Dispensatie van de celibaatsgelofte

Dat Rome snel aan het veranderen is, blijkt ook ten aanzien van het celibaat van de priesters.

Vorig jaar namen wij in ons blad een bericht over uit het r.k. damesblad „Beatrijs", waarin gezegd werd, dat er op dat moment hoogstens 10 priesters op heel de wereld zouden zijn, die dispensatie van hun celibaatsgelofte zouden hebben ontvangen op andere dan op de traditionele gronden.

Enige weken geleden had ik echter een gesprek met een priester, die consultor is van verschillende congregaties in Rome; iemand dus die volledig op de hoogte kan zijn van de nieuwste ontwikkelingen bij de romeinse curie. Hij gaf mij verlof om in ons blad mee te delen, hoe de curie thans staat tegenover de dispensatie van het celibaat. Om echter zeker te zijn, dat ik hem niet verkeerd zou hebben begrepen, heb ik de tekst eerst ter goedkeuring aan hem voorgelegd. Hieronder volgt dan de tekst waarin de door de betreffende priester aangebrachte wijzigingen verwerkt zijn:

Gronden van dispensatie

De gronden waarop thans dispensatie verleend wordt, zijn tweevoudig:

1. als bewezen kan worden, dat de persoon in kwestie „zonder echte roeping" (sine vera vocatione) gewijd is. Hieronder komen gevallen van wijding onder psychische druk, bv. als iemand de wijding ontvangen heeft, omdat hij het zijn moeder, die er erg op stond een priesterzoon te hebben, niet kon aandoen terug te treden. Hier ligt de reden tot dispensatie dus in het persoonlijke vlak; het gaat erom of men redelijkerwijze kan zeggen, dat iemand op het moment der wijding niet (enkel) gewijd is, omdat hij zich vrij aan de dienst der kerk in het ambt wilde geven;

2. als het geval „hopeloos" is, d.w.z. als de persoon zich nu in een sociale situatie bevindt, waar hij niet meer uit terug kan. Dit is dus vooral aan de hand bij priesters die reeds jaren getrouwd zijn, kinderen hebben enz. Hier liggen de redenen van de dispensatie dus in het objektieve sociale vlak.

Het komt sporadisch voor, dat dispensatie verleend wordt om andere redenen dan onder 1 en 2 vermeld.

Konklusie

Het is dus nog niet zo dat de dispensatie — als ik die minder fraaie uitdrukking mag gebruiken — aan de lopende band wordt gegeven. De dispensatie wordt nog niet „zo maar" verleend. Men kan niet zeggen dat deze dispensaties „dagelijks" in Rome de deur uitgaan.

Dat neemt niet weg, dat de praktijk van de dispensatieverlening aanzienlijk milder is dan vroeger; en het laat zich aanzien, dat ze mettertijd nog milder zal worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen