ook eene geestdrift en godsdienstige gebruiken gelfjk aan die der Joden; hij komt er schriftgeleerden tegen met hun schrijfgereedschap aan den gordel; eiken morgen .en eiken avond klinkt hem van de tinnen der minarets bij trompetgeklank de uitnoodiging tot het gebed tegen, zooals voor achttien eeuwen van de daken der synagogen. Op de hoeken der straten hoort men de predikers spreken, alsof men in »de heilige stad" van den ouden tijd zich^bevond".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen