allerlei ALLERLEI allerlei

HET GELE GEVAAR.

Zoals U ziet, verschijnen we nu met een witte omslag.

Dat is om allerlei redenen. Een belangrijke reden is, dat de tekenares vond, dat dit beter bij de tekening past. Het bestuur was echter al zo gewend aan de gele kleur, dat we er toch mee wilden doorgaan. Nu echter heeft ook de drukker er moeilijkheden mee, d.w.z. niet met de kleur, maar wel met het papier in deze kleur.

Misschien werkt deze witte kleur ook kalmerend op de gemoedsrust van sommige tegenstanders van ons blad. Wij zijn dan niet meer verantwoordelijk voor angstcomplexen rond „het gele gevaar".

IN HET VERKEERDE STRAATJE.

U zult wel gemerkt hebben, dat wij zoveel mogelijk alle polimiek vermijden en bijna niet meer op aanvallen van rooms-katholieke bladen antwoorden. Wij willen het Evangelie van Jezus Christus verkondigen, ook al zullen we dat altijd moeten belichten tegen de achtergrond van de roomse dwalingen. Immers een rooms-katholiek zal ons ander niet begrijpen. Hij zal anders maar moeilijk kunnen doordringen tot de eigenlijke vertroostende boodschap van Gods genade in Jezus Christus. Maar antithetische belichtingen van het rijke Evangelie is nog iets anders dan onvruchtbare polimiek.

Toch zal het de lezers wel interesseren om altans iets van deze aanvallen te vernemen. We noemen voor deze keer „Onderweg", weekblad van het bisdom Breda. Dit blad heeft de schrik te pakken. Het ageerde al eens meer tegen ons, maar deze keer zijn we een hele bladzijde waard onder een grote kop: „In het verkeerde straatje". In paniek roept de redakteur uit: „Misschien hebt u het ook al in uw brievenbus gevonden". Neen, zover zijn we nog niet, dat we in elk huisgezin van het zuiden de blijde boodschap kunnen verkondigen via ons blad. We hopen echter dat het nog eens zo ver komt. En als het aantal abonné's zo blijft stijgen, zullen we dat ook nog bereiken.

VERPLETTERENDE ARGUMENTEN.

„Onderweg" schrijft: „Dat Hegger het celibaat tenslotte zelf niet kon aanvaarden, is zijn zaak". En verder zwaait het blad met de geboorteaankondiging van het zoontje van br. Kuin en voegt er na een tirade over het inkomen van br. Kuin aan toe: „Van christelijke edelmoedigheid gesproken!".

Wij vragen ons af, of de priesters in de gesprekscentra tegenover de predikanten ook nog dat oude „verpletterende" argument tegen de reformatie gebruiken, dat Luther met de kerk zou hebben gebroken omdat hij met een weggelopen non wilde trouwen. En als daar zulke „argumenten" niet meer gebruikt worden, waarom dan wel in het rooms-katholieke blad „Onderweg"?

ZEER VERZORGD UITGEGEVEN TIJDSCHRIFT.

Het is echter sportief, dat „Onderweg" ons blad noemde een „overigens zeer verzorgd uitgegeven tijdschrift", dat geredigeerd wordt door „actieve ex-priesters". Ik heb meteen de drukker, H. Blok te Dieren, opgebeld. Ik zag hem door de telefoon glunderen bij dit complimentje.

UW BLAD DWINGT TOT GETUIGEN!

....Wat zie ik in Uw blad? Wat zijn wij als geboren

protestanten eigenlijk bevoorrecht om met het volle evangelie te zijn opgegroeid Helaas beseffen wij dat niet altijd. Door Uw boeken vernam ik van het blad „ln de Rechte Straat" en heb mij daarop geabonneerd. Door het laten lezen van uw boeken en blaadjes aan mijn rooms-katholieke buren, alsmede van het getuigenis van de heer W. Kuin, waarop ik van hun kant ontzettend veel kritiek kreeg, waardoor ik moest getuigen van mijn protestants geloof, ben ik me pas toen bewust geworden wat Jezus in mijn leven betekent.

Door het lezen van het blad „ln de Rechte Straat" wordt je als het ware gedwongen om te getuigen.

Het volgende goede voorbeeld:

Ik had het blad o.a. aan één van mijn vriendinnen te lezen gegeven en haan gevraagd abonnee te worden. Antwoord: ik durf niet, want ik voel, dat ik zal moeten getuigen en zeker tegen mijn rooms-katholieke buren, die mij onlangs iets vreemds vertelden, n.l. een avondgebedje van hun dochtertje, dat als volgt luidt:

Heilige Paus van Rome,

Bewaar mij deze nacht

Voor alle boze dromen;

Zet de duivel uit de deur

En de goede engeltjes er veur.

Mijn vriendin had hierop niets durven zeggen, maar het verschrikkelijk gevonden.

Mijn antwoord op haar vrees te moeten getuigen is misschien wat hard geweest, niettemin (misschien daardoor) kwam zij zich de volgende dag toch opgeven als abonnee. Dat was heerlijk!

In de Rechte Straat is niet alleen een stimulans om te getuigen, maar ook een blad voor ons protestanten als bemoediging en versterking van ons geloof.

Een foto van mijzelft Ik durf het niet aan. Ik ben niet zo'n vlot type. Het doet de zaak misschien geen goed als ze mij zien. Flauw, vindt U niet? Het is echter geen principiële afwijzing, want persoonlijk vond ik het tenminste erg prettig om via een foto met U, dhr. Craene en dhr. Kuin kennis gemaakt te hebben.

w. g. mevr. C.J. Houbolt.

BEDROEVENDE GEESTELIJKE ARMOEDE.

.... Waarom zoveel liefde van mijn kant voor Uw werk?

Dat zal ik U zeggen:

Ik heb van zeer nabij kennis gemaakt met het rooms-katholicisme en ongeveen drie jaren in Brabant gewoond — Bergen op Zoom — 70 % rooms-katholiek Ik heb me daar dikwijls verwonderd over de grenzeloze oppervlakkigheid en de wel zéér bedroevende geestelijke armoede van de rooms-katholieken, ook van geestelijken. Deze ervaring was mij niet vreemd, maar in de zuidelijke provincies komt dit wel heel stérk naar voren, dat men wel diep bewogen moet zijn met het lot van al deze mensen.

Daarom zie ik Uw blad „In de Rechte Straat" als een grote zegen, een orgaan ook vooral om de rooms-katholieken in aanraking te brengen met het rijke evangelie van Jezus.

Wat een heerlijk doel! Daarom heeft het mijn hart. Daar moet ieder bijbelgelovig Christen achter staan. Dat er maar veel gebed moge zijn om een nieuwe reformatorische doorbraak in de roomse kerk.

Ik heb een dezer dagen te mijne huize een gesprek gehad met een pater en had het grote voorrecht met hem te praten over het alleen zaligmakende geloof. Ik heb voluit met hem kunnen spreken en getuigen van de verlossing die er is in Jezus Christus, zonder tussenpersonen, geen heiligen, geen Maria, die kunnen ons niet verlossen. Door zeer nauwe familierelatie kwam ik in aanraking met deze geestelijke, sympathiek mens, maar ook hier trof mij weer: holheid, leegheid Dat Jezus Christus de enige Weg is tot zaligheid, ook hieraan was deze, ik moet het nog eens zeggen, zéér sympathieke man, vreemd. Wat droevig! Er is veel gepraat, maar ik zal niet verder in details treden, het zou te lang worden.

Ik wens de Stichting „In de Rechte Straat" véél zegen op haar werk en dat het aantal abonnees maar sterk moge toenemen. Zowel bij rooms-katholieken als bij protestanten, vooral ook bij deze laatste groep omdat men dan meer bekend wordt met het rooms-katholieke systeem, dat nietalleen, maar ook omdat het mee kan werken als middel tot verdieping van eigen geloofsleven, en dat er drang en liefde hierdoor geboren mocht worden tot evangelisatiewerk onder de roomskatholieken.

STANDAANTAL ABONNEMENTEN.

Het aantal abonnementen is op het ogenblik 4805.

In de herfst gaan we dan de actie 1 + 1=2 weer voortzetten en op 31 december hopen we dan het beoogde doel bereikt te hebben: 8000 abonnees.

We hebben lang geaarzeld. Drie bestuursvergaderingen hebben we er aan besteed. Het was ook ineens zo'n grote stap vooruit: de aanstelling van een propaganciist. Zou het financiëel wel voldoende verantwoord zijn?

Maar was hier niet een kans, die ons door God zelf werd aangeboden? Verschillende bestuursleden hadden reeds kennis gemaakt met br. Backers. We hadden van vijf personen zeer gunstge schriftelijke getuigenissen ontvangen.

Backers is een goed spreker. Hij is kloosterling geweest bij de orde van de jezuieten. (Zijn getuigenis staat afgedrukt in „Jezus boeide mij"). Hij kent het rooms-katholicisme dus uit eigen pijnlijke ervaring. (Hij kwam in konflikt met het rooms-katholieke stelsel, toen hij merkte, dat een priester zijn biechtgeheim geschonden had.) Backers getuigt nu vol vuur van de blijdschap, die hij in Jezus Christus heeft gevonden als zijn enige en volkomen Zaligmaker.

Zegt u het nu zelf: mochten we dan nog langer aarzelen? Zou dat niet een uiting van kleingeloof geweest zijn?

En zo is dan de beslissing gevallen: De stichting „In de Rechte Straat" heeft br. Backers aangesteld tot haar propagandist met ingang van 1 sept. a.s.

Br. Backers heeft voorlopig als meest belangrijke taak: het aanwerven van nieuwe abonnees voor ons blad. Intussen zal hij zich echter verder bekwamen door studie, opdat hij in de toekomst ook meer als evangelist kan optreden. Br. Backers heeft geen volledige rooms-katholieke theologische opleiding gehad. Het leek ons daarom verstandig als hij voorlopig geen publieke spreekbeurten vervult, waarbij debat is toegelaten. Men zou hem dan met allerlei scholastieke spitsvondigheden te lijf kunnen gaan en het verloop van zulk een samenkomst zou dan minder stichtend zijn.

Hij is echter gaarne bereid om spreekbeurten te vervullen in besloten kring: mannen- of vrouwenverenigingen, gemeente- of wijkvergaderingen, enz.

Wie zijn getuigenis heeft gelezen in „Jezus boeide mij", zal zeker graag hem nog eens horen spreken over het voorbije leed in het klooster en zijn tegenwoordige vreugde in Jezus Christus. U kunt hem schrijven; adres: J. Backers, Rochussenstraat 187 b, Rotterdam, tel. na zes uur 's avonds: 32677. Kondities voor zulk een spreekbeurt zijn: een kollekte voor het werk van de I.R.S., gelegenheid tot inschrijving van nieuwe abonnees, alsmede vergoeding reiskosten tweede klas. Deze reiskosten kunnen zeer beperkt worden, wanneer meerdere spreekbeurten in dezelfde omgeving gecombineerd worden

Wij zijn overtuigd, dat u onze propagandist, onze broeder Backers, bijzonder in uw gebeden wilt gedenken, opdat God zijn arbeid rijk zegenen zal.

Br. M. de Berdt liet ons deze foto zien van de zondagschool in Japan, die hii leidde en van bovenstaand krantenknipsel. Wij vroegen hem hierover iets aan onze lezers te vertellen, opdat zij een indruk zouden krijgen van zijn werkwijze als rooms-katholiek missionaris in Japan. Br. De Berdt vertelde:

Op zekere dag, toen ik nog in Kurahiki werkte, kwam een reporter van een dagblad bij mij binnen.

Het was tegen het nieuwe jaar en overal in Japan was men bezig beste rijst tot brei te stampen als voorbereiding op het grote feest van de jaarwisseling. Want op de eerste dag van het jaar zouden ruim een 1.000.000 mensen naar de Sumiyoshi-tempel trekken om aan de Japanse goden de belasting te betalen.

Ik was juist bezig met de laatste voorbereidingen voor het nieuwjaarsfeest van de kinderen van de zondagsschool.

Hij vroeg mij of hij mij een interview mocht afnemen en een foto van mij mocht plaatsen in zijn blad.

Natuurlijk gaf ik hem daar gaarne toestemming voor, want publiciteit is een belangrijk middel om het Evangelie te verbreiden.

Hij vroeg o.a.: Hoe viert men nieuwjaar in uw land? Wat eet men dan? Hoe versiert men dan de huizen? Wat woor geschenken geeft men elkaar dan?

Ik antwoordde hem zo duidelijk mogelijk op al zijn vragen en tenslotte mocht ik ook nog iets vertellen over onze zondagsschool.

Elke zondag werd de kinderen les gegeven in abacus (chinees telraam), engels, zang en catechismus. Voor en na de lestijd werd er gebeden. Het doel van deze zondagsschool was natuurlijk: onderwijs geven in de katholieke leer aan de kinderen die voor 4/5 uit heidenen bestonden. We beschikten over goed platenmateriaal, bijbelse verhalen, filmstrookjes enz. Wel konden heel weinig van deze kinderen gedoopt worden (wat toch wel het belangrijkste was in onze ogen, maar toch was dit een uitstekende methode om later de oogst van het geworpen zaad in te halen. Wij wilden de kinderen vooral wapenen tegen de materialistische strekking die in de middle en High-schools en ook aan de universiteiten heerst. En dit droeg ontegenzeggelijk een zeldzame vrucht.

TERUG NAAK JAPAN.

Op 26 juni heeft Br. de Berdt belijdenis gedaan van zijn geloof in Jezus Christus als zijn enige en volkomen Zaligmaker.

Hij wil dit zuivere en rijke Evangelie nu gaan brengen in Japan. Wij kunnen dat begrijpen. Immers de Berdt beheerst reeds het Japans en het zou jammer zijn als hij van deze talenten geen gebruik zou maken. Maar wat de doorslag geeft: Hij heeft de innerlijke zekerheid, dat God hem nu als zendeling terugroept naar dat heidense land, en dit roepingsbesef moeten wij eerbiedigen, hoe graag wij ook gezien hadden, dat de Berdt bij ons was gebleven.

Er is echter geen Nederlandse kerk, die een zendingstaak of -terrein heeft in Japan.

Wij hebben daarom aan de Berdt verschillende adressen, ook van geloofszendingen, gegeven. Hij heeft alles rustig onderzocht. Hij is b.v. ook een week naar Engeland geweest. (Hij had nog een geldig reisbiljet). Maar hij voelde er tenslotte het meest voor om in kontakt te treden met de Christian Reformed Church van Amerika. Deze kerk heeft hem aanvaard en op 1 september zal hij in Grand Rapids de studie in de theologie kunnen beginnen, opdat hij na zijn candidaatsexamen kan worden uitgezonden naar Japan.

ONZE ZENDELING.

Maar al wordt br. de Berdt dan uitgezonden door de Chr. Ref. Church van Amerika, we blijven hem toch ook enigszins als onze zendeling beschouwen. Daarvoor zijn de banden tussen hem en „In de Rechte Straat" te nauw geweest. En wij zijn overtuigd, dat De Berdt regelmatig in ons blad iets zal vertellen over zijn wedervaren in Amerika en Japan.

In elk geval kunnen wij hem uitzenden naar Amerika. De reis zal ongeveer ƒ 1200.— kosten. De afstand naar Grand Rapids bedraagt ongeveer 5500 k.m. Dat betekent ongeveer een kwartje per kilometer. Wilt u ook enkele kilometers van de reis van br. de Berdt voor uw rekening nemen, stort dan uw bijdrage op: gironummer 284 van: penningmeester „In de Rechte Straat" te Meppel. Hartelijk dank!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen