waarom VLOEKEN roomsen zo veel?

Deze vraag wordt mij vaak gesteld op spreekbeurten. Het lijkt mij daarom geed om er ook in ons blad een antwoord op te geven.

In de eerste plaatS moet ik opmerken, dat de r.k. moraal de volgende onderscheidingen maakt:

1. Godslastering; dat is het gebruik van termen die rechtstreeks beledigend zijn voor God. Een godslastering is volgens de r.k. leer altijd doodzonde, ook al zit er niet de bewuste mening achter om God te beledigen.

Vroeger werd de zg. „grate vloek", waarin men de verdoemenis over zichzelf afroept, algemeen als een godslastering beschouwd. Men redeneerde zo: Het is een redhtStreekse belezdiging van de Schepper die ons geschapen heeft voor het eeuwig geluk, wanneer wij aan H emzelf v ragen om ons voor altijd van Zich te verbannen in de hel. Reeds in onze tijd (30 jaar geleden) began men er anders over te denken en leerde men : Neen, deze grate vloek is een verwensing, je roept daardoor kwaad af over jezelf, en daarom is het geen doodzonde, als je het niet meent.

2. De verwensing; dat zijn termen waarin men zichzelf of anderen kwaad toewen.st. Dat is doodzonde, als je het meent; dagelijkse zonde als je het zo maar in drift eruit gooit, zonder het echt te menen.

3. Het oneerbiedig gebruik van Gods naam. Dat is op zichzelf alleen maar dagelijkse zonde. De rooms-katholieken zullen dit ook niet „vloeken" noemen, in tegenstelling met de protestanxen. En het is dit oneerbiedig gebruik van Gods heilige naam dat zo dikwijls voorkomt bij rooms-katholieken. En de reden is duidelijk: het is maar dagelijkse zonde. Je verdient er alleen maar het vagevuur door.

Nu zullen vele moderne r.k. moraaltheologen de bovcngenoemde onderscheidingen, vooral ook met die verschillende kwalifikaties van doodzonde en dagelijkse zonde, niet of nauwclijks meer hanreren. Häring doer dat ech ter nog wel; zie ons volgende artikel. Maar het gemakkelijk omspringen met de Naam van God is gebleven. Dat is mij opnieuw opgevallen in De Spiegel van 27 april. ln de rubriek waarin antwoord wordt gegeven op allerlei vragen die binnenkomen, door een protestants theoloog, een paedagoge, een socioloog en door de r.k. theoloog, D. Coppes, gooit deze laatste in zijn artikel zo maar de uitdrukking „godnogantoe" er russen door. Dat klinkt natuurlijk heel populair, maar weer de redaktie van De Spiegel dan niet meer dat dit een aperte zonde is regen het derde gebod? - en dar gelovige prorestanren, waaronder De Spiegel waarschijnlijk nog vele abonnees telt, (ook nu men het woord „christelijk" heeft Iaten vervallen) dit als heel pijnlijk ervaren? Bij gelovige prorestanten is de eerbied voor Gods aam daarvoor te groat. Laat men dat a.u.b. niet als een moralistische muggenzifterij opzijschuiven. Het doet ons pijn, als wij merken dat men de heilige Naam van onze God en Zaligmaker als een sropwoordje gebruikt om onze verteltrant wat re kruiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen