Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

TAIZE

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

TAIZE

"…wereldcentrum voor marxistische en kommunistische propaganda - onder de dekmantel van de oecumene".

11 minuten leestijd Arcering uitzetten

Aldus het r.-k. blad „Aktie en Leven", 1 februari 1975, dat in België verschijnt.

Over Taizé is heel wat geschreven in protestantse bladen, pro en contra. Het leek ons echter goed om ook eens een rooms-katholieke stem aan het woord te laten. Daarom laten we dit artikel van Guy Thibault in zijn geheel volgen, alsmede de inleidende opmerking van de redaktie van „Aktie en Leven".

Noot van onze redaktie:

Onze jongeren worden sinds geruime tijd overgoten met propaganda voor Taizé. Bepaalde direkties en leerkrachten van het vrij onderwijs doen volop mee aan deze propaganda. Zelfs nonnen en broeders gaan samen op stap en sleuren veel jongeren mee om in Taizé het allesvernieuwend heilwater te gaan drinken. Taizé is in hun verbeelding „de" nieuwe bron geworden voor inspirerend geestelijk leven.

Men kan zich terecht de vraag stellen: is bij al deze mensen wel voldoende inzicht aanwezig in de diepere gronden en bedoelingen van de stichting Taizé? Worden niet velen onder hen naar Taizé gedreven door een soort hekel aan elke diepere geloofsbeleving in de schoot van de Katholieke Kerk?

We zagen onlangs op het T.V.-scherm broeder Roger verschijnen, prior van Taizé. Aanvankelijk weigerig doch naderhand tamelijk omslachtig hoorden we hem aan de T.V.-reporter verklaren dat hij „socialistisch" is ingesteld. Wie het frans begrip „socialistisch" kent, weet dat het praktisch synoniem is aan „marxistisch-kommunistisch". We hebben ons toen de vraag gesteld: wat steekt daar achter? Heeft broeder Roger zich door een handig reporter laten verschalken en heeft hij zich door zijn verklaring laten kompromitteren?

Of heeft hij, opzettelijk en goed voorbereid, zijn verklaringen afgelegd om het publiek voor te bereiden op een toekomstige openlijke marxistische propaganda vanuit Taizé? In elk geval hebben de verklaringen van broeder Roger, bij heel wat mensen, de oppervlakkige geestdrift doen afkoelen.

Hier volgt een artikel van GUY THIBAULT, vrij vertaald uit het Frans. Deze man weet heel wat te vertellen over Taizé. Hij volgde de Taizé-evolutie van dichtbij en hij raadpleegde veel dokumenten.

„We stellen met grote verwondering vast dat de animatoren van pastorale werken en van diocesane informatiediensten, een intense propaganda voeren bij jongeren ten einde hen aan te zetten tot het bijwonen van het „JONGERENCONCILIE".

We hebben meerdere exemplaren van „LETTRE DE TAIZE" (het propagandablad van Taizé) grondig bestudeerd en vooral het nummer dat zich speciaal richt tot Canada. Hoewel gewapend met dokumenten kunnen we formeel bevestigen dat, in de bedoeling van de leiders van Taizé het oecumenisme of de hereniging der Kerken slechts een voorwendsel is tot camouflage van het werkelijke doel: BEVORDERING VAN HET MARXISME, VOORAL BIT KATHOLIEKE JONGEREN'

Facetten van Taizé

Taizé is méér dan een oecumenisch avontuur. Taizé is een wijdvertakte onderneming van hersenspoeling bij duizenden en duizenden jonge mensen over de hele wereld. Hersenspoeling bij middel van groepstechniek of groepsdialoog. Taizé is bovendien een reusachtige super-Cursillo die soms tot tienduizenden jongeren uit meer dan tachtig landen samenbrengt. Deze jongeren komen te Taizé samen voor een gemeenschappelijk gebed dat georiënteerd wordt naar het „evangelie" van de mensverheerlijking, volkomen in tegenspraak met het bovennatuurlijk Evangelie van Jezus Christus. Taizé is een wereldcentrum voor het inrichten van duizenden basisgemeenschappen, gericht op het marxisme en bezield door jongeren die radikaal willen breken met het verleden. Taizé is bijna reeds een „Nieuwe Kerk" met eigen theologie, met eigen internationaal centrum dat alle plaatselijke gemeenschappen kontroleert, met eigen missionarissen die de eenheid van de beweging moeten garanderen en nieuwe gebieden moeten veroveren.

Groepstechniek :

Zowel in Taizé als in de duizenden ,.cellen" en in de „basisgemeenschappen", over de hele wereld verspreid, wordt bij de jongeren het gevoel gepropageerd dat zij allen „broeders" zijn, allen leden van eenzelfde familie. Deze propaganda gebeurt door middel van groepsvergaderingen, ontmoetingsdagen, debatten waarbij men alle Taizé-gedachten „deelt", al zijn innerlijke belevenissen en bovendien al zijn bezittingen met elkaar deelt. Met als resultaat dat een volledige „eenheid" van gedachten en gevoelens wordt verwezenlijkt. In elke groep bevindt zich een animator die „een voortdurende kontrole moet uitoefenen op de bestendige eenheid". Een jonge Italiaan, in een brief door Taizé gepubliceerd en door de leiders volkomen onderschreven, spreekt over een „roeping die de onze is, te behoren tot één lichaam, het enige lichaam der broeders".

Broeder Roger, prior van Taizé, spreekt zelf over „de integratie in een planetaire mensengemeenschap".

Alle woorden tussen aanhalingstekens zijn niet afkomstig van mezelf. Telkens weer worden ze gebruikt in „LETTRE DE TAIZE". Deze woorden zijn de geliefkoosde uitdrukkingen der Taizé-aanhangers.

Deze techniek van „delen" is slecht en onaanvaardbaar, daar zij waarheid gelijk stelt met leugen en dwaling. De jongeren, die tot deze „deeP'-groepen toetreden, behoren tot alle godsdiensten en tot alle rassen. Door de Taizé-experimenten leren zij niet het minste belang meer te hechten aan de eigen godsdienst. Uiteindelijk zullen zij enkel nog belang hechten aan de vriendschap tussen alle mensen.

Nochtans kan enkel diep en waarachtig geloof aangenaam zijn aan God. Beter is het aan God te behagen dan aan de mensen. Broeder Roger echter wil bereiken dat vooral de niet-gelovige zich op zijn gemak zou voelen, zonder de minste dwang van uit de groep. Met dergelijke groepsmentaliteit zal uiteindelijk wel de gelovige steeds in het ongelijk worden gesteld, omdat zijn geloof wordt aangevochten.

Super - Cursillo

Ik bevestig met klem dat Taizé niets anders betekent dan een soort Cursillo. Omdat Taizé de geloofsgevoeligheid en de geloofsijver van jonge mensen uitbuit om er militante marxisten van te maken.

Inderdaad, de konkrete doelstellingen, door broeder Roger en ook door veel jongeren (waarvan menige brieven in „Lettre de Taizé" worden gepubliceerd) beschouwd als reeds vast bereikt, zijn authentiek dezelfde als deze die de marxisten beweren na te streven: de „bevrijding" van de „onderdrukte mens", de „mensslachtoffer", de „gelijkheid onder de mensen", de „Kerk van armoede", de Kerk als agerend element voor „afbraak van de maatschappij en voor structuurvernieuwing", de „strijd voor de mens", het verwekken van „hergeboorte" meer nog dan hervormingen", de christenen moeten tekenen worden van tegenspraak, wanneer het gaat om winst en konsumptie", enz. enz.

Men zal vlug begrijpen dat, met deze marxistische slogan-doelstellingen en met een mentaliteit die de vriendschap en het onderling vertrouwen als primordiaal vooropstellen, de Taizé-getrouwe jongeren noodgedwongen en vanzelfsprekend zullen gaan samenwerken met de marxisten. Is deze samenwerking niet reeds volop aan de gang? We weten toch allemaal dat de marxisten niet door gewetensbezwaren worden gekweld, wanneer het gaat om „hun" drang naar rechtvaardigheid. Zij vinden wel steeds de goede methode om deze jongeren maximaal uit te buiten. We weten toch ook dat de marxisten steeds andere gevolgen verwekken en steeds andere resultaten bereiken dan deze die door hun beloften worden voorgespiegeld? Hun hele theorie berust immers op niets anders dan op leugen en dwaling!

„De politiek betekent voor de mensheid hetzelfde als de verenigingskracht der cellen. Samen opbouwen. Samen aanvaarden dat we versmelten in de opbouw, waarin ieder zijn eigen leven verliest, om vandaar uit opnieuw op de voorgrond te treden, maar dan méér bewust. Al wie vecht, begrijpt me".

Deze jonge man heeft hier duidelijk gemaakt dat de individuele persoon moet worden vernietigd ten voordele van de Almachtige Staat. Dat is je reinste marxisme of socialisme dat veroordeeld werd door de Kerk. De individuele persoon immers heeft een ziel. Het individu gaat naar de Hemel of naar de hel, maar niet de gemeenschap!

Voor de aanhangers van Taizé betekent „Christus beleven" hetzelfde als „het marxisme beleven". De vernietiging van de menselijke persoon, ten voordele van een algemeen aanvaard kollektivisme, heten zij: „het avontuur van de Paasdood- en verrijzenis, voor eens en altijd door Christus afgehandeld".

Basisgemeenschappen:

Broeder Roger, prior van Taizé, en ook zijn jonge aanhangers erkennen dat Taizé een beweging is van basisgemeenschappen. Zij gebruiken veelvuldig deze terminologie. Andere uitdrukkingen: „incognito leven", „geheime- of katakombenbeweging" laten duidelijk verstaan dat het hier gaat om een beweging van het soort waartegen Paus Paulus VI zeer duidelijk en zeer krachtig heeft gewaarschuwd.

Wie de „Lettre de Taizé, april 1972" heeft gelezen kan niet anders dan besluiten dat de basisgemeenschappen van Taizé aansturen op een opstandige beweging die zijn toppunt bereikt in het „Jongeren-concilie". Men kan niet ontkennen dat deze basisgemeenschappen de dialoogtechniek hanteren. Zij zien in de groei van alle mensen naar één hart en naar één gevoel, een veel belangrijker ideaal dan wel in de zuiverende en heiligende groei naar God en naar de Hemel.

Een nieuwe Kerk:

Taizé is bijna uitgegroeid tot een nieuwe Kerk met eigen leer en eigen regels. Deze nieuwe Kerk heeft zijn internationaal Centrum te Taizé. Dit centrum krijgt jaarlijks honderdduizend jongeren op bezoek. Het blad „Lettre de Taizé" wordt aldaar uitgegeven. In meerdere talen vertaald. Dit blad wordt verzonden naar 131 landen, waar Taizé beschikt over basisgemeenschappen. Alle jongeren, die samen het experiment van een gespreksgroep of van een „deel"-groep hebben beleefd, worden uitgenodigd basisgemeenschappen te stichten en te vormen. Elke basisgemeenschap blijft regelmatig in kontakt met Taizé, door bemiddeling van de groepsanimator die brieven schrijft naar Taizé en er ook ontvangt en die de opdrachten uitvoert. Elke basisgemeenschap bidt minstens driemaal per week eenzelfde opgelegd gebed. In privé bidt men dit gebed op dagen, waarop samenkomen onmogelijk blijkt. Er zijn jongeren die jaren besteden en zelfs bereid zijn hun leven te geven voor het opzoeken van Taizé-vrienden, verspreid over de hele wereld, voor het organiseren van ontmoetingen, voor het aansporen tot echt beleven van de geest van het jongerenconcilie. Zij propageren de geest en de beleving van de Taizé-gedachten over de strijd tegen de uitbuiting van de mens door de mens. Het blad „Lettre de Taizé" kondigt aan dat nog veel andere jongeren zullen geroepen worden om hetzelfde te doen. Het is een hele organisatie!

Taizé heeft een eigen theologie en een eigen mystiek in getimmerd op basis van broederlijkheid en onderlinge gevoelsuitwisseling. We zagen reeds hoe de gedachten van Taizé moeten dienen voor de verspreiding van het marxisme. Taizé bevrucht zelfs het marxisme met een soort geestdriftige religieuze taal die het aantrekkelijk moet maken voor allen die meer aandacht besteden aan schone maar oppervlakkige woorden dan wel aan werkelijke feiten en ondergronden.

Een woord dat steeds terug opduikt in de geschriften van Taizé en dat praktisch onverstaanbaar lijkt zonder de nodige uitleg, is het woord „feest". Voor de aanhangers van Taizé betekent „feest" vooral „het feest van samenzijn", „het feest van alles delen".

Bepaalde woordwendingen in het blad „Lettre de Taizé" kunnen de lezer te denken geven dat door „feest" eenvoudig het Paasfeest bedoeld wordt, namelijk wanneer in dit blad gewaagd wordt over „de verrezen Christus en het feest dat Hij bezielt". In de hele meditatie van Taizé worden Pasen en de „Verrezen Christus" centraal gesteld. Maar in andere teksten van „Lettre de Taizé" bemerkt men duidelijk dat „het feest" niet zozeer doelt op Pasen maar wel op een soort filosofische verheerlijking van de marxistische opvattingen over de „Verrezen Christus". Het is deze soort verheerlijking die de jongeren van Taizé dagelijks willen beleven: „Hoe kan men, met het dagelijks heropnemen van het Kruis, het feest van de Verrezen Christus beleven en het in praktijk omzetten?"

Hun feest betekent het zich gelukkig voelen met niets:

„Het feest vieren in de eenvoudige dingen in de onbelangrijke waarden. Het element van onbelangrijkheid is een karakteristiek van het feest".

Het feest is iets dat inwendig is:

„Hoe kan ik het feest vieren in mezelf?"

Omdat de verrezen Christus voor deze jongeren, meer een voorbeeld is voor „alles delen" dan wel een werkelijke persoon, moet „het feest van de Verrezen Christus" een bedwelming worden die ons aanzet alles te „delen" en die ons vooral moet aanzetten tot het uitlokken en bijtreden van marxistische en kommunistische wetten:

„Niet om het even welk feest, gevoel van zaligheid of vlucht uit de werkelijkheid, maar een feest dat de bron wordt voor strijd en dan vooral strijd voor de mens". Hun feest: het is een messiaanse hoop der Joden en de verwachting van een wereldse Messias, die het juk zal verbreken en alle uitgehongerden zal spijzen:

„Het gebed betekent een afwachting, in geestverwantschap met de wereld".

Nochtans, voor alle christenen, is de beloofde Messias reeds gekomen. Hij heeft ons Zijn Kerk gegeven om ons te zeggen wat we moeten doen. Waarom dan nog verder zoeken? De jongeren van Taizé zijn „op zoek". Broeder Roger beweert te luisteren naar hun „intuïties"? Wat een waanzin! Te zoeken wat reeds werd gevonden! Broeder Roger heeft goed te beweren: dat de Kerk méér is dan een socialistische of marxistische samenleving. Deze bewering zal niet verhinderen dat iedereen kan vaststellen, gezien de gevolgen en de resultaten van zijn werk, hoe door zijn werk het kommunisme en het goddeloos marxisme worden gepropageerd. Hoe door zijn werk ontzettend veel jongeren van de Kerk van Christus worden weggetrokken. De fameuze „gemeenschapskerk", die hij tot leven wil roepen, kan niets anders zijn dan een spookkerk die enkel een rol kan spelen bij het zegenen en bekrachtigen van alle door een marxistische regering getroffen beslissingen en maatregelen. Een lugunbere verschrikkelijke rol om al deze beslissingen en maatregelen door het volk goedmoedig en zelfs met geestdrift te doen aanvaarden.

Dat de Heer ons helpe en ons behoede voor een dergelijk katastrofaal godsdienstverval!

Dit artikel werd u aangeboden door: In de Rechte Straat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 juni 1975

In de Rechte Straat | 32 Pagina's

TAIZE

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 juni 1975

In de Rechte Straat | 32 Pagina's